Στην αίθουσα του 5ου έτους.
Στην αίθουσα του 5ου έτους.
Στην αίθουσα του 5ου έτους.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΓΟΥΡΟΜΥΤΗ, Νήσοι
Διάλεξη της εικαστικού Χ. Σγουρομύτη στα πλαίσια του μαθήματος Ειδική σύνθεση Ιγ΄.
07/10/2010, 11:00, Αίθουσα Β
Το workshop εφαρμοσμένης αρχιτεκτονικής ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΧΡΟΝΟ πραγματοποιήθηκε στις αρχές Οκτωβρίου 2010 και αποτέλεσε επέκταση των ζητημάτων που εξετάζονται στην ομώνυμη Ειδική Σύνθεση του 4ου έτους.
Η έμφαση στην υλικότητα της αρχιτεκτονικής και η διερεύνηση της τεκτονικής διάστασης στη συγκρότηση των μορφών περιγράφουν το γενικό πλαίσιο του workshop.
Δεκαπέντε φοιτητές υπό την καθοδήγηση του επικ. καθηγητή Κώστα Μανωλίδη και του υπεύθυνου του Εργαστηρίου Κατασκευών και Προτυποποίησης Κώστα Βαλατσού κατασκεύασαν ένα μεγάλο έπιπλο για τους εξωτερικούς χώρους του Τμήματος.
Η διαδικασία του εντατικού workshop περιελάμβανε τον σχεδιασμό, την μορφοποίηση και επεξεργασία της ξυλείας ιρόκο, την συνδεσμολογία με κοχλιώση και καβίλιες και την στερέωση της κατασκευής σε υφιστάμενο τσιμεντένιο πεζούλι.
Το μήκους 6 μέτρων καθιστικό που προέκυψε χρησιμοποιείται χωρίς προβλήματα.
Οι αλλαγές που επιφέρουν οι νέες τεχνολογίες στο πεδίο της αρχιτεκτονικής σήμερα θεωρούνται συγκρίσιμες με αυτές της βιομηχανικής επανάστασης. Όπως γράφει ο Patrick Schumacher η αρχιτεκτονική την τελευταία δεκαετία βρίσκεται σε φάση ‘καινοτόμου προσαρμογής’: το πεδίο του επιστητού επαν-εξοπλίζεται καθώς η πρακτική προσαρμόζεται στα κοινωνικά και οικονομικά δεδομένα του μετα-φορντισμού. Κεντρική θέση στη συζήτηση έχει λάβει η έννοια του παραμετρικού, που εκφέρεται πλέον σαν στυλ και σαν ερευνητικό πρόγραμμα εμβέλειας αντίστοιχης με του μοντέρνου κινήματος.
Διατηρώντας μια επιφύλαξη για την παραπάνω θέση το εργαστήριο αποσκοπεί σε μια επιχειρησιακή κατανόηση της τρέχουσας ψηφιακής συνθήκης. Η θέση που υιοθετείται είναι αυτή της παραμετρικής κοινότητας, της φαντασιακής καταρχάς ένταξης στην παγκόσμια κοινότητα των ερευνητών που καθορίζουν την αιχμή του πεδίου όπως τη συναντάμε σε μια σειρά δικτυακών τόπων και περαιτέρω στην ενεργή συμμετοχή με την οικειοποίηση εννοιών, μεθόδων και εργαλείων. Το παραμετρικό (κατά Schumacher) στυλ, αποκτά για μας ενδιαφέρον όταν γίνεται δημοκρατικό, στην κοινοπολιτεία του διαδικτύου, στους τόπος ανταλλαγής μορφογενετικών πειραμάτων και τις τράπεζες δεδομένων και εργαλείων που παρέχονται στη συλλογική πλατφόρμα, δωρεάν.
Αντικείμενο του εργαστηρίου αποτελεί η ground-up επινόηση γεωμετρικών παραμετρικών συστημάτων ικανών να παράγουν χωρικές και κατασκευαστικές δομές. Εστιάζοντας σε επιφάνειες διπλής καμπυλότητας, απαρτίζεται από δυο μέρη: μορφογενετικό και δομικό.
Το μορφογενετικό στέλεχος χρησιμοποιεί αναλογικά και ψηφιακά μέσα. Οι πειραματισμοί με αναλογικά μέσα αποτελούν σπουδές υλικών επιφάνειας που έχουν τη δυνατότητα παραλαμβάνουν καμπυλομοφία αλλά και να αναπτύσσονται στο επίπεδο σύμφωνα με τη μέθοδο ‘curved folding’ του Gregory Epps.
Στο ψηφιακό περιβάλλον εφαρμόζεται η μέθοδος ‘morphogenetic surface structure / design surface’ που αναπτύσσει ο Axel Killian: μοναδιαία τρισδιάστατα στοιχεία (modules) συναθροίζονται συνθέτοντας επιφάνειες διπλής καμπυλότητας .
Για το σκοπό αυτό, θα χρησιμοποιηθεί λογισμικό rhino και grasshopper, με έμφαση σε τεχνικές lofting | SECTIONING | tilling | Framing | CROSS FRAMING, καθώς και εφαρμογές είδη υπαρχόντων script που επιτρέπουν την παραμετρική προσαρμογή μονάδων στις ενδογενείς ιδιότητες των επιφανειών Nurbs.
Το υλικοτεχνικό στέλεχος αφορά κατασκευές διαστάσεων τουλάχιστον 1χ1,5 που ακολουθούν την αλυσίδα παραγωγής design to production. Οι κατασκευές θα μπορούσαν να αποτελούν τμήματα από αρχιτεκτονικά κελύφη, ή καθαυτά αντικείμενα σε κλίμακα 1:1. Για την παραγωγή τους θα χρησιμοποιηθεί λογισμικό rhino και grasshopper με έμφαση σε τεχνικές Unroll | nesting | laser cut. Απαραίτητη η παραγωγή σχεδίων επίπεδων τεμαχίων συναρμολόγησης, ικανά να κοπούν στο εργαστήριο laser.
Δείτε το blog του εργαστηρίου
In Situ Ποίηση(InSituPoetry)
Πρόκειται για ένα διεθνές εργαστήριο που θα απασχολήσει ποιητές και καλλιτέχνες πάνω στο θέμα της γραφής, της εκφώνησης ή της ηχογράφησης ποίησης σε ένα συγκεκριμένο υπαίθριο περιβάλλον. Οι συμμετέχοντες θα συνεργαστούν μεταξύ τους καθώς και με το Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Επικοινωνίας και Οπτικοακουστικής Τεκμηρίωσης του Τμήματος Αρχιτεκτόνων ώστε να υπάρξει ως αποτέλεσμα μία σειρά ηχογραφήσεων/βιντεοσκοπήσεων, όπως και μία συνολική τελική εκδήλωση με απαγγελία σε υπαίθριο/δημόσιο χώρο του Βόλου.
Το εργαστήριο εισάγει μία μικρή έρευνα σε θέματα που συσχετίζουν τον χώρο με την γραφή και την εκφώνηση, σε ένα πλαίσιο όπου σύγχρονη ποίηση και τέχνη συναντιούνται μέσα από την συνθήκη του περιβάλλοντος και την καταγραφή/σύνθεση ήχου, φωνής ή εικόνας. Το τελικό προιόν της συνάντησης μπορεί να είναι ένα CDaudio-videoκαι μία μικρή έντυπη έκδοση. Οι συμμετέχοντες θα φιλοξενηθούν στο Μοναστήρι της Πάου για 7 μέρες. Προτεινόμενη περίοδος 30 Αυγούστου-5 Σεπτεμβρίου 2010.
Από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας υπεύθυνοι για την διοργάνωση είναι οι Φοίβη Γιαννίση και Γιώργος Παπακωνσταντίου/Eργαστήριο Ε.Π.Ε.Ο.Τ.
Συμμετέχοντες:
Βασίλης Αμανατίδης/ποιητής
Φοίβη Γιαννίση
Κατερίνα Ηλιοπούλου/ποιήτρια
Δημήτρης Λεοντζάκος/ποιητής/μουσικός
Γιάννα Μπούκοβα/ποιήτρια
Γιώργος Παπακωνσταντίνου
ValerieCoulton/ποιήτρια/U.S.A.
VadymMesyats/ποιητής/Ρωσσία
Edward Smallfield/ποιητής/U.S.A.
Για να ανατρέξετε στις εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν πριν τον Σεπτέμβριο του 2010, επισκεφτείτε τον παλαιό ιστότοπο
Εθνικοί Επίτροποι - Επιμελητές: Φοίβη Γιαννίση, Ζήσης Κοτιώνης
http://www.arch.uth.gr/greekark
Η κτίσις στην αρχαιότερη ετυμολογία της (ρίζα *κτι του ρήματος κτίζω) είναι «εκχέρσωσις, προετοιμασία του εδάφους, σπορά, φύτευση», ενώ αργότερα προστίθεται η σημασία της «ίδρυσης» και της «κατασκευής». Κατασκευή και Σπορά εισάγουν εξαρχής μία διπλή διάσταση της αρχιτεκτονικής, ως οργάνωσης του κτισμένου, αλλά και του ανοικτού, υπαίθριου χώρου. Με την πρόταση αυτή θέλουμε να επαναφέρουμε στις σύγχρονες αρχιτεκτονικές πρακτικές τους χώρους της καλλιέργειας (culture) με τις δύο εκδοχές του πολιτισμού και της γεωργίας. «Οι άνθρωποι συναντιούνται εντός της καλλιέργειας».
Η οικονομική κρίση που διέρχεται η Ελλάδα και ο Ευρωπαϊκός χώρος, είναι ταυτόχρονα κρίση της παραγωγής και της εργασίας και τελικά είναι κρίση της ανθρώπινης επιτελεστικότητας, μέσα στο μητροπολιτικό και, γενικά, στο ανθρωπογενές περιβάλλον. Πέρα από τα όρια της μητρόπολης, ο αγροτικός χώρος διέρχεται αυτή την κρίση μετά την κατάρρευση της εκμηχανισμένης γεωργίας των μονοκαλλιεργειών και των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων. Η κρίση του αγροτικού χώρου σχετίζεται με την δυνατότητα και την ποιότητα της διατροφής. Ταυτόχρονα οι σκληροί όροι βίωσης της οικονομικής κρίσης στην μητρόπολη στρέφουν τα βλέμματα στην ύπαιθρο, το διαθέσιμο ελεύθερο έδαφος, ως δυναμικό απόθεμα και υπόσχεση για εργασία, ποιότητα ζωής, εναλλακτική συγκρότηση της παραγωγής και για την δημιουργία κοινοτήτων, δικτύωσης και ανάπτυξης μέσω συμβιωτικών πρακτικών κατοίκησης.
Η ευθύνη της αρχιτεκτονικής υπερβαίνει τα όρια του κτηριακού κελύφους. Ορίζεται εκ νέου ως σχεδιασμός και πρακτική διαχείρισης των εδαφών. Το έδαφος είναι καλλιέργεια: καλλιέργεια σπόρων και φυτών αλλά και καλλιέργεια πολιτισμού, συσχετίσεων, επικοινωνίας, ανταλλαγών. Η αρχιτεκτονική των καλλιεργειών, η μορφοποίηση των τοπίων, ο καθορισμός της επιτελεστικότητας εντός δεδομένων χωρικών πεδίων, κατάγονται από τα προγράμματα που ονομάζουμε σπόρους και εν γένει φυτογενετικό υλικό.
Η πρόταση της «Κιβωτού» επιχειρεί να αναδείξει με συναισθητικό τρόπο (synaesthesia) την σχέση ανάμεσα στο φυτογενετικό υλικό και τους σπόρους που καλλιεργούνται, με το είδος του τοπίου μέσα στο οποίο ζούμε και τον τρόπο που μεταβολιζόμαστε. Ο ίδιος ο μεταβολισμός δεν είναι βιολογικό αλλά πολιτισμικό γεγονός. Η πτώχευση της διατροφής είναι συνώνυμη με την πτώχευση της μνήμης και της ιστορίας που στην περίπτωση της Ελλάδας είναι πλούσια σε ποικιλία αλλά και σε βάθος χρόνου. Η κιβωτός που εγκαθίσταται στο ελληνικό περίπτερο γίνεται ένας πυκνωτής – αρχείο σπόρων και ταυτόχρονα ένα πεδίο ενημέρωσης και ανταλλαγής φυτογενετικού υλικού. Από την άλλη, η κιβωτός είναι μια κουζίνα, χώρος μεταποίησης των σπόρων σε φαγητό. Η εστίαση φέρνει κοντά τους ανθρώπους και η αρχιτεκτονική συντάσσει αυτή την εγγύτητα. Οι σπόροι, τα φυτά και οι καρποί συσσωρεύονται αναδεικνύοντας την πλούσια ελληνική βιοποικιλότητα. Η ευθύνη ανάδειξης, διάσωσης και ολοκλήρωσης της βιοποικιλότητας μέσα στο σύγχρονο αγροτικό-μητροπολιτικό τοπίο, αναλαμβάνεται συμβολικά μέσα από την δημιουργία και λειτουργία της ελληνικής κιβωτού σπόρων-κουζίνας, στην 12η Διεθνή Έκθεση Αρχιτεκτονικής της Βενετίας.
Συνεργάτες:
Σχεδιασμός Κιβωτού: Φοίβη Γιαννίση, Ζήσης Κοτιώνης
Κατασκευή Κιβωτού: Μιχάλης Γαβρίλος
Συλλογή Φυτογενετικού Υλικού: Ορέστης Δαβίας, βιολόγος
Σχεδιασμός Έκθεσης Αγροτικών Τοπίων: Κώστας Μανωλίδης, αρχιτέκτων
Βίντεο και ηχητική εγκατάσταση: Γιάννης Ισιδώρου, εικαστικός
Πληροφοριακός Σχεδιασμός: Αλέξανδρος Ψυχούλης, εικαστικός
Σύμβουλος Eγκατάστασης: Μαρία Παπαδημητρίου, εικαστικός,υπεύθυνη για τις δράσεις/εργαστήρια στην πόλη, την περφόμανς κέτερινγκ και την δράση της σπορίας
Επιμέλεια Καταλόγου: Φοίβη Γιαννίση, Κατερίνα Ηλιοπούλου, Ζήσης Κοτιώνης
Σχεδιασμός Καταλόγου: Μιχάλης Παπαρούνης, εκδότης
Σχεδιασμός & Ανάπτυξη Ιστοσελίδας: Αλέξανδρος Ψυχούλης, Γιώργος Καλαούζης
Yπεύθυνη προβολής και επικοινωνίας, διοργάνωση Βενετίας: Αλεξία Κατσίγερα
Επικουρικοί Συντελεστές: Άννα Βάσωφ, Βάσια Λύρη, Θάλεια Μέλισσα, Άρτεμις Νικολοπούλου, Αλίνα Ορφανού, Νίκος Πλατσάς, Μιχάλης Σοφτάς, Νιόβη Ζαραμπούκα
Φοιτητικό Εργαστήριο, Erasmus Intensive Programme.
Δείτε την ιστοσελίδα