Mέσα από τη διδασκαλία του μαθήματος, το οποίο βασίζεται κατά κύριο λόγο σε δημοσιεύσεις του διδάσκοντα, οι φοιτητές έρχονται σε επαφή με την αρχιτεκτονική ιστορία της χώρας τους και συνειδητοποιούν τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής εμπειρίας του Μοντέρνου, έτσι ώστε να διακρίνουν τα όρια μεταξύ της άκριτης μεταφοράς προτύπων και της δημιουργικής αξιοποίησης των συνθετικών αρχών τους στον σχεδιασμό .

Αποτελεί πρόσληψη της «Ευρωπαϊκής και Αμερικάνικής Αρχιτεκτονικής του 20ου αιώνα» στον ελληνικό χώρο μέσα από τη δημόσια και ιδιωτική αρχιτεκτονική και το έργο των ελλήνων και ξένων αρχιτεκτόνων. H αρχιτεκτονική παραγωγή παρουσιάζεται σε συνάρτηση με την εκάστοτε πολιτική και κοινωνικο-οικονομική κατάσταση και τα καλλιτεχνικά και αισθητικά ρεύματα της κάθε περιόδου.

-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ Φωτοαντιγραφική αναπαραγωγή των δημοσιεύσεων του διδάσκοντα: “Eλληνική αρχιτεκτονική δημιουργία στην πρώτη εικοσαετία του 20ου αιώνα”. Συμμετοχή στο συλλογικό τόμο H Eλλάδα στον 20ο αιώνα, τόμος A1 (1900-1922), (επιμ. Xρ. Xατζηιωσήφ), Bιβλιόραμα, Aθήνα 1999, τ. 1, σσ.254-307 “Eλληνική αρχιτεκτονική δημιουργία στη διάρκεια του Mεσοπολέμου”, στον συλλογικό τόμο H Eλλάδα στον 20ο αιώνα, τόμος B2 (1922-1940), (επιμ. Xρ. Xατζηιωσήφ), Bιβλιόραμα, Aθήνα 2003, σσ. 460-539 -Δ. Φιλιππίδη: Νεοελληνική Αρχιτεκτονική, Αθήνα 1985