Συνεργάτης: Νικόλαος Πλατσάς, υποψ. διδ. Π.Θ.
Διαλέξεις, παρουσιάσεις: Έφη Δημητρακοπούλου, Ιωάννα Μπαρκούτα, Βασιλική Ροδίτη, υποψ. διδ. Π.Θ.

Η νέα οικονομική συνθήκη, ανάμεσα στα άλλα, δημιουργεί προϋποθέσεις εκ νέου κατανόησης και δράσης της αρχιτεκτονικής στον αστικό χώρο. Ένα σύμπτωμα της νέας αστικής συνθήκηςείναι ο περιορισμός ή και αποκλεισμός του νεώτερου πληθυσμού από τη δυνατότητα συνεύρεσης σε εσωτερικούς χώρους. Ταυτόχρονα νέες μορφές ερωτικής δικτύωσης μέσω του διαδικτύου, ενεργοποιούν τον αστικό χώρο ως πεδίο σωματικής συνεύρεσης συμπληρωματικά με την άυλη επικοινωνία. Ακόμη κι η πορνική αγορά,ως εμπορευματική εκδοχή της διάχυτης αστικής σεξουαλικότητας παίρνει νέες μορφές χωρικής οργάνωσης.

Θέματα όπως η σεξουαλικότητα, το φύλο, οι διαδικασίες του μοιράσματος (sharing), αλλά και τα παιχνίδια τηςκυριαρχίας γίνονται αντικείμενοέρευνας σεμια διαδικασία αναζήτησης κτηριολογικών προγραμμάτων, τυπολογιών αλλά και ατμοσφαιρών εσωτερικού χώρου. Το εργαστήριο μεθοδεύεται με τη διαδοχή δύο ασκήσεων-πρότζεκτς.

1. Η ΜΟΝΑΔΑ

Η έρευνα, στη διάρκεια του εργαστηρίου, εκκινεί από τον προσδιορισμό των χωρικών σχέσεων σε κλίμακα επίπλου και μικρής μονάδας κατοίκησης. Το ερώτημα είναι πώς συγκροτείται αφηγηματικά και σχεδιαστικά  ένας μίνιμουμ εσωτερικός χώρος υποδοχής της λιμπιντικής διαμονής. Σκοπός είναι να δημιουργηθούν, από όλες τις ομάδες, μονάδες κατοίκησης, φτιάχνοντας ένα κοινό αρχείο μονάδων για το εργαστήριο.

2.ΠΛΗΘΟΔΟΜΗ

Δίνεται οικόπεδο στο κέντρο της Αθήνας, για τον σχεδιασμό πολυώροφης «πληθοδομής», μιας κτηριακής δομής για την υποδοχή του πλήθους. Η νέα οικοδομή που διερευνάται σχεδιαστικά από τις ομάδες ξεχωριστά, δημιουργείται από την ανασύνθεση του αρχείου των μονάδων. Αυτές θα ανασυντεθούν σε κτηριακές συγκροτήσεις, είτε μέσα από τυποποίηση και επανάληψη, είτε μέσα από τη συσσώρευση και άθροιση διαφορετικών μονάδων, στη λογική της «Πληθοδομής». Η λογική της Πληθοδομής - σε αντιπαραβολή προς την Πολυκατοικία-ζητείται να εκφραστεί στο πρόγραμμα και τον χώρο: Πώς μια κτηριακή δομήμπορεί να υποδέχεται και να ευνοεί την πολλαπλότητα, την αντιφατικότητα και τη διαφορετικότητα μέσα στο σώμα της αρχιτεκτονικής.