Μπορούμε άραγε να φέρουμε το εσωτερικό ενός πυκνοδομημένου ιστού πόλης σε επαφή τη θάλασσα που δεσπόζει στο θαλάσσιο μέτωπό της, χωρίς να αλλάξουμε το γεωγραφικό ανάγλυφο; Με το βουνό που εκτείνεται πίσω της; Πώς επανεφευρίσκουμε χαμένες ή ξεχασμένες σχέσεις με το τοπίο ή την ιστορική εξέλιξη ή πώς εισάγουμε μια καινούρια συνθήκη στο ‘ζωντανό οργανισμό’ της πόλης; Και πώς ακριβώς ο χώρος αναπροσδιορίζεται μέσα από την εγκατάσταση ενός νέου κανόνα, μιας νέας κατασκευής, μιας νέας χάραξης, μιας νέας ιδέας;
Στόχος του μαθήματος είναι η καλλιέργεια δημιουργικών τρόπων σκέψης και αναπροσέγγισης ενός πολύπλοκου πεδίου, του δυναμικού και βιωμένου πεδίου της πόλης. Έχοντας κατακτήσει ‘εργαλεία σκέψης’ πάνω σε αυτό το θέμα, μπορεί κανείς να προσεγγίσει με νέα ματιά οτιδήποτε πάνω στην αρχιτεκτονική.
Το μάθημα έχει ως πεδίο δράσης το πυκνό τμήμα του ιστού της πόλης του Βόλου που εκτείνεται με μια Ιπποδάμεια χάραξη μέσα από την ακτογραμμή και προς την ενδοχώρα. Ορίζοντας αυτό το ‘εσωτερικό’ τμήμα της πόλης ως το φυσικό χώρο επέμβασης, οι φοιτητές καλούνται να ανακαλύψουν και να επεξεργαστούν αυτό που νοείται ως κοινός χώρος-δημόσιος χώρος και να προσεγγίσουν τις προσωπικές τους προσδοκίες επέμβασης μέσα σε αυτό. Το θέμα δίνει τη δυνατότητα της ελεύθερης επιλογής του ακριβούς σημείου ή σημείων επέμβασης και προϋποθέτει οργάνωση των φοιτητών σε ομάδες των δυο ατόμων.
Κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας του θέματος θα μας απασχολήσουν η σχέση του ορθοκανονισμένου σχήματος χάραξης των δρόμων με το τοπίο και το ανάγλυφο, ως γεωμετρίες και οπτικές αναφορές. Οι έννοιες της υλικότητας και της δομής. Η προσέγγιση του ουσιαστικού ‘κοινού χώρου’ της πόλης, ως μια υπαρκτή οντότητα του κενού που διαμορφώνεται ανάμεσα από τα κτίρια και τους ελεύθερους χώρους. Οι κανόνες μέσα από τους οποίους μπορεί να αναδιατυπωθεί μια χαμένη σχέση μέσα στον ιστό της πόλης, αλλά να αυτοί που ορίζουν κάτι εντελώς καινούριο προτείνοντας ένα νέο τρόπο ‘κατοίκησης’.