Στη σύγχρονη εποχή, ο ιαματικός τουρισμός στις φυσικές ιαματικές πηγές στην Ελλάδα παραγκωνίζεται ολοένα και περισσότερο. Πλέον, όλο και περισσότερος κόσμος επισκέπτεται εκσυγχρονισμένες δομές φιλοξενίας με υδροθεραπευτήρια αγνοώντας τις ιαματικές ιδιότητες που μας δίνει απλόχερα η φύση. Παλαιότερα, το λουτρό αποτελούσε μία από τις καθημερινές δραστηριότητες των ανθρώπων. Πλέον, στη σημερινή κοινωνία, η έννοια του λουτρού έχει αλλάξει χροιά. Παρόλ΄ αυτά, το λουτρού αποτελεί μία από τις βασικές ενέργειες που διέπουν τη σχέση του νερού με τον άνθρωπο. Μέσα από μία διαδρομή έρευνας των ορισμών του τουρισμού, των διακοπών, τη σχέση του νερού με τον άνθρωπο, την ιστορία των λουτρών, τις ευεργετικές ιδιότητες των ιαματικών πηγών και την ιστορία των λουτρών στην Ελλάδα γεννιέται η ιδέα της αναπαλαίωσης των ήδη υπάρχοντών Λουτροπόλεων και η σύνδεση τους με το φυσική και ήρεμη ατμόσφαιρα που τα περιβάλει. Η συγκεκριμένη εργασία εξετάζει την αναδόμηση των εξωτερικών και εσωτερικών χώρων της Λουτρόπολης των Ελευθερών. Πραγματεύεται την ιδέα του σεβασμού της μνήμης και της ιστορίας του τόπου, της φύσης αλλά και των ανθρώπων που βρίσκονται στην περιοχή. Η επιλογή των συγκεκριμένων λουτρών γίνεται λόγω της ξεχωριστής ιστορίας τους και των ιδεών που την οικοδόμησαν, του ιδιαίτερου γεωγραφικού και φυσικού τοπίου και της στρατηγικής του θέσης. Προτείνεται μία λύση που έχει ως άξονες το σεβασμό στην ιστορία της και στις αξίες που την οργάνωσαν εξ΄ αρχής, στο φυσικό περιβάλλον και στους επισκέπτες που φιλοξενούνται κάθε χρόνο στην περιοχή.
Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν
Αριθμός Αναφοράς: 1041
Η διπλωματική εργασία έχει ως αντικείμενο τη δημιουργία ενός αποσταγματοποιείου ενταταγμένου στην περιοχή της Νέας Αγχιάλου, στο νομό Μαγνησίας, το οποίο θα πληροί τις προδιαγραφές καταλληλότητας και θα προορίζεται για χρήση από τους μικρούς αποσταγματοποιούς. Η Νέα Αγχίαλος, ως μια περιοχή με έντονη αγροτική δραστηριότητα και παράδοση, είναι συνυφασμένη με την παραγωγή του τσίπουρου.
Επιθυμία μας είναι το κτίριο να διασφαλίσει την υψηλή ποιότητα και ασφάλεια των προϊόντων, ενισχύοντας έτσι τη νομιμότητα και την εμπιστοσύνη του καταναλωτικού κοινού. Πυρήνα λοιπόν της πρότασης αποτελεί η δημιουργία ενός κτιρίου με 5 άξονες λειτουργίας: παραγωγή, πειραματισμός, εκπαίδευση, αναψυχή και διαμονή. Ο χώρος αυτός θα αποτελεί πόλο έλξης για τη τοπική κοινότητα, προσφέροντας στους επισκέπτες την ευκαιρία να γνωρίσουν τις πρακτικές της απόσταξης, να παρακολουθήσουν από κοντά τη διαδικασία παραγωγής τσίπουρου, να πειραματιστούν και να δοκιμάσουν τις παραγόμενες ποικιλίες του.
Επιδιώκουμε το κτίριο να μετατραπεί σε έναν ζωντανό και δυναμικό χώρο όπου οι παραδόσεις του παρελθόντος συνδέονται με τη σύγχρονη ζωή, προσφέροντας χαρά και έμπνευση σε όλους όσους το επισκέπτονται.
Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν
Αριθμός Αναφοράς: 1063
Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά την ανάπτυξη μίας μεθοδολογίας για την εύρεση της -βέλτιστης- τοποθέτησης καταφυγίου ανάγκης σε ημιορεινές και ορεινές περιοχές της Ελλάδας. Η μεθοδολογία για την κατασκευή του καταφυγίου λαμβάνει υπόψη τη σχέση του με το υπάρχον δίκτυο μονοπατιών και τα υφιστάμενα καταφύγια. Η εφαρμογή της μεθοδολογίας αναπτύσσεται μέσα από την περίπτωση του Πηλίου όρους.
Η εργασία χωρίζεται σε δύο ευρύτερα μέρη, που αποτελούνται από επιμέρους τμήματα. Το πρώτο μέρος αφορά τη δημιουργία μίας γενικής μεθοδολογίας για την εντοπισμό χωροτακτικής τοποθέτησης ενός καταφυγίου ανάγκης στο Πήλιο όρος, ενώ το δεύτερο αφορά το σχεδιασμό αυτού.
Στο πρώτο μέρος χαρτογραφείται το πεζοπορικό δίκτυο του Πηλίου, μελετώνται τα υπάρχοντα καταφύγια και, μέσω αυτών, πηγαίνοντας από το ειδικό στο γενικό, σχεδιάζεται η μεθοδολογία για το που θα μπορούσε καλύτερα να τοποθετηθεί ένα καταφύγιο ανάγκης, βασιζόμενοι στις πεζοπορικές ανάγκες και χωροτακτικές αναλύσεις. Καταλήγει με την ανάλυση των πιθανών τοποθεσιών, σε τέσσερις βασικές: Ίταμος, Τισαίο, Κριθαριές και Χιονότρυπα.
Στο δεύτερο μέρος, καταγράφονται επιλεκτικά προσωπικές εμπειρίες του μελετητή σε όλη την Ελλάδα (2014-2024). Αναλύοντας εμπειρικά τις βασικές λειτουργίες των επισκεπτόμενων καταφυγίων και τις πρακτικές που συνοδεύουν την επίσκεψη ή και τη διανυκτέρευση σε αυτά. Αυτή η καταγραφή και η ανάλυση αποτέλεσε τη βάση για πιθανές χρήσεις προς ένταξη στο καινούριο καταφύγιο πέραν των συμβατικών. Σε συνέχεια της ανάλυσης των πιθανών τοποθεσιών του πρώτου μέρους, ακολουθεί η επιλογή μίας -του Ιτάμου- από τις μελετημένες περιοχές, λαμβάνοντας υπόψη τα ποιοτικά και τα ποσοτικά χαρακτηριστικά τους. Η διπλωματική εργασία ολοκληρώνεται με τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό του καταφυγίου ανάγκης, λαμβάνοντας υπόψη την τοποθέτηση του στο -ασβεστολιθικό και φυτεμένο με οξιές- τοπίο του Ιτάμου. Με βασικές αρχές την αρθρωτή δομή (modularity), μίας μονάδας και κατασκευαστικής αρχής για τη δυνατότητα επαναληψιμότητας, αλλά και εύκολης από- και συναρμολόγησης. Σχεδιάστηκαν τρεις βασικές δομές: το Μονό, το Διπλό και το Κοινό. Οι δομές αυτές μπορούν να ενταχθούν/ προσαρμοστούν σε όποιο τοπίο και να πολλαπλασιαστούν ή μειωθούν ανάλογα με τις ανάγκες της επικείμενης τοποθεσίας.
Επιβλέπουσα: Βροντίση Μαρία
Αριθμός Αναφοράς: 1056
Το παιχνίδι είναι μια πολύμορφη και αφηρημένη, κιναισθητική ή πνευματική διεργασία, στο οποίο οι παίκτες πλάθουν έναν προσωρινά αληθινό για εκείνους κόσμο, μια αυστηρά οριοθετημένη χωρική εμπειρία, είτε καθαρά φαντασιακή, είτε με τη βοήθεια υλικών. Στο σύγχρονο αστικό τοπίο, το ελεύθερο, αδόμητο παιχνίδι, άρχισε σταδιακά να ενοχοποιείται και να καταπιέζεται και οι χώροι που μπορούν να το φιλοξενήσουν να φθίνουν.
Με σκοπό τον επαναπροσδιορισμό των χώρων παιχνιδιού, διερευνώνται οι παιδικές χαρές περιπέτειας. Ανοιχτοί, περιφραγμένοι χώροι παιχνιδιού, εξοπλισμένοι με εργαλεία και άχρηστα αντικείμενα. Αυτό το παράδοξο μοντέλο παιδικής χαράς υλοποιήθηκε για πρώτη φορά στα ερείπια ενός βομβαρδισμένου τοπίου της Δανίας το 1943 και γνώρισε σπουδαία επιτυχία. Προτάθηκε σε πολλές Ευρωπαϊκές πόλεις ως συστατικό στοιχείο μιας μεταπολεμικής αστικής ανάπλασης και παρά τα εμπόδια και τις ανησυχίες που προκαλούσε σε γονείς, ευδοκίμησε σε πολλές περιπτώσεις σε όλο τον κόσμο και σε βάθος χρόνου. Ο χώρος αυτός προσφέρει στα παιδιά τη δυνατότητα να οικειοποιούνται και να προσαρμόζουν το περιβάλλον τους διεγείροντας την εφευρετικότητα, τη δημιουργικότητα την αντιμετώπιση προκλήσεων και ενθαρρύνοντας το ανέμελο, ευφάνταστο παιχνίδι, με τους ελάχιστους δυνατούς περιορισμούς.
Στην παρούσα διπλωματική εργασία, επιδιώκεται η ενσωμάτωση ορισμένων βασικών χαρακτηριστικών της παιδικής χαράς περιπέτειας, στον σχεδιασμό ενός κτιρίου που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες απαιτήσεις και τους κανονισμούς ασφαλείας. Ένα Κέντρου Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών, ΚΔΑΠ, που λειτουργεί με σκοπό την φύλαξη και δημιουργική απασχόληση των παιδιών από εκπαιδευτικούς μετά το σχολείο φάνηκε ιδανική επιλογή να στεγάσει αυτό το εγχείρημα. Περιοχή επέμβασης αποτελεί ένα κατάφυτο οικόπεδο στο Βόλο που συνορεύει με τον λόφο της Γορίτσας και τον χείμαρρο του Αναύρου. Συντίθεται εκεί ένα κτίριο με μεταβλητά στοιχεία και όρια, στο οποίο εισχωρεί το φυσικό τοπίο και συμπεριλαμβάνει χώρους παιχνιδιού, μελέτης, εργαστήρια δημιουργίας και οργανωμένων δραστηριοτήτων. Το κτήριο καλείται να αποτελέσει κτήμα των παιδιών ως χώρος παιχνιδιού, πολιτισμού, αναψυχής και δημιουργίας.
Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν
Αριθμός Αναφοράς: 1042
Επιβλέπων: Μητρούλιας Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 1047
Η λίμνη Κάρλα υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς και πολυποίκιλους υγροτόπους της Μεσογείου. Από την αρχαιότητα, υπάρχουν στοιχεία για έργα αλλαγής της χρήσης γης με αποτέλεσμα πολλοί υγρότοποι να έχουν μετατραπεί από θύλακες ζωής σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Οι ανθρώπινες παρεμβάσεις προσπαθούν ανεπιτυχώς να περιορίσουν με τεχνητά μέσα, τη φύση των λίμνων αντί να συνδυαμορφώσουν μαζί τους. Με αποτέλεσμα πολλές από αυτές τις ενέργειες να έχουν αποδειχθεί πιο επιζήμιες απ’ ότι ωφέλιμες. Η διπλωματική αυτή πραγματεύεται την ιδέα του σχεδιασμού ενός περιβαλλοντικού κέντρου έρευνας της λίμνης και προστασίας της άγριας αυτοφυούς ορχιδέας όπως και δομές φιλοξενίας ερευνητών της περιοχής της λίμνης Κάρλας. Με πρωτεύοντα στόχο την υγιή ανάκαμψη και σταθεροποίηση του οικοσυστήματος της λίμνης, μετά τις πλημμύρες του περασμένου Σεπτέμβρη. Τη μελλοντική βιώσιμη συνύπαρξη των γύρω περιοχών με αυτή, αλλά και την μετέπειτα ανάδειξη της πλούσιας πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου. Η ιδέα της σύνθεσης των εγκαταστάσεων προσπαθεί να αφομοιώσει ένα ευρύ φάσμα ανθρώπων που μπορεί να την επισκεφθούν από μελετητές και αναλυτές ασχολούμενοι με το τοπίο, φυσιολάτρες, φωτογράφους άγριας πανίδας, μέχρι και τμήματα μαθητών ή φοιτητών του πανεπιστήμιο Θεσσαλίας για σεμινάρια ή διαλέξεις insituμε σκοπό την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση των νέων.
Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν
Αριθμός Αναφοράς: 1089
Η παρούσα διπλωματική εργασία παρουσιάζει την πρόταση για τον σχεδιασμό ενός Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και Έρευνας στον Βόλο στους πρόποδες του Λόφου της Επισκοπής. Η τοποθεσία είναι κομβικής σημασίας καθώς βρίσκεται πάνω από την περιφερειακή οδό εκεί όπου ο αστικός χαρακτήρας χάνεται και δίπλα στην επαρχιακή οδό Βόλου - Άλλης Μεριάς προσφέροντας εύκολη και άμεση πρόσβαση προς το Πήλιο. Η επιλογή του θέματος προέκυψε από την επιθυμία για την ευαισθητοποίηση του κόσμου γύρω από τα περιβαλλοντικά ζητήματα τα οποία αποτελούν κρίσιμο θέμα συζήτησης και διαχείρισης ειδικά τα τελευταία χρόνια όπου η κλιματική αλλαγή γίνεται όλο και πιο ευρέως αντιληπτή. Το Κέντρο βρισκόμενο στον άξονα του περιφερειακού δρόμου μπορεί και επικοινωνεί οδικά και μέσω ειδικών ηλεκτρικών αυτοκινήτων με το Γεωπονικό πανεπιστημιακό τμήμα το οποίο βρίσκεται επίσης στον περιφερειακό σε απόσταση 3 χιλιομέτρων. Η επαφή του Κέντρου με άλλα σχετικά ιδρύματα, με την βιοποικιλότητα και κοινωνία του Πηλίου και του Βόλου αποτελεί σημαντικό κομμάτι της υπόστασής του. Ο σχεδιασμός του κτιρίου έχει άμεση σχέση με την επαφή του στο έδαφος και πως αυτό το περικλείει. Η σχεδιαστική πρόταση απαρτίζεται από 3 τμήματα. Το πρώτο αφορά το κεντρικό κτίριο το οποίο αποτελείται από το ισόγειο και έναν όροφο όπου βρίσκονται όλες οι κύριες λειτουργίες του κτιρίου όπως τα ερευνητικά εργαστήρια, οι αίθουσες διδασκαλίας, το αμφιθέατρο κ.α. Χαρακτηριστικές είναι οι δύο ράμπες του κτιρίου οι οποίες κάνουν έναν υπαινιγμό στην ανάβαση του λόφου. Το δεύτερο τμήμα είναι ο πύργος όπου αποτελεί μια κατακόρυφη προέκταση 10 ορόφων του κεντρικού κτιρίου και εμπεριέχει διαμερίσματα φιλοξενίας του εκπαιδευτικού προσωπικού, καλεσμένων ομιλητών, επιστημόνων και στον τελευταίο του όροφο προσφέρει σε όλους πανοραμική θέα της περιοχής και των φυτεύσεων και καλλιεργειών που υπάρχουν στο οικόπεδο του Κέντρου . Το τρίτο τμήμα αφορά την κατασκευή ενός υπόσκαφου χώρου στάθμευση όπου εκεί θα βρίσκονται και τα ηλεκτρικά οχήματα όπου θα βοηθούν για την εξυπηρέτηση στις μετακινήσεις. Τέλος σημαντικό στοιχείο του Κέντρου είναι η ενεργειακή αυτονομία του καθώς διαθέτει εγκαταστάσεις ηλιακών πάνελ και ανεμογεννητριών που θα τροφοδοτούν όλο το κτίριο και χάρις τις καλλιέργειες περιμετρικά προσφέρεται και τροφική επάρκεια, δύο στοιχεία που έρχονται να τονίσουν τη σχέση μας με το περιβάλλον.
Επιβλέπων: Στυλίδης Ιορδάνης
Αριθμός Αναφοράς: 1067
Η παρούσα μελέτη επικεντρώνεται στην αξιοποίηση της αρχιτεκτονικής για την ανάπτυξη εναλλακτικού τουρισμού με έμφαση στις πεζοπορικές διαδρομές. Ειδικά στην Εύβοια, οι φυσικές ομορφιές και η γεωμορφολογία της προσφέρουν πολλές ευκαιρίες για την ανάπτυξη βιώσιμων τουριστικών δραστηριοτήτων. Η πεζοπορία αποτελεί βασικό αντικείμενο μελέτης, καθώς επιτρέπει την ανάδειξη του φυσικού τοπίου και την προώθηση του εναλλακτικού τουρισμού. Η αρχιτεκτονική συμβάλλει μέσω του σχεδιασμού διαδρομών και καταλυμάτων, που ενσωματώνονται αρμονικά στο περιβάλλον, παρέχοντας στους πεζοπόρους μια βελτιωμένη εμπειρία. Η έρευνα επικεντρώνεται στη δημιουργία ενός δικτύου καταλυμάτων σε στρατηγικά σημεία της Βόρειας Εύβοιας, σχεδιασμένων με σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον και την πολιτιστική κληρονομιά. Τα καταλύματα αυτά, εμπνευσμένα από τα bivouacκαι την αρχαιοελληνική έννοια της «Εστίας», θα είναι λειτουργικά και βιώσιμα, προσαρμοσμένα στις ανάγκες των πεζοπόρων για άνεση και ασφάλεια. Η χρήση τοπικών υλικών, όπως ξύλο και πέτρα, και η αποφυγή βίαιων παρεμβάσεων στο φυσικό τοπίο, καθιστούν τα καταλύματα αυτά ένα κομμάτι της τοπικής φύσης.Η μελέτη περιλαμβάνει ανάλυση γεωμορφολογικών και μετεωρολογικών δεδομένων για την επιλογή των καταλληλότερων τοποθεσιών. Επίσης, εξετάζει τις ανάγκες των πεζοπόρων, προσφέροντας κατάλληλες λύσεις για διαμονή, σίτιση και προσωπική υγιεινή. Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία μιας συνολικής εμπειρίας που προάγει τη βιωσιμότητα, τη σύνδεση με τη φύση και την εξερεύνηση του τοπίου της Εύβοιας.
Επιβλέπων: Μανωλίδης Κωνσταντίνος
Αριθμός Αναφοράς: 1092