Το εκπαιδευτικό ταξίδι στην Istanbul πραγματοποιήθηκε στο διάστημα από την 8η Δεκεμβρίου έως και την 11η Δεκεμβρίου. Συμμετείχαν 45 φοιτητές και φοιτήτριες όλων των ετών και ιδιαίτερα του Α’ έτους. Η περιήγηση περιελάμβανε την επίσκεψη στην περιοχή του Σουλτάν Αχμέτ (Αγία Σοφία, Μπλέ Τζαμί, Κινστέρνα, Καθιστικό), την πορεία μέχρι την περιοχή Εμίνονού (προβλήτα μπροστά στο Γενί Τζαμί, την Αιγυπτιακή Αγορά και την γέφυρα του Γαλατά), την περιήγηση στον πεζόδρομο Isticlal caddeci (οδός Ανεξαρτησίας), την επίσκεψη της έκθεσης Becoming Istanbul στο κτίριο Σινιόσογλου (SALT Beyoglou), την ανάβαση του Κεράτιου Κόλπου, το οθωμανικό νεκροταφείο, την Ασιατική πλευρά (Σκούταρη), την πλεύση στον Βόσπορο.
Κατά τη διάρκεια της περιήγησης αλλά και του ταξιδιού έγιναν σύντομες αναφορές για τις έννοιες και τα στοχαστικά περιεχόμενα των εννοιών: περιοχή, όριο, πλατεία, διάβαση, αστική πυκνότητα, έκταση, κατώφλι, πολιτισμικό πεδίο, ιστορία, τοπικότητα, αρχιτεκτονική, τοπογραφία, ορίζοντας, αστική ταυτότητα.
Δείτε την αφίσα.
Νέοι αρχιτέκτονες/ερευνητές στα πλαίσια της σειράς εκδηλώσεων Greesis: Η ταυτότητα ως Πράξη
Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011,14:00, Αμφιθέατρο ΤΑΜ, Πεδίον Άρεως, Βόλος
- Βαλεντίνα Κάργα, Μηχανισμοί (επι)βίωσης: το πείραμα της φάρμας του Βερολίνου
Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011, ώρα:19:00-22:00, Αμφιθέατρο ΤΑΜ, Πεδίον Άρεως, Βόλος
- Έλσα Κιουρτσόγλου, Παρατηρώντας τις κρίσεις στη διαδρομή ενός ερευνητή
- Αγγελική Σιώλη, Κατασκευάζοντας τον χώρο της επιθυμίας
- Χρήστος Κακκαλής, Προσωπικός και Συλλογικός Χώρος σε Καθεστώς Κατοχής: Το ερώτημα του Κοινού Τόπου
- Νατάσα Λιανού-Ερμής Χαλβατζής, Μηχανή Επούλωσης
- Άννα Βάσωφ, Hansaplast Greesis edition
Δείτε αναλυτικά την αφίσα και το πρόγραμμα και τα βιογραφικά των ομιλητών.
07.12.2011 12.00
lecture
Elia Zenghelis: Athens
Το εργαστήριο σχεδιασμού «Ζητήματα Χρόνου» παρουσίασε στους φοιτητές τη δραστηριότητα ενός χρονικού χειρισμού στον αρχιτεκτονικό και αστικό σχεδιασμό μέσα σε υπάρχον πλαίσιο. Τους φοιτητές απασχόλησε η αποτύπωση στο χαρτί ιδεών και δημιουργικών επεμβάσεων για την παραγωγή προτάσεων (φάσεων) στην ανάπλαση ενός οικισμού στο κέντρο της Αθήνας ως εναλλαγή κλίμακας και χρόνου και ως συνέπια επιμέρους σχεδιαστικών χειρισμών/επιλογών. Με αφετηρία την παραπάνω προσέγγιση, αντικείμενο του εργαστηρίου έγινε, ουσιαστικά, ο χρόνος. Ως σημαντική παράμετρος των αστικών αναπλάσεων, ο χρόνος χαρακτηρίζει όχι μόνο την εναλλαγή της φυσιογνωμίας ενός οικιστικού συνόλου, μέσα από τις χρήσεις, τις σχέσεις και την αναλογία δημόσιου και ιδιωτικού, σε κάθε φάση επέμβασης αλλά και την αιτιολογούμενη κάθε φορά μεταφορά του σχεδιαστικού ενδιαφέροντος ανάμεσα στις κλίμακες που ο σχεδιασμός χρησιμοποιεί και τη σημασία τους. Τρία γενικά στάδια, ο σχεδιασμός του δημόσιου χώρου, του αστικού μετώπου και του συνόλου, ενσωματώθηκαν σε μια ενιαία στρατηγική αποτελώντας ταυτόχρονα το καθένα την εξέλιξη και συμπλήρωση του προηγούμενου. Η χρονική αυτή αντιμετώπιση ενσωματώθηκε, σταδιακά, σε φάσεις και απάντησε σε διαφορετικά κάθε φορά ζητούμενα, συνθετικά και χωρικά, του επανασχεδιασμού του Προσφυγικού Συνοικισμού του Γηροκομείου επί της οδού Πανόρμου.
Δείτε την αφίσα εδώ.
Greesis #8
Βαγγέλης Βλάχος
Κατάλοιπα
Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011, Ώρα: 21.00
Κτίριο ΤΑΜ, Πεδίο Άρεως, Βόλος
Δείτε την αφίσα.
Βιογραφικό
Ο Βαγγέλης Βλάχος (γενν. 1971, Αθήνα) ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έργα του έχουν περιληφθεί στις εκθέσεις: The End of Money, Witte de With, Ρότερνταμ· “To the Arts, Citizens!”, Serralves Museum of Contemporary Art, Πόρτο· tanzimat, Augarten Contemporary, Βιέννη· 11η Μπιενάλε της Κωνσταντινούπολης· After Architecture, Centre d’Art Santa Monica, Βαρκελώνη· ISLANDS+GHETTOS, NGBK & Kunstraum Kreuzberg/Bethanien, Βερολίνο· Monument to transformation, City Gallery Prague, Πράγα· “A Number of Worlds Resembling Our Own”, SMART Project Space, Άμστερνταμ· 27η Μπιενάλε του Σάο Πάολο· Behind Closed Doors, Dundee Centre for Contemporary Arts, Dundee· Manifesta 5, Σαν Σεμπαστιάν, και 3η Μπιενάλε του Βερολίνου.
Greesis #7
BLITZ Ομάδα Θεάτρου
Δον Κιχώτης
Βραδινή Πορεία μέσα στην Πόλη
Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011
Ώρα εκκίνησης 20.00
Σημείο εκκίνησης: Είσοδος Τμήματος Αρχιτεκτόνων, Πεδίον Άρεως, Βόλος
Δείτε την αφίσα.
Βιογραφικό ομάδας blitz
Τον Οκτώβριο του 2004 σχηματίστηκε η θεατρική ομάδα blitz από τους Γιώργο Βαλαή, Αγγελική Παπούλια και Χρήστο Πασσαλή. Μέχρι τότε τα μέλη της ομάδας είχαν σπουδάσει θέατρο και είχαν αποκτήσει εμπειρία δουλεύοντας επί σειρά ετών με διάφορους θιάσους, όπου και συναντήθηκαν. Η θεατρική ομάδα blitz σχηματίστηκε με βάση:
- την κοινή πεποίθηση ότι το θέατρο είναι ένας χώρος ουσιαστικής συνάντησης ανθρώπων και ανταλλαγής ιδεών και όχι πια ένας χώρος επίδειξης δεξιοτήτων και ready made truths
- την ανάγκη τους να απαντήσουν στο ερώτημα τι χρειάζεται η κοινωνία από την τέχνη σήμερα και τι μπορεί να σημαίνει θέατρο στον 21ο αιώνα
- την ισότιμη σχέση των μελών όσον αφορά την σύλληψη, τη συγγραφή, τη σκηνοθεσία, τη δραματουργία και την πεποίθηση οτι όλα είναι υπό αμφισβήτηση, ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο, ούτε στο θέατρο ούτε στη ζωή.
Ο στόχος τους, ο προσανατολισμός τους, το όραμά τους είναι μια φόρμα που μπορεί πιθανά να ανανεώσει το θέατρο. Για να το πετύχουν αυτό, επιλέγουν το σύγχρονο ρεύμα του συνδυασμού των τεχνών στο θεατρικό πεδίο, με σκοπό την διαρκή αναθεώρηση των αντιλήψεών τους σε ότι αφορά την δραματουργία, την υποκριτική, τη συγγραφή, την αφηγηματικότητα, την αναπαραστατικότητα κτλ.
Το 2006, η ομάδα παρουσιάζει την πρώτη της παράσταση motherland. Μια παράσταση βασισμένη σε έναν παγκόσμιο χάρτη, με έντονα στοιχεία διάδρασης με τους θεατές και στοιχεία περφόρμανς, όταν οι ηθοποιοί διασχίζουν έναν πολυσύχναστο δρόμο της Αθήνας σε αργή κίνηση, διακόπτοντας την κυκλοφορία.
Το 2007, η ομάδα παρουσιάζει τις παραστάσεις Joy Division και New Order. Eίνα μια προσομοίωση τηλεοπτικού παιχνιδιού όπου οι θεατές παίρνουν τον ρόλο κριτικής επιτροπής. Μπροστά τους, δυο χωρισμένα ζευγάρια που προσπαθούν να λύσουν τα αδιέξοδα της σχέσης τους χορεύοντας, τραγουδώντας, βρίζοντας η βιαιοπραγώντας.
Το 2009 η ομάδα συσκηνοθετεί τον Φάουστ του Γκαίτε. Είναι το πρώτο κλασσικό κείμενο με το οποίο ασχολείται η ομάδα, προτείνοντας μια νέα ανάγνωση της νύχτας της Βαλπούργης.
Στη συνέχεια, η ομάδα παρουσιαζει την περφόρμανς το σπίτι. 7 ηθοποιοί υποδέχονται κάθε βράδυ σε πραγματικό χρόνο 20 περίπου θεατές στο πραγματικό σπίτι στο οποίο κατοικούν.
Το καλοκαίρι του 2009, η ομάδα παρουσιάζει την παράσταση ΚΑΤΕΡΙΝΗ. Είναι μια 5ωρη περφόρμανς που λαμβάνει χώρα σε ένα διώροφο κτίριο και συγκεκριμένα σε έναν εξωτερικό δημόσιο χώρο και 6 δωμάτια, όπου οι ηθοποιοί συναντιούνται τετ-α-τετ με τους θεατές κατόπιν ραντεβού.
Το 2010, οι blitz παρουσιάζουν την παράσταση Guns!Guns!Guns!. Είναι η επιστροφή της ομάδας σε μια συμβατική σκηνή όπου επιχειρείται μια ανασκόπηση του 20ου αιώνα με άξονα την ιδέα της επανάστασης, τα όπλα και το ερώτημα πως αλλάζει ο κόσμος.
Την ίδια χρονιά, παρουσιάζει την περφόρμανς CINEMASCOPE. Αυτή τη φορά, η παράσταση εκτυλίσσεται στον δρόμο, και συγκεκριμένα σε έναν αθηναϊκό πεζόδρομο. Οι θεατές, φορώντας ασύρματα ακουστικά και απομονωμένοι από το θέαμα πίσω από ένα τζάμι, παρακολουθούν τους ήρωες που ζούνε τις τελευταίες μέρες της ζωής τους καθώς και τους πραγματικούς περαστικούς που εν αγνοία τους, συμμετέχουν στην παράσταση.
Στις τέλη του 2010, η ομάδα παρουσιάζει την περφόρμανς ΓΑΛΑΞΙΑΣ. Μια 4ωρη περφόρμανς σε ένα γκαράζ με 8 ηθοποιούς και μια ατέλειωτη λίστα ανθρώπων, ιδεών, λέξεων, κινημάτων, αντικειμένων που έχουν χαθεί, πεθάνει ή ξεχαστεί.
Οι παραστάσεις μας προσκαλούν τον θεατή να μοιραστεί μαζί μας μια κατάσταση, μια εμπειρία προκαλώντας τον να απελευθερωθεί από τη συμβατική θέση του ως pathetic voyer. Μας καλύπτει ως ένα βαθμό ο ορισμός του Λέμαν για το μεταδραματικό θέατρο, ‘περισσότερο παρουσία παρά αναπαράσταση, περισσότερο μοίρασμα παρά διαμεσολαβημένη εμπειρία, διαδικασία παρά αποτέλεσμα και ερέθισμα παρά πληροφορία’, ένα μόττο από την Μπιενάλε της Βενετίας, ‘περισσότερη ηθική, λιγότερη αισθητική’ και η φράση aesthetics vs. anaesthetics.
Η θεατρική ομάδα blitz έχει συνεργαστεί με το bios cultural center, το Εθνικό θέατρο και το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου και επιχορηγείται από το υπουργείο Πολιτισμού από την πρώτη της παραγωγή. Μόνιμοι συνεργάτες της ομάδας είναι ο δραματουργός Νίκος Φλέσσας, η σκηνογράφος-αρχιτέκτονας Έυα Μανιδάκη και ο σχεδιαστής φωτισμού Τάσος Παλαιορούτας. Ακολουθούν συνοπτικά οι παραστάσεις που η θεατρική ομάδα blitz έγραψε, έπαιξε και σκηνοθέτησε.
- motherland bios cultural center, Σύρος, Ηράκλειο, Giessen, Aix-en-Provence 2006-7
- Joy Division/ New order bios cultural center 2007 • Faust Εθνικό Θεάτρο 2009
- The House Aγησιλάου 30 2009 • ΚΑΤΕΡΙΝΗ Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2009
- Guns! Guns! Guns! Εθνικό Θέατρο 2009-10
- CINEMASCOPE, ένα ντοκυμαντέρ για τις 9 τελευταίες ημέρες του κόσμου Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2010
- ΓΑΛΑΞΙΑΣ (work in progress) Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη 2010
Διάλεξη της Εύας Στεφανή με τίτλο "Ανάπαυση".
Τετάρτη 23 Νοεμβρίου, ώρα 21:00, Αμφιθέατρο ΤΑΜ
H Εύα Στεφανή γεννήθηκε το 1964. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κινηματογράφο στην Ecole Varan, στο Παρίσι, στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και στο Νational Film and Television School στην Βρετανία όπου ειδικεύτηκε στη σκηνοθεσία ντοκιμαντέρ. Το 1997 τελείωσε τη διδακτορική της διατριβή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στο τμήμα Επικοινωνίας και Mέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Είναι επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι σκηνοθέτης ταινιών ντοκιμαντέρ ( «Ακρόπολις», «Επισκέψεις στον Ε.Χ.Γονατά», «Το Κουτί», «Συγκάτοικοι», «Τι ώρα είναι», «Αθήναι», «Γράμματα από το Αλμπατρος», «Λουόμενοι» κ.α).
Δείτε την αφίσα.
Την Τρίτη 22 Νοεμβρίου διδάσκοντες και φοιτητές του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, θα παρουσιάσουν τη δράση DE HOMINIS APPARATUS στο XYZ OUTLET #22, σε συνδυασμό με την 3η Μπιενάλε της Αθήνας 2011: ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ.
Η δομή της δράσης DE HOMINIS APPARATUS, έχει το χαρακτήρα ενός είδους λαβυρίνθου χωρίς 'εξωτερικό', όπου οι αφηγήσεις και οι έρευνες του καθενός ξεκινούν από διαφορετική κάθε φορά έννοια (όπως Ντισποσιτίφ, Οικο-νομία, Διαθετικότητα, Βιοπολιτική, Κυριαρχία, Βεβήλωση, Νόμος, Σώμα, Γνώση, Επιθυμία, Φόβος, Αξιοπρέπεια, Υποκείμενο, Αντικείμενο, Πράγμα, Καταστροφή κ.τ.λ., έννοιες που περιγράφει ο Giorgio Agamben) για να οδηγηθούν πάντα στο ίδιο κέντρο, το Apparatus. Κατά τη διάρκεια της δράσης θα συγκροτηθεί ένα είδος αρχείου από διαδικτυακές πηγές και ένας εκτυπωτής θα αποτελεί τον 'εφιάλτη της τεκμηρίωσης'.
Η δράση θα αποπειραθεί κατ' αυτόν τον τρόπο να επικοινωνήσει έναν άλλου τύπου λόγο, “υπερταυτολογικό”, με βάση την ψυχαναλυτική τακτική της υπερταύτισης. Έτσι θα αποφευχθεί ένας γραμμικός και ιεραρχικός χαρακτήρας αφήγησης δημιουργώντας την εντύπωση μιας κλειστοφοβικής ατμόσφαιρας, ενός είδος αντεστραμμένου καφκικού Πύργου, απ' όπου κάθε προσπάθεια εξόδου από το Apparatus επαναφέρει τα υποκείμενα σταθερά στο εσωτερικό του.
Έναυσμα για την πραγματοποίηση αυτής της δράσης είναι το πρόσφατο εργαστηρίου του τμήματος Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας What Is an Apparatus? - αντλώντας από το ομώνυμο δοκίμιο του Giorgio Agamben. Η έννοια του "apparatus" επέτρεψε στο εργαστήριο να ανιχνεύσει τους δεσμούς που συνέχουν τις σύγχρονες αρχιτεκτονικές με τις καλλιτεχνικές πρακτικές και με ό,τι εννοούμε όταν μιλάμε σήμερα –σε μια εποχή οξυμμένης κρίσης- για βιοπολιτική και ανθρώπινες κοινότητες. Επιπλέον, ενθάρρυναν την ανάδυση ενός αναστοχασμού πάνω στον τρόπο με τον οποίο προσλαμβάνουμε τον κόσμο, τις σχέσεις, τις συμπεριφορές και τα αντικείμενα και μάλιστα σε πραγματικό χρόνο.
Ο όρος "apparatus" (στα γαλλικά dispositif – μηχανισμός, ίσως διαθετικότητα,) - ένας όρος-κλειδί που εισήγαγε ο Michel Foucault και χρησιμοποιείται ήδη ευρέως, παραπέμπει σε μια απροσδιόριστη διάταξη τεχνικών που περικυκλώνουν, περιορίζουν και τελικά ορίζουν το ανθρώπινο υποκείμενο. Στην αρχαιολογία του όρου, ο Agamben ανιχνεύει την καταγωγή του στην επικράτεια της οικονομίας – αναγνωρίζοντάς του την ίδια νοηματική γενεαλογία με την οικονομική επιστήμη. Ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι όλη η ζωή μας καθορίζεται σχεδόν ολοκληρωτικά από ένα σύνολο apparatus τα οποία μας είναι αδύνατο να “καταστρέψουμε” ή ακόμη να μετατρέψουμε σε ένα συναρπαστικό ριζοσπαστικό προνόμιο.
Το εργαστήριο εξερεύνησε και αξιολόγησε την “άγρια σκέψη” και τις πρακτικές των καθημερινών κοινωνικών σχέσεων και ανταλλαγών, ή αλλιώς την κάθε πιθανή ή λανθάνουσα μορφή ατομικής και κοινωνικής δημιουργικότητας, όπως αυτή εμφανίζεται σε άτυπες συμπεριφορές καθώς και σε do-it-yourself πρακτικές
Διδακτική Ομάδα:
Νάντια Καλαρά, Μαρία Παπαδημητρίου, Λόης Παπαδόπουλος, Γιώργος Τζιρτζιλάκης.
Συντονιστής:
Γιώργος Ρυμενίδης.
Φοιτητές:
Δανάη Αβαράκη, Δέσποινα Γεωργιάδου, Αγγελίνα Δάγκα, Αβροκώμη Ζαβιτσάνου, Μαρία Κωτούλα, Αγγελική Μέλη, Γιώργος Μπέρδος, Χρύσα Νταφλούκα, Χαρά Στεργίου, Γρηγόρης Τσαντήλας.
22/11/11, 15:00
Αμφιθέατρο ΤΑΜ
Η διάλεξη θα συζητήσει την έννοια του ηχοτοπίου και τους προβληματισμούς που αφορούν στην πολιτισμική μελέτη του ήχου στον αστικό χώρο. Στη συνέχεια θα εστιάσει στην παρουσίαση της μεθόδου του ηχητικού περίπατου (soundwalk) και την εφαρμογή της στη διερεύνηση της ακουστικής εμπειρίας και αναπαράστασης των ηχητικών κόσμων στην πόλη.
Η Δάφνη Τραγάκη σπούδασε Εθνομουσικολογία στο Goldsmiths College(University of London) με επιβλέποντα καθηγητή τον John Baily. Η διδακτορική διατριβή της δημοσιεύτηκε με τίτλο Rebetiko Worlds. Ethnomusicology and Ethnography in the City (Cambridge Scholars Publishing, 2006). Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζουν στην ανθρωπολογική μελέτη της μουσικής, στις πολιτικές του μουσικού πολιτισμού, στην εθνογραφική μελέτη της μουσικής και στις μουσικές κουλτούρες στον αστικό χώρο. Από το 2004 διδάσκει στο τμήμα Ι.Α.Κ.Α. του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Τα τελευταία τρία χρόνια ασχολήθηκε ερευνητικά με τις πολιτικές του μουσικού θεάματος και έχει επιμεληθεί το συλλογικό τόμο Spectacle and Politics in the Eurovision Song Contest (υπό έκδοση, στη σειρά Europea: Ethnomusicologies and Modernities, Scarecrow Press).
Greesis #5
Δημήτρης Παπανικολάου
Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011, 21.00
Αμφιθέατρο ΤΑΜ, Πεδίον Άρεως, Βόλος
Ο Δημήτρης Παπανικολάου είναι λέκτορας Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου διδάσκει επίσης θεωρία της λογοτεχνίας και σπουδές φύλου. Σπούδασε κλασική, νεοελληνική και συγκριτική φιλολογία στα πανεπιστήμια της Αθήνας και του Λονδίνου. Έχει εκδώσει στα αγγλικά τη μονογραφία Singing Poets: Literature and Popular Music in France and Greece (στη σειρά της Βρετανικής Εταιρείας Συγκριτικής Φιλολογίας – Legenda). Αρθρογραφεί στα Νέα και το περιοδικό Books’ Journal.
Δείτε την αφίσα.