Σήμερα, η ανάγκη για χώρους χαλάρωσης είναι επιτακτική, ιδιαίτερα σε πολυάσχολες πόλεις, όπου ο συνωστισμός και η έλλειψη πρασίνου δημιουργούν κοινωνική αποξένωση και χαμηλή ποιότητα ζωής. Οι ανθρώπινες κατασκευές που εκμεταλλεύονται το νερό ως στοιχείο καθαριότητας, ευεξίας και πολιτισμού, προσφέρουν απόδραση από την καθημερινότητα. Ο αστικός σχεδιασμός της πόλης του Βόλου δυσχεραίνει τη διαθεσιμότητα εναλλακτικών επιλογών για περπάτημα και χαλάρωση χωρίς την παρουσία οχημάτων. Κυρίως στο παραλιακό μέτωπο της πόλης εντοπίζονται οι παραπάνω δραστηριότητες, εκεί όπου οι κάτοικοι απολαμβάνουν περιπάτους με ευκαιρίες για χαλάρωση και ηρεμία, μπάνιο στη θάλασσα τους καλοκαιρινούς μήνες ενώ παράλληλα οι νεότεροι επισκέπτες προτιμούν το παιχνίδι και την άθληση. Η κεντρική ιδέα της διπλωματικής εργασίας είναι ο επανασχεδιασμός του θαλάσσιου μετώπου από το ναυτικό όμιλο Ο.Ε.Α-Ν.Α.Β μέχρι την παραλία του Αναύρου με βάση τις ανάγκες των κατοίκων της περιοχής χωρίς τουριστικές σκοπιμότητες. Συγκεκριμένα, προτείνεται η δημιουργία ενός πράσινου χώρου ευεξίας με το νερό να κατέχει κύριο ρόλο στο σχεδιασμό. Πλέον υπάρχει δυνατότητα θερμού λουτρού και θαλασσοθεραπείας, υποδομές που θα παρέχουν τη δυνατότητα καλλιέργειας βοτάνων και παρασκευής σκευασμάτων, όπως και χώροι για περπάτημα και παιχνίδι. Στόχος είναι η ανάπτυξη ενός προσιτού, ελκυστικού και ενιαίου δημόσιου χώρου που θα εντάσσεται ομαλά στην παραλιακή διαδρομή και στο γενικό αστικό περιβάλλον, δίνοντας ζωή στο ανατολικό μέτωπο της πόλης.
Επιβλέπων: Micocci Fabiano
Αριθμός Αναφοράς: 1099
Στο κέντρο των Τρικάλων βρίσκεται το κτίριο που στεγάζει την Περιφερειακή Ενότητα Νομού Τρικάλων, ένα δημόσιο κτήριο που με τα χρόνια έχει εμφανίσει προβλήματα και αντιδράσεις από κατοίκους και επισκέπτες της πόλης. Ενώ έχουν γίνει προσπάθειες αναζωογόνησης του υπάρχοντος κτιρίου, αυτές δεν θεωρούνται επιτυχείς. Στην παρούσα διπλωματική εργασία, προτείνουμε την επανάχρηση του φέροντα οργανισμού του κτιρίου πραγματοποιώντας επεμβάσεις όπου αυτό κρίνεται σκόπιμο και την αναδιαμόρφωση των χώρων εντός του, ενώ ταυτόχρονα εισάγουμε μία νέα προγραμματική ταυτότητα, όπου η δομή δεν προορίζεται εξ ολοκλήρου για τις διοικητικές λειτουργίες της νομαρχίας, αλλά επαναφέρει την μνήμη της παλιάς αγοράς και τις εμπορικές δραστηριότητες που εξελίσσονταν εντός και γύρω από αυτήν, αποσκοπώντας στην δημιουργία ενός κέντρου αφιερωμένου σε δράσεις για τους ανθρώπους, οι οποίες λείπουν από την γύρω περιοχή. Το κτίριο με τις νέες επεμβάσεις ανοίγει προς το κοινό, με μεγάλη έμφαση στις λειτουργίες που εμφανίζονται στα εκμεταλλευόμενα δώματα, όπως μικρό γήπεδο πολλαπλών χρήσεων για αθλητικές δραστηριότητες, χώροι ευεξίας ή προβολή ταινιών. Κύριες σχεδιαστικές αρχές είναι η δημιουργία διαφορετικών επιπέδων, αύξηση των δημόσιων χώρων, εύκολη προσβασιμότητα για όλους και δημιουργία διαδρομών, ενώ γίνεται προσπάθεια ανάδειξης των διαπλεκόμενων χρήσεων, με ένα μέρος του κτιρίου να αφιερώνεται στην εργασία και το υπόλοιπο στην ψυχαγωγία, εντείνοντας την διαφορετικότητα των δύο ταυτοτήτων και εξασφαλίζοντας την διατήρηση της ζωής πάνω σε αυτό ακόμη και μετά το πέρας του εργάσιμου ωραρίου.
Λέξεις κλειδιά: προγραμματική ταυτότητα, αναψυχή, εργασία, δημόσιες χρήσεις, δώματα
Επιβλέπων: Πανηγύρης Κωστής
Αριθμός Αναφοράς: 1103
Σε μια καταγραφή αυξανόμενων κρουσμάτων φυσικών καταστροφών και ανθρωπιστικής κρίσης, εμφανίζεται η ανάγκη σύστασης μια ομάδας εθελοντών αλληλέγγυων που θα εμφανίζονται σε δεύτερο χρόνο, ανακουφίζοντας τους άμεσους διασώστες και συντηρώντας τους πληγέντες, με σιτιστική, φαρμακευτική και ψυχολογική καλύψη, η τελευταία μέσω της προσθήκης του θεάτρου του δρόμου. Η έρευνα ξεκινάει από την περιοχή της Θεσσαλίας, που μαστίζεται από πλημμυρικά φαινόμενα, δείχνοντας την επιταχυνόμενη κλιματική καταστροφή. Βρίσκει αντιστοιχίες στην πορεία των σωμάτων εθελοντών με τους περιπλανώμενους θεατρικούς θιάσους, για να συνδυάσει τελικά τις πρακτικές διαμονής τους, τόσο ώστε να εμπλουτίσει και ανανεώσει τους μηχανισμούς μετακίνησής τους και προσφοράς βοήθειας, να προσθέσει στις υπηρεσίες τους την ψυχική τόνωση, μέσα από την συλλογικό σχεδιασμό και επανάχρηση, την θεατρική γλώσσα, που υπήρξε το μόνο πολιτιστικό στοιχείο που επιβίωνε στις πιο δύσκολες καταστάσεις, και τέλος να δημιουργήσει ένα δίκτυο επικοινωνίας και ενότητας μεταξύ των εθελοντών, και των πληγέντων κάθε μιας περιοχής, Στην παρούσα εργασία, αναλύεται η περιοχή του Πηλίου και ειδικότερα το χωριό των Κάτω Λεχωνίων, που πλημμύρισε εις διπλούν τον Σεπτέμβριο του 2022, για τις ανάγκες της ομάδας των εθελοντών, η πρόταση περιλαμβάνει τα επανασχεδιασμένα βαν μεταφοράς των εθελοντών, μαζί με τον εξοπλισμό τους, μια τροχοφόρα κατασκευή διανομής αγαθών και συλλογής απορριμμάτων, και μια σειρά αντικειμένων, αποτέλεσμα του συνεργατισμού σχεδιασμού και μεταποίησης των εθελοντών με τους κατοίκους, που έχουν ως στόχο την χρήση τους μέσα στα θεατρικά έργα που θα παρουσιαστούν. Οι αλληλέγγυοι συναντούν τα βαλκανικά μπουλούκια και το διεθνές θέατρο του Ήλιου, χρησιμοποιώντας μηχανισμούς και συστήματα οργάνωσης των θιάσων, για να δημιουργήσουν αυτήν την ξεχωριστή ομάδα.
Επιβλέποντες: Φωκαΐδης Πέτρος, Γαβρήλου Έβελυν
Αριθμός Αναφοράς: 1104
Η Κεφαλονιά ως κατ’ εξοχήν νήσος εγγενών δονήσεων και υπόβαθρο ενός ολέθριου σεισμού το 1953 έχει αναπόφευκτα απολέσει το πλεόνασμα του κτιριακού αποθέματος στο οποίο εντυπώνονταν τα αρχιτεκτονικά χνάρια του ιστορικού της παρελθόντος. Ως εκ τούτου, αυτά τα ελάχιστα εναπομείναντα τεκμήρια, που παραπαίουν διάσπαρτα στην κατάφυτη έκταση του νησιού, όχι μόνο χρήζουν διάσωσης από τη διαβρωτική επέλαση του χρόνου, μα κι ανάδειξης σε αυτόνομες οντότητες που δύνανται να εμφυσήσουν εντός τους ξανά έμβια πνοή, αναπτερώνοντας ταυτόχρονα και τους οικισμούς, τους οποίους απαρτίζουν.
Το θέμα της παρούσας διπλωματικής εργασίας πραγματεύεται τη σχεδιαστική απόπειρα ενός πνευματικού κέντρου καλλιτεχνικής δημιουργίας, ενός είδους σταθμού Καλών Τεχνών, στο οικόπεδο όπου εδράζονται τα σπαράγματα της προσεισμικής κατοικίας Βαλσαμάκη – Παρθένη, αποθεμένα στον προστατευτικό κλοιό ενός γηραιού ελαιώνα στον πυρήνα του οικισμού της Πεσσάδας. Εκεί όπου διέμεινε ο φημισμένος ζωγράφος για εύλογο χρονικό διάστημα φιλοτεχνώντας μια τοιχογραφία στο ανώθυρο της κεντρικής εισόδου, καθώς και πλήθος έργων εμπνευσμένων από την ιδιάζουσα ιδιοσυγκρασία του κεφαλληνιακού τοπίου. Πλέον, στον αύλειο χώρο της κατοικίας διοργανώνονται ετησίως θερινά καλλιτεχνικά δρώμενα από φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Εφόσον στο νησί καθίσταται αντιληπτή η εκκωφαντική απουσία εγκαταστάσεων που να διατελούν αξιοποιήσιμες ως εν δυνάμει καλλιτεχνικές κοιτίδες, απώτερoμέλημα της συγκεκριμένης μελέτης είναι η παραγωγή αρχιτεκτονικών διαμορφώσεων και συνόλων με απαρχή επιρροής το συνολικό ζωγραφικό πόνημα του Κ. Παρθένη, που να συνδράμουν στην εντατικοποίηση της επί τόπου συλλογικής εικαστικής δραστηριότητας, στη διακριτική ανάδειξη των προϋπαρχόντων ερειπίων όπως ανακύπτουν συνυφασμένα υπό το πρίσμα μιας ανανεωμένης χρήσης , αλλά και την αρμονική ένθεση των παραπάνω στην αρχετυπική ταυτότητα του νησιωτικού τοπίου.
Επιβλέπων: Μανωλίδης Κωνσταντίνος
Αριθμός Αναφοράς: 1102
Το παρόν πόνημα με τίτλο «Κοινωνικός Πυκνωτής, Κάλυψη αστικού κενού στη Θεσσαλονίκη» αφορά τη διπλωματική εργασία του φοιτητή Δαουλτζή Χρήστου, με επιβλέπουσα καθηγήτρια την κ. Ίρις Λυκουριώτη.
Το αστικό κενό δημιουργήθηκε έπειτα από την κατεδάφιση του κτηρίου της εμπορικής αγοράς που βρισκόταν στη συμβολή των οδών 25ης Μαρτίου και Βασ. Όλγας, στην περιοχή Ντεπώ, της Θεσσαλονίκης. Η αγορά χτίστηκε τον προηγούμενο αιώνα και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στις κοινωνικοοικονομικές διεργασίες της περιοχής.
Αρχικά πραγματοποιήθηκε εμπεριστατωμένη έρευνα που αφορούσε όλα τα σημαντικά ιστορικά στοιχεία, που σημάδεψαν την πορεία της Θεσσαλονίκης, την πολεοδομική και τη ρυμοτομική εξέλιξη. Για τη μελέτη του οικοπέδου, ερευνήθηκε η ιστορία του και το ιδιοκτησιακό καθεστώς του κτηρίου. Ανακτήθηκαν τα σχέδια της εμπορικής αγοράς και οι πράξεις τακτοποίησης που το διέπουν και το διαμόρφωσαν. Ακολούθησε η ανάλυση της άμεσης περιοχής γύρω από το οικόπεδο, καθώς και της ευρύτερης περιοχής μελέτης.
Με βάση τη μελέτη των στοιχείων της έρευνας, διαμορφώθηκε η πρόταση για την κάλυψη του συγκεκριμένου αστικού κενού, η οποία αφορά την ανέγερση ενός κτηρίου που θα λειτουργεί ως κοινωνικός πυκνωτής.
Καθώς ο κόσμος «πύκνωνε» στο τότε εμπορικό κέντρο, κρίθηκε απαραίτητο το στοιχείο της αγοράς να διατηρηθεί. Επιπλέον, η έρευνα αποκάλυψε ότι, στην ευρύτερη περιοχή είχε προγραμματιστεί η ανοικοδόμηση σχολείων, που δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Η δημιουργία ενός κοινωνικού πυκνωτή, στοχεύει στη σύνδεση της οικονομικής και της εκπαιδευτικής διάστασης και προβλέπεται να συνδυάζει την εμπορική και την εκπαιδευτική δραστηριότητα, προσφέροντας έναν χώρο όπου θα λειτουργεί ως αγορά αλλά και ως ινστιτούτο κατάρτισης ενηλίκων, δημιουργώντας έναν ζωντανό πυρήνα κοινωνικής αλληλεπίδρασης και εξέλιξης.
Η συνέργια των δύο βασικών διαστάσεων, η μάθηση και η οικονομική δραστηριότητα, θα συνυπάρχουν, δημιουργώντας έναν κύκλο ανταλλαγής γνώσεων και αγαθών. Ο πολυμορφικός χαρακτήρας του κτηρίου και η πολυλειτουργικότητά του καθιστούν τη δημιουργία του κοινωνικού πυκνωτή ως την πιο πρόσφορη λύση, για την κάλυψη του συγκεκριμένου αστικού κενού, συμβάλλοντας παράλληλα στην κοινωνική ευμάρεια της περιοχής.
Επιβλέπουσα: Λυκουριώτη Ίρις
Αριθμός Αναφοράς: 1098
Επιβλέπων: Στυλίδης Ιορδάνης
Αριθμός Αναφοράς: 1115
Η ψυχική υγεία δεν σχετίζεται μόνο με τις ψυχολογικές συνθήκες, φύλο, ηλικία κ.α. αλλά είναι αναπόσπαστο κομμάτι των περιβαλλοντικών συνθηκών.
Ως άνθρωποι, επικοινωνούμε με τον περιβάλλοντα χώρο μας μέσω των αισθήσεων, αγγίζουμε, οσφραινόμαστε, βλέπουμε, ακούμε, γευόμαστε τον κόσμο γύρω μας.
Σχεδιάζοντας λοιπόν, με γνώμονα τον άνθρωπο και το πώς ένα απλό κέλυφος μπορεί να επηρεάσει την ψυχολογία και την ψυχοσύνθεση, δημιουργείται η σύνθεση μιας Ψυχιατρικής Κλινικής. Για άτομα στα οποία ο νους λειτουργεί διαφορετικά σε σχέση με την «νόρμα» (μη νευροτυπικά) καταβάλλεται προσπάθεια για την ικανοποίηση των αισθήσεων, την κοινωνικοποίηση, την παραγωγικότητα, μέσα στην ασφάλεια ενός ελεγχόμενου περιβάλλοντος, χωρίς να τίθενται πνευματικοί περιορισμοί και όρια.
The purpose of architecture is to move us. Architectural emotion exists when the work rings within us in tune with a universe whose laws we obey, Recognise and respect. –Le Corbusier
Επιβλέπων: Στυλίδης Ιορδάνης
Αριθμός Αναφοράς: 1107
Θα εξεταστεί η δυνατή ενεργοποίηση ιστορικά σημαντικών πρακτικών αγροτικής καλλιέργειας σε ένα πεδίο ενεργούς τοπικής παράδοσης και ιστορίας. Εστιάζουμε σε συγκεκριμένη ορεινή περιοχή απομακρυσμένου (σε άγονη γραμμή) νησιωτικού τόπου. Στην ύπαιθρο της νήσου Νίσυρος, στον ημιορεινό οικισμό Εμπορειό. Εκεί παρατηρήθηκαν χωρικές καλλιεργητικές-κλιματικές ποιότητες που προκύπτουν κυρίως από την εγγύτητα με την καλντέρα (γκρεμός, χείλος ηφαιστειακού κώνου/κορυφής) η οποία είχε και έχει σαν συνέπεια εύφορα εδάφη. Το ιδιαίτερο ανάγλυφο του νησιού είναι αποτέλεσμα της έντονης ηφαιστειακής δραστηριότητας αλλά και της ανθρωπογενούς παρέμβασης στο τοπίο με την δημιουργία συνεχών πυκνών αναβαθμίδων (πεζουλών) καλλιέργειας. Αγροτικής τακτικής/τεχνικής που χαρακτηρίζει ολόκληρο το νησί, ήδη τεκμηριωμένου και καταγεγραμμένου πολύτιμου πολιτισμικού υποβάθρου. Η πρότασή μας περιγράφει και απεικονίζει την δημιουργία ενός συγκροτήματος αγροτικής καλλιέργειας σε συνθήκη κυκλικής οικονομίας με επίκεντρο μια μονάδα παραγωγής-επεξεργασίας κρασιού. Σύνθεση που περιλαμβάνει τις εκτάσεις καλλιέργειας, την βασική μονάδα οινοπαραγωγής, τις συστάδες εφήμερης κατοίκησης, τα δίκτυα περιπλάνησης και περιήγησης. Στόχος είναι η βιωματική εμπλοκή ορισμένων ή περισσότερων επισκεπτών με την γραμμή παραγωγής του κρασιού και των συνοδών προϊόντων αλλά και η εκπαιδευτική/γνωστική αλληλεπίδραση με το φυσικό περιβάλλον και το έδαφος.
Επιβλέπων: Στυλίδης Ιορδάνης
Αριθμός Αναφοράς: 1108