Με αφορμή το ειδικό συνθετικό μάθημα « Χώροι παιγνιδιού. Ο δημόσιος χώρος ως πεδίο παιγνιδιού» διοργανώνεται στις 28-29-30 Μαϊου 2004 τριήμερη συνάντηση εργασίας - εργαστήριο αρχιτεκτονικού σχεδιασμού με θέμα: «Παιγνίδια Αρχιτεκτονικής. Οι χωρικές κατασκευές του νοήματος και ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός - Games of Architecture. The spatial constructions of meaning and the architectural design».
Οι ομιλίες θα γίνουν στο αμφιθέατρο του Τμ. Αρχιτεκτόνων την Παρασκευή 28 Μαϊου (10.00 πμ - 14.00μμ και 17.30μμ -21.00μμ) και το εργαστήριο θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 29 και την Κυριακή 30 Μαϊου στους χώρους του Ξενώνα Στάμου Στούρνα στην Άλλη Μεριά. Στο εργαστήριο θα συμμετέχουν 20 προπτυχιακοί φοιτητές του Τμ. Αρχιτεκτόνων ΠΘ και 6 μεταπτυχιακοί φοιτητές του Τμ, Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ.
Στις εργασίες του τριημέρου συμμετέχουν οι:
- Γ. Πεπονής, Professor School of Architecture, Georgia Institute of Technology και αναπλ. Καθ. Τμ. Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ
- Aarati Kanekar, Assistant Professor, School of Architecture, University of Cincinatti
- Ivan Kucina, School of Architecture, University of Belgrade
- Miodrag Mitrasinovits, Αssistant professor, Design Division, College of Fine Arts, Department of Art and Art History, University of Texas, Austin
Οργανωτές για το Τμ. Αρχιτεκτόνων ΠΘ: Β. Τροβά επικ. καθ., Γ.Παπακωνσταντίνου, επικ. καθ., Τζ. Τραγανού, Ε. Γαβρήλου και Ι. Λυκουριώτη εντ. Διδασκαλίας
Σκοπός της εκδήλωσης είναι η ανταλλαγή απόψεων και η εξαγωγή συμπερασμάτων γύρω από θέματα προσέγγισης και ερμηνείας του τοπίου και ανίχνευσης των δυνατοτήτων δημιουργικής παρέμβασης σε αυτό.
Οι αρχιτεκτονικές αναζητήσεις των τελευταίων χρόνων έχουν ενστερνιστεί την έννοια του τοπίου ως ένα κομβικό εργαλείο για την ανάγνωση και ανασύνταξη του αστικού και περιαστικού χώρου. H εξέλιξη αυτή έχει φέρει το τοπίο στο προσκήνιο της αρχιτεκτονικής έρευνας διευρύνοντας την οπτική της από τη μονάδα του οικοδομήματος σε εκτενέστερα χωρικά σύνολα.
Στον ελληνικό χώρο όμως η μεγάλη κλίμακα της υπαίθρου όπως και της πόλης, αντιμετωπίζεται ακόμα ως ένα αδρανές πεδίο ευκαιριακών και ασύντακτων παρεμβάσεων που σπάνια στηρίζονται στη στρατηγική συμβολή της αρχιτεκτονικής σκέψης. Ο σχεδιασμός του τοπίου ως συγκροτημένη παρέμβαση στην ύπαιθρο ή στον αστικό χώρο είναι είτε απών είτε αγκυλωμένος σε μια στενή και ξεπερασμένη λογική ευπρεπισμού.
Το τοπίο δεν νοείται μόνον ως ένα άθροισμα μετρήσιμων περιβαλλοντικών και ανθρωπολογικών δεδομένων. Είναι επίσης το σύνολο των υποκειμενικών προσλήψεων όπως διαθλώνται μέσα από τα νοητικά και ιδεολογικά πρίσματα που κατασκευάζουν οι σύνθετες και συχνά παθογενείς σχέσεις του πολιτισμού με τη φύση.
Γύρω από αυτό το πολυσήμαντο πεδίο όπου διασταυρώνονται πολλαπλές διεργασίες και αντιλήψεις είναι επιβεβλημένη η εκκίνηση μιας διεπιστημονικής έρευνας σε μια κατεύθυνση όχι μόνο κατανόησης αλλά και αναδιαμόρφωσης της πραγματικότητας. Στην έρευνα αυτή εκτός από τις επιστημονικές αναλύσεις είναι πολύτιμες και οι εγκάρσιες εμβαθύνσεις του θεωρητικού και καλλιτεχνικού στοχασμού.
Το αρχιτεκτονικό βλέμμα, έχοντας την δυνατότητα να κατοπτεύσει και να διαπεράσει διαφορετικά πεδία, μπορεί να αποτελέσει τον καταλύτη στην αναζήτηση μιας προοπτικής ανασύνθεσης και ανάκαμψης του τοπίου. Στη διερεύνηση των όρων αυτής της προοπτικής εγγράφεται ο προβληματισμός της ημερίδας που φιλοδοξεί να συνεισφέρει σε μια νέα δυναμική γύρω από το τοπίο στην Ελλάδα.
Στην εκδήλωση επιχειρείται να καταγραφεί το στίγμα μιας νεότερης γενιάς ανθρώπων που έχουν ασχοληθεί με θέματα τοπίου. Θα συμμετάσχουν με εισηγήσεις οι: Αριστείδης Αντονάς, Μαρία Γούλα, Θωμάς Δοξιάδης, Βαγγέλης Ιωακειμίδης, Νίκος Καζέρος, Κώστας Μανωλίδης, Χάρις Μιχαηλίδου, Αλέξανδρος Μποφίλιας, Μανώλης Σκούφιας, Τζίλυ Τραγανού και Χαρίκλεια Χάρη.
Η ημερίδα θα πραγματοποιηθεί στο Κτίριο Σπίρερ στον Βόλο.
Δείτε την αφίσα.
Με τη λέξη "τοπίο" αναφερόμαστε ταυτόχρονα σε μια καθορισμένη γεωγραφική ενότητα αλλά και στην πρόσληψή της από το βλέμμα μας, δηλαδή σε μια νοητική κατασκευή που επιλέγει, ερμηνεύει και ανασυνθέτει τα δεδομένα αυτής της ενότητας. Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε στοιχεία του περιβάλλοντος ως τοπίο εκφράζει τη φαντασιακή μας σχέση με τη φύση και αντιπροσωπεύει τελικά τον τρόπο με τον οποίο ορίζουμε τον εαυτό μας μέσα στον κόσμο.
Στόχος αυτού του βιβλίου είναι να εξετάσει ορισμένες πτυχές του τοπίου που θα φωτίσουν τη σημερινή του υπόσταση, να προσδιορίσει τις συνθήκες ορατότητάς του με τους όρους της παρούσας κατάστασης. Τα κείμενα που περιλαμβάνει αποτελούν επεξεργασμένη μορφή ανακοινώσεων από την ημερίδα που πραγματοποίησε το Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, τον Ιούνιο του 2003 στον Βόλο.
Μέσα από τους παράλληλους λόγους που διατυπώνουν οι συγγραφείς προκύπτει μια τουλάχιστον σημαντική σύγκλιση: το τοπίο ανακύπτει ως ένα δυναμικό και ασταθές πεδίο σε όλο το φάσμα των ερμηνειών του. Αμφιταλαντευόμενο ως κατασκεύασμα διισταμένων αισθητικών προσδοκιών και εξιδανικεύσεων. Χειραγωγούμενο ως πλατφόρμα επιβεβαίωσης εθνικών στερεοτύπων και ιδεολογημάτων. Ασταθές και πολυσύνθετο ως μωσαϊκό οικοσυστημάτων και τοπιακών τύπων. Απωθημένο αλλά και ποθούμενο από την αστική πραγματικότητα. Αφανές ως μια εσωτερική κατάσταση πίσω από την ορατή μορφή του. Τελικά το μη παγιωμένο νόημα του τοπίου και ο επιταχυνόμενος μετασχηματισμός του έχουν ανανεώσει τον τρόπο που το εξετάζουμε προς μία κατεύθυνση λιγότερων βεβαιοτήτων.
1η Επιστημονική συνάντηση και Συνέδριο Do.Co.Mo.Mo. Πού είναι το Μοντέρνο;
Δώδεκα αρχιτέκτονες και μία ιστορικός της τέχνης συναντήθηκαν για να διερευνήσουν τις γεωγραφικές συντεταγμένες και τα νοηματικά όρια της μοντέρνας αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα. Το ερώτημα που τους συνδέει είναι ρητορικό και οδηγεί σε όλα συμπληρωματικά ερωτήματα για το σημείο συνάντησης του ιστορικού με το πνεύμα της προστασίας και τη σύγχρονη αρχιτεκτονική δημιουργία.
Η καλλιέργεια του προβληματισμού για την αρχιτεκτονική εκδοχή της νεωτερικότητας και τη μεταλλασσόμενη ερμηνεία της θα βοηθήσει να γνωρίσουμε καλύτερα τον 20ό αιώνα και να στηρίξουμε, στην αυτογνωσία αυτή, την αισιοδοξία μας για το αύριο.
do.co.mo.mo. διεθνής ομάδα εργασίας για την τεκμηρίωση και διατήρηση κτιρίων, τόπων και συνόλων του μοντέρνου κινήματος -το do.co.mo.mo. είναι διεθνής μη-κυβερνητικός οργανισμός που ιδρύθηκε το 1990 και σήμερα έχει 46 εθνικές ομάδες- η Ελληνική ομάδα do.co.mo.mo. ιδρύθηκε το 1990.
Τα Τετράδια του Μοντέρνου είναι ένας κύκλος παρεμβάσεων που κινείται με πρωτοβουλία της Ελληνικής ομάδας dο.co.mo.mo. και έχει τοποθετήσει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τη μοντέρνα αρχιτεκτονική.
Η νεωτερικότητα των ιδεών και των αρχών που είχαν προτείνει οι αρχιτέκτονες στον μεσοπόλεμο και στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες αντανακλούσε μια συνολική προσπάθεια για να γίνει η αρχιτεκτονική φορέας μιας κοινωνικής, κατασκευαστικής και αισθητικής σύγκλισης στην προοπτική ενός καλύτερου περιβάλλοντος για το μέλλον του ανθρώπου. Η προσπάθεια αυτή απέδωσε πολλά σημαντικά έργα, που εμπλουτίζουν τη διεθνή και την ελληνική αρχιτεκτονική κληρονομιά αλλά ανήκουν στο πιο πρόσφατο παρελθόν μας και εύκολα αγνοούνται ή παρερμηνεύονται - χρειάζονται λοιπόν την προσοχή μας, για να τα γνωρίσουμε και να τα συντηρήσουμε ανάλογα με τις αξίες και τον ιδιαίτερο τρόπο κατασκευής τους. Και ταυτοχρόνως, η μοντέρνα αρχιτεκτονική έχει ακόμη το δυναμισμό να αποτελεί ένα μεγάλο μάθημα που μπορεί να συμβάλει στη θεωρία και στην πρακτική του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, και ίσως να μεταλλαχθεί, μέσα από τη συμβολή αυτή, στην προοπτική της καλύτερης διαμόρφωσης του χτισμένου μέλλοντός μας.
Οι εργασίες των θερινών εργαστηρίων τουKέντρου Αρχιτεκτονικής Μεσογείου συντάχθηκαν και οργανώθηκαν γύρω από ιδιόμορφους τόπους που επελέγησαν γύρω από τα Χανιά της Κρήτης. Ένα εγκατελειμμένο εργοστάσιο, ένα εγκατελειμμένο ξενοδοχείο, ένα απόσπασμα του ενετικού τείχους της πόλης, δύο γέφυρες που η νέα υποκαθιστά την παλιά κοντά στο αεροδρόμιο του Μάλεμε, μια υδατοδεξαμενή και η κοίτη κάποιου ξεραμένου χειμάρρου ή ένα super marketαποτέλεσαν θέματα που επεξεργάστηκαν ομάδες φοιτητών σχολών αρχιτεκτονικής και καλών τεχνών από όλα τα πανεπιστήμια της Ελλάδας. Η συνολική παραγωγή κατασκευάζει μεταβάσεις στους επιλεγμένους χώρους και προτάσεις για επεκτάσεις τους. Ενδιέφεραν τόποι που συνηθίζουμε να περιφρονούμε είτε αυτοί ήσαν
έρημοι είτε πολυσύχναστοι αλλά τετριμμένοι ώστε-υπό κάποια οπτική γωνία- να θεωρούνται πάλι ερημωμένοι. Ως τέτοιοι έρημοι τόποι οι επιλεγμένοι τόποι, ζητούν ερμηνεία ως τόποι“αναπαρεστημένοι” -με ιδιαίτερο τρόπο-.Οι τόποι χωρίς αναπαράσταση δεν υπάρχουν και πράγματι οι επιλεγμένοι τόποι θυμίζουν τόπους με κενά αναπαράστασης,ακόμη κι αν συνεχίζουν να είναι πολυσύχναστοι, ακόμη κι αν τους επισκεπτόμαστε καθημερινά. Κάποιες ιδιαίτερες αρχαιολογίες ερειπίων της καθημερινότητας αποτελεσαν την πρώτη προσέγγιση στους τόπους αυτούς. Η δυσκολία αναπαράστασης ήταν η πρώτη ύλη των εργαστηρίων αρχιτεκτονικής σε όλες του τις εκδοχές. Η αρχιτεκτονική δράση ισοδυναμούσε με κάποια ώθηση για προσδιορισμό. Τα θέματα αυτά επικαθορίστηκαν από κάποια θεατρική οργάνωση των εκάστοτε ομάδων εργασίας και αναζητούσαν την έννοια του συμβάντος μέσα στην συνθήκη του αιφνίδιου επικαθορισμού του κάθε φορά διαφορετικού επιλεγμένου, απροσδιόριστου πεδίου.
Κάποια δεύτερη γενιά θεματικών περιοχών του αρχιτεκτονικού εργαστηρίου έθεσε ως κέντρο της αναζήτησης την επικαιρότητα της αρχιτεκτονικής και την αλλοίωση του επιστημολογικού κέντρου που διαπιστώνουμε στις τελευταίες μεταβολές της. Τέθηκαν έτσι ζητήματα όπως αυτό της αναπαράστασης κάποιας νέας αρχιτεκτονικής στο διαδίκτυο ή αυτό της αρχιτεκτονικής στις συνθήκες χρεοκωπίας.Ενίοτε οι αλλαγές της αρχιτεκτονικής προσδιορίστηκαν εν σχέσει προς την υλικότητα της κατασκευής κάποιων ιδιαίτερων επίπλων που σχεδιάστηκαν από τα εργαστήρια αυτά. Στο τελευταίο εργαστήριο που αφιερώθηκε στην έννοια της χρεοκωπίας της αρχιτεκτονικής επιχειρήθηκε κάποια κατάθεση ιδεών για την αποκατάσταση γηρασμένων κατασκευών του κέντρου των πόλεων. Ταυτόχρονα κάποια εννοιολογική εμβάθυνση ζητούσε να επεξηγήσει την νέα συνθήκη της αρχιτεκτονικής ως αίτημα για κάποια νέα κατασκευαστικότητα.
Η απόφαση για την περιγραφή μεταθέτει αιφνίδια την ταυτότητα του πολυσύχναστου τόπου σε κάποια άλλη περιοχή. Έτσι, η περισυλλογή κειμένων, αντικειμένων,ιχνών και προτάσεων που κατασκευάστηκαν και συλλέχθηκαν από κάποια ομάδα ανθρώπων δημιουργεί έναν ατελή κατάλογο που περιγράφει την ίδια στιγμή ενώ επεκτείνει συγκεκριμένες πρακτικές απέναντι στον χώρο και στις σημασίες του. Η έννοια του κειμένου και της αναζήτησης νέων έρημων τόπων για την αρχιτεκτονική κατέδειξαν τους νέους τόπους προσανατολισμού των εργασιών.
Οι μελέτες που σχεδιάζουν πραγματικές επεκτάσεις του χώρου οργανώνουν επίσης περιγραφές. Η συλλογή των αρχιτεκτονικών προτάσεων που διατυπώνονται με διάφορα μέσα επεκτείνει το συγκεκριμένο σύνολο εργασιών προς άλλους χώρους και με άλλους τρόπους.
2011 The Value of Garbage
http://www.kamworkshops.com/the_value_of_garbage/
http://the-value-of-garbage.tumblr.com/
http://www.flickr.com/photos/hospi-table/collections/72157627465915702/
2010 The Bankruptcy of Architecture
http://www.kamworkshops.com/2010/
http://the-bankruptcy-of-architecture.blogspot.com/
http://www.flickr.com/photos/hospi-table/collections/72157624620710239/
2009 Shelves
http://www.kamworkshops.com/2009/
http://www.flickr.com/photos/hospi-table/collections/72157627452888121/
2008 Super Market
http://www.kamworkshops.com/files/KAM_poster_2008.pdf
http://www.flickr.com/photos/hospi-table/collections/72157605602144950/
2007 Hospi-Table
http://www.kamworkshops.com/2007/
http://www.flickr.com/photos/hospi-table/collections/72157605723915431/
2006 WaterTank and River Bed
http://www.flickr.com/photos/antonas/sets/72157605931534254/
2005 2 Bridges
http://2bridgesbuiltevent.blogspot.com/
http://www.flickr.com/photos/hospi-table/sets/72157602360469669/
2004 Paradigmata
2003 Limit wall
2002 Factory
http://www.kamworkshops.com/files/KAMworkshops_2002-2006.pdf
H εκδρομή οργανώθηκε (τρία έτη) στα πλαίσια του μαθήματος του «αρχιτεκτονικού σχεδιασμού» και συμμετείχαν φοιτητές του 3ου έτους. Περιλάμβανε επισκέψεις σε σημαντικά ιστορικά κτίρια, σε νέες κατασκευές και συγκροτήματα κτιρίων καθώς και σε σύγχρονες πολιτιστικές υποδομές. Κατά την διάρκεια της εκπαιδευτικής εκδρομής πραγματοποιήθηκαν επισκέψεις σε δύο αρχιτεκτονικές σχολές (ETSAB, ESARQ) και δόθηκαν διαλέξεις από τους καθηγητές: Μαρία Γούλα, Maria Rubert, και Alberto Estévez. Επίσης σε συνεργασία με τους αρχιτέκτονες Enric Serraκαι Fermín Vázquez πραγματοποιηθήκαν επισκέψεις σε σύγχρονα δημόσια έργα και συγκροτήματα κατοικιών.
(Βαρκελώνη Μάιος 2002, Ιούλιος 2003, Απρίλιος 2004)
Temporary Autonomous Museum for All (Προσωρινό Αυτόνομο Μουσείο για Όλα).
Ελληνική Συμμετοχή της Μαρίας Παπαδημητρίου στην 25η Μπιενάλε του Σάο Πάολο (2002) με το συλλογικό έργο "Τ.Α.Μ.Α".
Επιμέλεια: Έφη Στρούζα.
Η πρόταση της Ελλάδας για τις "Εικονογραφίες της Μητρόπολης"
Στην 25η Μπιενάλε του Σάο Πάολο, που θα πραγματοποιηθεί από 23 Μαρτίου έως 2 Ιουνίου 2002, με θέμα "Εικονογραφίες της Μητρόπολης", η Ελλάδα συμμετέχει με την πρόταση της Μαρίας Παπαδημητρίου, Τ.Α.Μ.Α. (Temporary Autonomous Museum for All). Εθνική Επίτροπος της ελληνικής συμμετοχής έχει οριστεί η ιστορικός τέχνης, Έφη Στρούζα. Το Υπουργείο Πολιτισμού υποστηρίζει οργανωτικά και οικονομοτεχνικά την ελληνική παρουσία στη μακρινή Βραζιλία.
Το θέμα της 25ης Μπιενάλε του Σάο Πάολο, «Εικονογραφίες της Μητρόπολης», δίνει το έναυσμα να προβληθεί μέσα στη διεθνή κοινότητα η πολύ ενδιαφέρουσα εργασία της Μαρίας Παπαδημητρίου, που εξελίσσεται εδώ και τέσσερα χρόνια στην Αυλίζα του Λεκανοπεδίου Αττικής, κοντά στο Μενίδι, σε μια συνοικία νομαδικής κοινότητας Βλαχο-Ρουμάνων.
Το Τ.Α.Μ.Α. (Temporary Autonomous Museum for All), είναι το εν δυνάμει αποτέλεσμα μιας ενδελεχούς διερεύνησης και δράσης της καλλιτέχνιδας σ’ ένα από
τα πιο καίρια θέματα με τα οποία καταπιάνεται η σύγχρονη τέχνη, που είναι η σχέση του καλλιτέχνη με το αστικό περιβάλλον.
Με το έργο αυτό, η Μαρία Παπαδημητρίου δίνει έμφαση στον κοινωνικό ρόλο του καλλιτέχνη , διοχετεύοντας τη δημιουργικότητά της μέσα στην καρδιά των οξύτατων προβλημάτων που προκύπτουν από τις αντιθέσεις κέντρου και περιφέρειας, υψηλών και περιθωριακών στρωμάτων και ανεπαρκών κοινωνικών δομών της μητρόπολης σε σχέση με τον πολυ-πολιτισμικό της χαρακτήρα.
Η τέχνη της σύγχρονης εποχής επανειλημμένα έχει τροφοδοτηθεί από τη συνεχώς εναλλασσόμενη και αντιφατική εικόνα της μητρόπολης. Η οξύτητα της καλλιτεχνικής παρουσίας δεν αναγνωρίζεται, αναγκαστικά, από το μέγεθος μιας γλυπτικής ή αρχιτεκτονικής παρέμβασης, αλλά από την ποιότητα της καλλιτεχνικής ευαισθησίας και πράξης, χάρη στις οποίες ένας χώρος, κοινωνικός και φυσικός, μπορεί να αποκτήσει νοηματικά έναν πιο ουσιαστικό ρόλο στο κοινωνικό γίγνεσθαι εν τω συνόλω του.
Το έργο της Παπαδημητρίου, από τη μια πλευρά, φανερώνει τις αδυναμίες του κοινωνικού ιστού της μεγαλούπολης και από την άλλη αναδεικνύει τις πτυχές της καθημερινότητας των κατοίκων μιας περιοχής, όπου παρά την παντελή ανέχεια, η ζωή συνεχίζεται δημιουργικά.
Το Τ.Α.Μ.Α. (το προσωρινό, αυτόνομο μουσείο για όλους) χτίζεται πάνω στην αξία της επινοητικότητας, όντας ανοιχτό σε προτάσεις και ιδέες καλλιτεχνών, αρχιτεκτόνων, ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών, που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα για συμμετοχή σε εναλλακτικούς τρόπους δράσης και
αντιλαμβάνονται τη ζωή ως μια πορεία που εξελίσσεται ανάμεσα σε σταθερές και μεταβλητές δομές, έτσι ώστε, το «προσωρινό», να αποτελεί μια αυτόνομη περιοχή της δημιουργικότητας.
Το Τ.Α.Μ.Α. είναι το σύνολο των ενεργειών και δράσεων της Μαρίας Παπαδημητρίου, σε συνέργεια με τους εθελοντές-συνεργάτες και τους κατοίκους της Αυλίζας με στόχο τον σχεδιασμό και τη δημιουργία υποδομών, που θα μπορούσαν να αναβαθμίσουν την ποιότητα ζωής τους. Προέκυψαν έτσι, σχέδια
από διάφορους χώρους, υπαίθριους και κλειστούς, όπως πρότυπα (modular) κατοικιών, χώροι για δημιουργική ενασχόληση των παιδιών, χώροι αναψυχής και φιλοξενίας, περίπτερα κ.α., που προσφέρονται από το Τ.Α.Μ.Α. στην κοινότητα των Ρόμα ως πρωτογενείς δομές, αφήνοντας το περιθώριο της αισθητικής ολοκλήρωσής τους στους ίδιους τους κατοίκους. Για την υλοποίηση των modular γίνεται προσπάθεια εξεύρεσης αναδόχων, οι ο π οίοι θα αναλάβουν τη χρηματοδότηση-χορηγία των διαφόρων προτάσεων. Το Τ.Α.Μ.Α., που προσβλέπει σε μια ευρύτερη κοινωνική συμμετοχή, έχει αρχίσει να παίρνει πραγματική
υπόσταση χάρη στη θετική ανταπόκριση πολιτιστικών φορέων και ανθρώπων του χώρου της τέχνης.
Ήδη, το Υπουργείο Πολιτισμού, ανταποκρινόμενο στο κάλεσμα, έγινε ανάδοχος του πρώτου από τα projects, του Kiosque a Culture (Περίπτερο Πολιτισμού) της Βραζιλιάνας καλλιτέχνιδας Fabiana de Barros, που αγκαλιάστηκε από την κοινότητα της Αυλίζας και έχει καταληφθεί από τα παιδιά, τα οποία μαζί με τη
Μαρία Παπαδημητρίου δραστηριοποιούνται δημιουργικά.
Στα 100 τμ. περίπου εκθεσιακού χώρου που της διαθέτει η Μπιενάλε στο Σάο Πάολο, η Μαρία Παπαδημητρίου, θα ‘μεταφέρει’ με εικαστικό λόγο την εμπειρία
της Αυλίζας και των Ρόμα, δημιουργώντας ένα περιβάλλον με βίντεο-προβολές, φωτογραφίες (photo lambda prints) και αντικείμενα καθημερινής ζωής και
χρήσης που χαρακτηρίζουν την αισθητική της κοινότητας, μουσική, αρχιτεκτονικές προτάσεις, τεκμηρίωση για την αναδοχή και υλοποίηση των προτάσεων.
Αυτή η πολύ ζωντανή, πολύχρωμη σκηνική κατασκευή μέσα στο χώρο, θα παρουσιάζει την ιστορία μιας κοινότητας και τη συνάντησή της με τη σύγχρονη
τέχνη, μέσα στο ευρύτερο φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον μιας μεγαλούπολης. Ο βιρτουόζος κλαρινίστας των Ρόμα, Γιώργος Μάγκας, θα αποτελέσει μέρος του project, παίζοντας μουσική σε προβολή, από βιντεοσκόπηση της Μαρίας Παπαδημητρίου.
Την ελληνική συμμετοχή στην 25η Μπιενάλε του Σάο Πάολο, συνοδεύει δίγλωσσος (ελληνικά- αγγλικά) κατάλογος, ο οποίος παίρνει τη μορφή βιβλίου αφού στις σελίδες του καταχωρούνται οι συμμετοχές των πρώτων συνεργατών με κείμενα, έργα, ιδέες, προτάσεις κτισμάτων και αναγκαίων υποδομών (βλ. επόμενη
σελίδα).
Με την ευκαιρία της έναρξης της Μπιενάλε, οι ευρωπαϊκές χώρες οργανώνουν από κοινού την Τετάρτη 20 Μαρτίου, μια μεγάλη γιορτή-δεξίωση σε δημόσιο κτίριο στο κέντρο της πόλης.
Διάρκεια έκθεσης:
23 Μαρτίου – 2 Ιουνίου 2002
Ciccillo Matarazzo Pavilion
Fundação Bienal, Portão 3, Parque do Ibirapuera, Σάο Πάολο
Οργάνωση:
Υπουργείο Πολιτισμού
Γενική Διεύθυνση Πολιτιστικής Ανάπτυξης
Διεύθυνση Καλών Τεχνών
Εθνική Επίτροπος:
Έφη Στρούζα
Ελληνική Συμμετοχή του Αλέξανδρου Ψυχούλη στην 47η Μπιενάλε της Βενετίας (1997) με την αλληλεπιδραστική βιντεο-εγκατάσταση "BLACK BOX".
Επιμέλεια: Έφη Στρούζα.