Living in the era when human agency on the planet is a geological force that changes it at a rate and intensity greater than any other factor, the Anthropocene Era, we are facing changes and destabilization of the Earth and Life Systems with their effects on a global scale. Our world is framed through interactions and connections through symbiotic networks and socioecological systems. The current condition makes it urgent to realize that humans, are not exceptional beings, but participants along with other life forms and abiotic factors in the becoming of the Earth's systems. Based on the above, the term Environment, defined as something that "surrounds" man, does not convey the systemic, networked livingness of the planet.

The  Earth’s systems, including the biotic and abiotic actors of our world, that is, the living organisms, but also the soil, the atmosphere, the waters, everything that assembles life, are that we describe until today as “Environment”.

In order to rethink our actions as a human species, knowledge about ecology, symbiosis, the interactions of other life forms in the habitats we share, and the importance of abiotic factors and natural resources more broadly in life cycles is necessary.

Furthermore,the exponential growth of human population, the majority of which on the planet is urbanized and vulnerable, reveals the importance of urban systems as active elements in shaping the Earth's systems is enormous. We have to think and redesign cities as resilient and sustainable active networks of co-becoming.

 Αθανασίου, Ε. (2015). Πόλη + Φύση. Αθήνα: Σύνδεσμος Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών. από www.kallipos.gr
Ανδρεοπούλου Ζ., Αραμπατζής Γ., Πολύζος Σ., (2008). Φυσικοί πόροι, Περιβάλλον και Ανάπτυξη. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Τζιόλα.
Αραμπατζής Π., .(1992). Οικολογία– Μελέτη του Περιβάλλοντος. Θεσσαλονίκη: Εκδ. Αϊβάζης-Ζουμπούλης
Βαβίζος Γ., Βερροιόπουλος Γ., Μπενταλί Φ., (2008). ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΜΕΛΕΤΗΣ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ: Εξέλιξη/Κατάσταση/ Ιδεολογίες/Προστασία/Πιέσεις/Νομικό Πλαίσιο/Περιβαλλοντικές Μελέτες, Αθήνα: Εκδόσεις Παπασωτηρίου.
Γεωργόπουλος Α. (1996). ΓΗ, Ένας Μικρός και Εύθραυστος Πλανήτης, Εκδ. Gutenberg, Αθήνα.
Καραγεωργάκης, Σ. & Γεωργόπουλος, Α. , “Όταν η περιβαλλοντική ηθική συναντά την πολιτική οικολογία”, στο Γεωργόπουλος, Αλέξανδρος (επ.) Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, Ο νέος πολιτισμός που αναδύεται, Gutenberg, Αθήνα, 2005, σσ. 819-839.
Kαραγεωργάκης, Σ. (2006) Περιβαλλοντική Ηθική και Πολιτική Οικολογία, Οιυποχρεώσεις μιας οικολογικής κοινωνίας απέναντι στο μη ανθρώπινο κόσμο, Διδακτορική Διατριβή. Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Αθήνα.
Latour, B. 2000 [1991]. Oυδέποτε υπήρξαμε μοντέρνοι. Δοκίμιο Συμμετρικής Ανθρωπολογίας, Φ. Τερζάκης, μτφ. Αθήνα: Σύναλμα.
Χατζημπίρος Κ. (2001). Οικολογία: Οικοσυστήματα και προστασία του Περιβάλλοντος, Αθήνα: Εκδ. Συμμετρία.
De la Bellacasa, M. P. 2017. Matters of care: speculative ethics in more than human worlds, Posthumanities, Minnesota: University of Minnesota Press.
Haraway, D. 2008. When Species Meet. Minessota: University of Minessota Press.
Latour, B. 2005. Reassembling the Social: An introduction to Actor-Network-Theory, Oxford: Oxford University Press.
Latour, B. 2013. Facing Gaia: six lectures on the political theology of nature. Being the Gifford Lectures on Natural Religion.
Tyler, G. Miller, Jr. (2004). Περιβαλλοντικές Επιστήμες (ελλ. Μετ. Δρ. Παυλόπουλος Κ.), Aθήνα: Εκδόσεις «Ιων».
Cadman D., and Payne G, eds., (1990) The living City: Towards a Sustanable Future, London: Routledge.
Harris J., (2000) ,Basic Principles of Sustainable Development Global Development and Environment, Medford USA: Global Development and Environment Institute, Tufts University.
Odum E. P. (1983), Basic Ecology, Philadelphia: Saunders College Publishing.