Eυρωπαϊκή και αμερικανική αρχιτεκτονική του 19ου-20ου αιώνα

Tο μάθημα έχει ως αντικείμενο την εξέλιξη των διαφόρων αρχιτεκτονικών κινημάτων σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο θεώρησης της Δυτικής τέχνης, από τις αρχές του 19ου αιώνα ως τη δεκαετία 1970-1980. H αρχιτεκτονική εξετάζεται επίσης μέσα από την πολιτική και κοινωνική ιστορία της κάθε περιόδου και την παράλληλη εξέλιξη της τεχνολογίας

Οι αναφορές των αρχιτεκτόνων του μοντέρνου στο συντακτικό της κλασικής αρχιτεκτονικής, στην πλαστικότητα της βυζαντινής-ισλαμικής θολοδομίας και της εξέλιξής τος στο πλαίσιο μιας ευρύτερης μεσογειακής παράδοσης, στο ριζοσπαστικό στατικό σύστημα των γοτθικών ναών και στην «οργανική» αρχιτεκτονική του μπαρόκ, ορίζουν μερικές από τις οπτικές γωνίες που θα παρουσιασθεί το μάθημα της ιστορίας της αρχιτεκτονικής του 19ου-20ου αιώνα, με στόχο την επικαιροποίηση των αρχιτεκτονικών επιτευγμάτων των εποχών που προηγήθηκαν.
Ο σύγχρονος αρχιτεκτονικός χώρος δεν ορίζεται μόνον από τις τρέχουσες θεωρίες γύρω από αυτόν, αλλά και από τη στέρεα γνώση όσων διατηρήθηκαν και μετεξελίχθηκαν στη μακρά διάρκεια

Kenneth Frampton, Μοντέρνα Αρχιτεκτονική, Iστορία και Κριτική, Θεμέλιο, Αθήνα, 2009 (2η έκδοση).

DAVID WATKIN, Ιστορία της Δυτικής Αρχιτεκτονικής, MIET, Αθήνα 2005