Το Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας οργανώνει διεθνές συνέδριο με θέμα «Η αναπαράσταση ως όχημα αρχιτεκτονικής σκέψης». Το θέμα των αναπαραστάσεων προσεγγίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και θα συμμετάσχουν 65 σύνεδροι (αρχιτέκτονες, εικαστικοί και ιστορικοί) από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το συνέδριο επιδιώκει να φέρει στο προσκήνιο τον τρόπο με τον οποίο η υιοθέτηση αναπαραστατικών τεχνικών:
- επηρεάζεται από τις πολιτιστικές αξίες της κάθε εποχής
- διαμορφώνει τον τρόπο αντίληψης της πραγματικότητας.
- προκύπτει από δανεισμό αναπαραστατικών τεχνικών, εικόνων και εννοιών από τον χώρο των επιστημών και των τεχνών και οδηγεί στην ανάπτυξη νέων εννοιών και συλλήψεων
Ο ρόλος των αναπαραστάσεων είναι κεντρικός όχι μόνον για την αρχιτεκτονική αλλά για όλες τις αναπαραστατικές τέχνες (εικαστικές τέχνες, φωτογραφία, κινηματογράφος, κλπ). Στην αρχιτεκτονική έχει παραμείνει σε μεγάλο βαθμό στη σκιά των κεντρικών προβλημάτων και στο απυρόβλητο των κριτικών θεωρήσεων.
Η εξέλιξη των αναπαραστάσεων στην αρχιτεκτονική δεν ήταν απλώς μια υπόθεση τεχνικών επινοήσεων αλλά μια διαδικασία συνδιαλλαγών με άλλα γνωστικά πεδία που επέτρεψε την εγκατάσταση στην αρχιτεκτονική σκέψη μεθόδων και μεταφορών προερχόμενων από αυτά. Ο δανεισμός αναπαραστατικών τεχνικών, εικόνων και εννοιών από τον χώρο των επιστημών και των τεχνών οδήγησε στην ανάπτυξη νέων εννοιών και συλλήψεων που διαμόρφωσαν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό την αρχιτεκτονική θεωρία και τον σχεδιασμό.
Η χρήση στην αρχιτεκτονική εικόνων και μεταφορών προερχόμενων από τον χώρο των επιστημών και των τεχνών δεν είναι πρόσφατο φαινόμενο. Η ανάπτυξη του συστήματος της Προοπτικής στην Αναγέννηση βασίστηκε κατά ένα σημαντικό ποσοστό στην τεχνική των χαρτογραφήσεων και αποτελεί το κυρίαρχο μοντέλο αναπαράστασης της πραγματικότητας μέχρι την σημερινή ψηφιακή εποχή. Τον 19ο αιώνα η αρχιτεκτονική επηρεάστηκε από την γοργά εξελισσόμενη βιολογία (ακόμη και σήμερα μιλάμε για την καρδιά της πόλης, τις οδικές αρτηρίες). Αρχιτεκτονική και βιολογία μοιράστηκαν την ανάδειξη της τομής-ανατομίας και της έννοιας της δομής (structure) ως κυρίαρχων μεθόδων ανάλυσης και μελέτης των αντικειμένων τους. Τα τελευταία χρόνια ένας αυξανόμενος αριθμός εικόνων και μεταφορών που προέρχονται από τον χώρο της πληροφορικής, των μαθηματικών, της φυσικής και της μοριακής βιολογίας συντελούν στην ανάδειξη της ψηφιακής διάστασης της αρχιτεκτονικής πρακτικής.
Οι αρχιτεκτονικές αναπαραστάσεις είναι κατεξοχήν αναφορές σε κάτι που δεν υφίσταται ακόμη. Αποκτούν έτσι μια δυναμική που ξεπερνά την υποχρέωσή τους να κωδικοποιήσουν χωρική πληροφορία και αναλαμβάνουν λειτουργίες ξενάγησης και μύησης σε μια υποθετική ακόμη πραγματικότητα. Το καθεστώς αυτό της προαπεικόνισης της αρχιτεκτονικής περιέχει στη φύση του την προαγγελία της σύγχρονης δυνητικής (virtual) πραγματικότητας. Ο δυνητικός χώρος των ψηφιακών τεχνολογιών που προσφέρει νέα τοπία σχεδιαστικής δικαιοδοσίας (σχεδιασμός στο διαδίκτυο, πολυμεσικές εφαρμογές, δυνητικά περιβάλλοντα) αποδεσμευμένα από την υλική πραγματικότητα, μεταβάλλει ριζικά τον αναφορικό χαρακτήρα της αναπαράστασης και διευρύνει επιπλέον τις εκκρεμότητες γύρω από τη θεμελίωση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού.
Conception
The city is a body
John of Salisbury
The project is concerned with the observation and analysis of living spaces, environment and nature with regard to the phenomenon of ‘city’. This means to produce images, which move between the virtual and the real of a city.
Cities provide points of reference, levels of perception and reception for their residents, who define their habitat. These spaces of identity are partial spaces, which are interconnected to the cultural and historical developments, myths and the systems of order and economy of the city. Our local identities are marked by the cultural past and perceptions of the present.
The citizen of the Polis of Athens identified with his city. The inhabitant of a mediaeval town in France called himself bourgeois andBürger in Germany. Spaces of identity are open spaces, in which different people meet for exchange. They are defined by these open spaces. The public space plays a crucial role in this respect. Those spaces differ from the orientation spaces of the tourists. Landmarks for the tourists are mostly museums, architecture, railway stations, sights.
The visitors to a city, tourists are collectors. They collect images, city vistas, impressions of people, worldviews. These images are synthetic. They are codifiable and exchangeable .
The empoverishment of the senses are a problem of our time. Have today’s inhabitants of our cities lost their spaces of identity? Our city environment plays an important role. At present we measure our urban spaces through the time it takes to cross and leave them. Our daily life if filled with efforts to deny, reduce, repress, and avoid conflicts. The residents of a city are dispersed. They meet in shopping malls for the purpose of consumption.
The project c i t y t r a i l e r motivates students from different cities to produce short video clips about the images they have of their city. The DVDs will be exchanged. The original idea was that the participants of the individual project groups send their films to the other project groups, so that the totality of the project could be publicly screened at all the Higher Education institutions involved. This idea is still valid. However, in the meantime something extraordinary has happened. The project was selected by the committee of the 22. World Congress of Architects, which will take place in Istanbul in 2005.
We are absolutely delighted, not least because art and architecture students will work jointly on this very pertinent theme and within the same medium – video.
We trust that the project has opened up a new dimension of discourse amongst students in European institutions of Higher Education and wish all participants new impulses and every success for the project.
The project City Trailer was an iniative of Professor Azade Köker, Institut für Elementares Formen, Fakultät Architektur, TU Braunschweig, FB Architektur, Germany
It was presented at the UIA 2005 Istanbul Congress, May 5th 2005 at tarik zafer tunaya kültür merkezi.
participating institutions:
Hochschule für Bildende Künste Braunschweig, Germany
Kunstakademie Münster, Germany
Burg Giebichenstein Hochschule für Kunst und Design Halle, Germany
University Thessaly, Greece
Athens School of Fine Arts, Greece
School of Art and Design University of Ulster, Northern Ireland
Universidade Lisboa de Humanidades e Tecnologias, Portugal
Universitdade Lisboa, Faculdade de Belas-Artes, Portugal
H εκδρομή οργανώθηκε στα πλαίσια του μαθήματος του «αρχιτεκτονικού σχεδιασμού» και συμμετείχαν φοιτητές του 3ου έτους. Περιλάμβανε επισκέψεις στο ιστορικό κέντρο της Μαδρίτης, σε σημαντικά δημόσια κτίρια και συγκροτήματα κτιρίων καθώς και σε σύγχρονες πολιτιστικές υποδομές. Κατά την διάρκεια της εκπαιδευτικής εκδρομής πραγματοποιήθηκε επίσκεψη στην αρχιτεκτονική σχολή της Μαδρίτης (ETSAΜ). Σε συνεργασία επίσης με τον καθηγητή Emmanuel Pradaκαι τον αρχιτέκτονα Eduardo Vadillo Ruizπραγματοποιήθηκαν επισκέψεις σε σύγχρονα δημόσια έργα και αστικές επεμβάσεις καθώς και συγκροτήματα κοινωνικών κατοικιών.
Παραδείγματα: Αριστείδης Αντονάς, Χαρίκλεια Χάρη, Φίλιππος Ωραιόπουλος, Ζάφος Ξαγοράρης
Η Ελλάδα συμμετείχε στην 9η Διεθνή Έκθεση Αρχιτεκτονικής - Μπιενάλε Βενετίας με τέσσερα εργαστήρια, που πραγματοποιήθηκαν γύρω από τέσσερις επιλεγμένους τόπους, και κάποια σύνοψη των εργαστηρίων αυτών, που παρουσιάστηκε υπό μορφή έκθεσης και καταλόγου.
Η έκθεση με τον γενικό τίτλο "Παραδείγματα" που αναπτύχθηκε στο ελληνικό περίπτερο της Βενετίας παρουσίαζε λοιπόν τα αποτελέσματα των συλλογικών διεπιστημονικών αυτών εργαστηρίων που διοργανώθηκαν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού 2004, από την ομάδα εργασίας που επιμελήθηκε την ελληνική συμμετοχή και αποτελείται από τους Αριστείδη Αντονά, Ζάφο Ξαγοράρη, Χαρίκλεια Χάρη, Φίλιππο Ωραιόπουλο.
Η ελληνική συμμετοχή στην 9η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας δεν επικεντρώθηκε σε αξιολόγηση και παρουσίαση μεμονωμένων έργων ή μελετών αλλά στην διαδικασία παραγωγής ενός συλλογικού "έργου εν εξελίξει" το οποίο απαρτιζόταν από επιμέρους μελέτες, προτάσεις, θεωρητικές αναζητήσεις και προσωποποιημένους λόγους (discourses).
Γύρω από τα τέσσερα σημεία συνάντησης έκλεισε ο πρώτος κύκλος κατάθεσης προτάσεων εισηγήσεων και ομιλιών σχετικών με τις θεματικές που διάνοιγαν τα ίδια τα σημεία συνάντησης.
Τα τέσσερα σημεία επελέγησαν παραδειγματικά, μεταξύ άλλων. Έχουν κοινά χαρακτηριστικά: είναι τόποι "ασήμαντοι", "ερειπωμένοι", σιωπηλοί. Η προσπάθεια προσήλωσης στα τέσσερα συγκεκριμένα σημεία συνάντησης ζητούσε ωστόσο κάποια διεύρυνση του πεδίου της έρευνας. Η διεύρυνση του πεδίου ας εννοείται εδώ και κυριολεκτικά: πραγματοποιήθηκαν διερευνητικές κινήσεις γύρω από τα σημεία συνάντησης με πούλμαν, πλοιάρια, αυτοκίνητα ή με τα πόδια στην ακτίνα των σημείων συνάντησης και σε προεπιλεγμένες διαδρομές.
Λόγοι και έργα των συμμετεχόντων κατατέθηκαν σε τόπους που παραχωρήθηκαν από τους συνεργαζόμενους φορείς: η Πανελλήνια Ένωση Αρχιτεκτόνων (ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ), το Επιστημονικό Τεχνικό Επιμελητήριο Κύπρου (ΕΤΕΚ), το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Λάρισας, το Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου (ΚΑΜ).
Εξήντα οκτώ ερευνητές, αρχιτέκτονες, καλλιτέχνες, πολεοδόμοι, κοινωνικοί ανθρωπολόγοι, φιλόσοφοι, σκηνοθέτες παρουσίασαν μελέτες και προτάσεις, συμμετέχοντας στις συζητήσεις που αφορούσαν τον εκάστοτε τόπο και τη θεματική του.
[...] Η παρουσίαση των "Παραδειγμάτων" στο Μουσείο Μπενάκη κλείνει με την ημερίδα-συζήτηση "Πολλαπλοί Λόγοι και Παραδείγματα Αρχιτεκτονικής", που διοργανώνεται στον χώρο της έκθεσης, διαμορφωμένο έτσι, ώστε να παραλαμβάνει τη δυναμική ενός ανοικτού φόρουμ.
Η ημερίδα-συζήτηση στρέφει το ενδιαφέρον της στις δυνατότητες προσέγγισης και διαχείρισης της αρχιτεκτονικής με τον λόγο και στην σχέση της αρχιτεκτονικής με την τέχνη, την επιστήμη και την τεχνολογία. Επιχειρείται λοιπόν επαναστοχασμός γύρω από τα κεντρικά θέματα που βρίσκονται πίσω από την στρατηγική των "παραδειγμάτων": η κριτική εποπτεία του αρχιτεκτονικού γίγνεσθαι σήμερα, η συμβολή του σύγχρονου θεωρητικού λόγου, της τέχνης, της επιστήμης, αλλά και οι σύγχρονες κοινωνικές και πολιτικές εκδοχές τους, είναι θέματα που φαίνεται να διαμορφώνουν νέους όρους για την "αρχιτεκτονική" και την "πόλη" σήμερα.
Τάκης Γεωργακόπουλος, Πρόεδρος Πανελλήνιας Ένωσης Αρχιτεκτόνων,
Θανάσης Παππάς, Γενικός γραμματέας Πανελλήνιας Ένωσης Αρχιτεκτόνων.
Επιμέλεια: Θεόφιλος Τραμπούλης, Έφη Γιαννοπούλου, Μαίρη Κιτροέφ
Υπουργείο Πολιτισμού. Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων. Μουσείο Μπενάκη
Με αφορμή το ειδικό συνθετικό μάθημα « Χώροι παιγνιδιού. Ο δημόσιος χώρος ως πεδίο παιγνιδιού» διοργανώνεται στις 28-29-30 Μαϊου 2004 τριήμερη συνάντηση εργασίας - εργαστήριο αρχιτεκτονικού σχεδιασμού με θέμα: «Παιγνίδια Αρχιτεκτονικής. Οι χωρικές κατασκευές του νοήματος και ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός - Games of Architecture. The spatial constructions of meaning and the architectural design».
Οι ομιλίες θα γίνουν στο αμφιθέατρο του Τμ. Αρχιτεκτόνων την Παρασκευή 28 Μαϊου (10.00 πμ - 14.00μμ και 17.30μμ -21.00μμ) και το εργαστήριο θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 29 και την Κυριακή 30 Μαϊου στους χώρους του Ξενώνα Στάμου Στούρνα στην Άλλη Μεριά. Στο εργαστήριο θα συμμετέχουν 20 προπτυχιακοί φοιτητές του Τμ. Αρχιτεκτόνων ΠΘ και 6 μεταπτυχιακοί φοιτητές του Τμ, Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ.
Στις εργασίες του τριημέρου συμμετέχουν οι:
- Γ. Πεπονής, Professor School of Architecture, Georgia Institute of Technology και αναπλ. Καθ. Τμ. Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ
- Aarati Kanekar, Assistant Professor, School of Architecture, University of Cincinatti
- Ivan Kucina, School of Architecture, University of Belgrade
- Miodrag Mitrasinovits, Αssistant professor, Design Division, College of Fine Arts, Department of Art and Art History, University of Texas, Austin
Οργανωτές για το Τμ. Αρχιτεκτόνων ΠΘ: Β. Τροβά επικ. καθ., Γ.Παπακωνσταντίνου, επικ. καθ., Τζ. Τραγανού, Ε. Γαβρήλου και Ι. Λυκουριώτη εντ. Διδασκαλίας
Σκοπός της εκδήλωσης είναι η ανταλλαγή απόψεων και η εξαγωγή συμπερασμάτων γύρω από θέματα προσέγγισης και ερμηνείας του τοπίου και ανίχνευσης των δυνατοτήτων δημιουργικής παρέμβασης σε αυτό.
Οι αρχιτεκτονικές αναζητήσεις των τελευταίων χρόνων έχουν ενστερνιστεί την έννοια του τοπίου ως ένα κομβικό εργαλείο για την ανάγνωση και ανασύνταξη του αστικού και περιαστικού χώρου. H εξέλιξη αυτή έχει φέρει το τοπίο στο προσκήνιο της αρχιτεκτονικής έρευνας διευρύνοντας την οπτική της από τη μονάδα του οικοδομήματος σε εκτενέστερα χωρικά σύνολα.
Στον ελληνικό χώρο όμως η μεγάλη κλίμακα της υπαίθρου όπως και της πόλης, αντιμετωπίζεται ακόμα ως ένα αδρανές πεδίο ευκαιριακών και ασύντακτων παρεμβάσεων που σπάνια στηρίζονται στη στρατηγική συμβολή της αρχιτεκτονικής σκέψης. Ο σχεδιασμός του τοπίου ως συγκροτημένη παρέμβαση στην ύπαιθρο ή στον αστικό χώρο είναι είτε απών είτε αγκυλωμένος σε μια στενή και ξεπερασμένη λογική ευπρεπισμού.
Το τοπίο δεν νοείται μόνον ως ένα άθροισμα μετρήσιμων περιβαλλοντικών και ανθρωπολογικών δεδομένων. Είναι επίσης το σύνολο των υποκειμενικών προσλήψεων όπως διαθλώνται μέσα από τα νοητικά και ιδεολογικά πρίσματα που κατασκευάζουν οι σύνθετες και συχνά παθογενείς σχέσεις του πολιτισμού με τη φύση.
Γύρω από αυτό το πολυσήμαντο πεδίο όπου διασταυρώνονται πολλαπλές διεργασίες και αντιλήψεις είναι επιβεβλημένη η εκκίνηση μιας διεπιστημονικής έρευνας σε μια κατεύθυνση όχι μόνο κατανόησης αλλά και αναδιαμόρφωσης της πραγματικότητας. Στην έρευνα αυτή εκτός από τις επιστημονικές αναλύσεις είναι πολύτιμες και οι εγκάρσιες εμβαθύνσεις του θεωρητικού και καλλιτεχνικού στοχασμού.
Το αρχιτεκτονικό βλέμμα, έχοντας την δυνατότητα να κατοπτεύσει και να διαπεράσει διαφορετικά πεδία, μπορεί να αποτελέσει τον καταλύτη στην αναζήτηση μιας προοπτικής ανασύνθεσης και ανάκαμψης του τοπίου. Στη διερεύνηση των όρων αυτής της προοπτικής εγγράφεται ο προβληματισμός της ημερίδας που φιλοδοξεί να συνεισφέρει σε μια νέα δυναμική γύρω από το τοπίο στην Ελλάδα.
Στην εκδήλωση επιχειρείται να καταγραφεί το στίγμα μιας νεότερης γενιάς ανθρώπων που έχουν ασχοληθεί με θέματα τοπίου. Θα συμμετάσχουν με εισηγήσεις οι: Αριστείδης Αντονάς, Μαρία Γούλα, Θωμάς Δοξιάδης, Βαγγέλης Ιωακειμίδης, Νίκος Καζέρος, Κώστας Μανωλίδης, Χάρις Μιχαηλίδου, Αλέξανδρος Μποφίλιας, Μανώλης Σκούφιας, Τζίλυ Τραγανού και Χαρίκλεια Χάρη.
Η ημερίδα θα πραγματοποιηθεί στο Κτίριο Σπίρερ στον Βόλο.
Δείτε την αφίσα.
Με τη λέξη "τοπίο" αναφερόμαστε ταυτόχρονα σε μια καθορισμένη γεωγραφική ενότητα αλλά και στην πρόσληψή της από το βλέμμα μας, δηλαδή σε μια νοητική κατασκευή που επιλέγει, ερμηνεύει και ανασυνθέτει τα δεδομένα αυτής της ενότητας. Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε στοιχεία του περιβάλλοντος ως τοπίο εκφράζει τη φαντασιακή μας σχέση με τη φύση και αντιπροσωπεύει τελικά τον τρόπο με τον οποίο ορίζουμε τον εαυτό μας μέσα στον κόσμο.
Στόχος αυτού του βιβλίου είναι να εξετάσει ορισμένες πτυχές του τοπίου που θα φωτίσουν τη σημερινή του υπόσταση, να προσδιορίσει τις συνθήκες ορατότητάς του με τους όρους της παρούσας κατάστασης. Τα κείμενα που περιλαμβάνει αποτελούν επεξεργασμένη μορφή ανακοινώσεων από την ημερίδα που πραγματοποίησε το Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, τον Ιούνιο του 2003 στον Βόλο.
Μέσα από τους παράλληλους λόγους που διατυπώνουν οι συγγραφείς προκύπτει μια τουλάχιστον σημαντική σύγκλιση: το τοπίο ανακύπτει ως ένα δυναμικό και ασταθές πεδίο σε όλο το φάσμα των ερμηνειών του. Αμφιταλαντευόμενο ως κατασκεύασμα διισταμένων αισθητικών προσδοκιών και εξιδανικεύσεων. Χειραγωγούμενο ως πλατφόρμα επιβεβαίωσης εθνικών στερεοτύπων και ιδεολογημάτων. Ασταθές και πολυσύνθετο ως μωσαϊκό οικοσυστημάτων και τοπιακών τύπων. Απωθημένο αλλά και ποθούμενο από την αστική πραγματικότητα. Αφανές ως μια εσωτερική κατάσταση πίσω από την ορατή μορφή του. Τελικά το μη παγιωμένο νόημα του τοπίου και ο επιταχυνόμενος μετασχηματισμός του έχουν ανανεώσει τον τρόπο που το εξετάζουμε προς μία κατεύθυνση λιγότερων βεβαιοτήτων.
1η Επιστημονική συνάντηση και Συνέδριο Do.Co.Mo.Mo. Πού είναι το Μοντέρνο;
Δώδεκα αρχιτέκτονες και μία ιστορικός της τέχνης συναντήθηκαν για να διερευνήσουν τις γεωγραφικές συντεταγμένες και τα νοηματικά όρια της μοντέρνας αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα. Το ερώτημα που τους συνδέει είναι ρητορικό και οδηγεί σε όλα συμπληρωματικά ερωτήματα για το σημείο συνάντησης του ιστορικού με το πνεύμα της προστασίας και τη σύγχρονη αρχιτεκτονική δημιουργία.
Η καλλιέργεια του προβληματισμού για την αρχιτεκτονική εκδοχή της νεωτερικότητας και τη μεταλλασσόμενη ερμηνεία της θα βοηθήσει να γνωρίσουμε καλύτερα τον 20ό αιώνα και να στηρίξουμε, στην αυτογνωσία αυτή, την αισιοδοξία μας για το αύριο.
do.co.mo.mo. διεθνής ομάδα εργασίας για την τεκμηρίωση και διατήρηση κτιρίων, τόπων και συνόλων του μοντέρνου κινήματος -το do.co.mo.mo. είναι διεθνής μη-κυβερνητικός οργανισμός που ιδρύθηκε το 1990 και σήμερα έχει 46 εθνικές ομάδες- η Ελληνική ομάδα do.co.mo.mo. ιδρύθηκε το 1990.
Τα Τετράδια του Μοντέρνου είναι ένας κύκλος παρεμβάσεων που κινείται με πρωτοβουλία της Ελληνικής ομάδας dο.co.mo.mo. και έχει τοποθετήσει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τη μοντέρνα αρχιτεκτονική.
Η νεωτερικότητα των ιδεών και των αρχών που είχαν προτείνει οι αρχιτέκτονες στον μεσοπόλεμο και στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες αντανακλούσε μια συνολική προσπάθεια για να γίνει η αρχιτεκτονική φορέας μιας κοινωνικής, κατασκευαστικής και αισθητικής σύγκλισης στην προοπτική ενός καλύτερου περιβάλλοντος για το μέλλον του ανθρώπου. Η προσπάθεια αυτή απέδωσε πολλά σημαντικά έργα, που εμπλουτίζουν τη διεθνή και την ελληνική αρχιτεκτονική κληρονομιά αλλά ανήκουν στο πιο πρόσφατο παρελθόν μας και εύκολα αγνοούνται ή παρερμηνεύονται - χρειάζονται λοιπόν την προσοχή μας, για να τα γνωρίσουμε και να τα συντηρήσουμε ανάλογα με τις αξίες και τον ιδιαίτερο τρόπο κατασκευής τους. Και ταυτοχρόνως, η μοντέρνα αρχιτεκτονική έχει ακόμη το δυναμισμό να αποτελεί ένα μεγάλο μάθημα που μπορεί να συμβάλει στη θεωρία και στην πρακτική του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, και ίσως να μεταλλαχθεί, μέσα από τη συμβολή αυτή, στην προοπτική της καλύτερης διαμόρφωσης του χτισμένου μέλλοντός μας.
Οι εργασίες των θερινών εργαστηρίων τουKέντρου Αρχιτεκτονικής Μεσογείου συντάχθηκαν και οργανώθηκαν γύρω από ιδιόμορφους τόπους που επελέγησαν γύρω από τα Χανιά της Κρήτης. Ένα εγκατελειμμένο εργοστάσιο, ένα εγκατελειμμένο ξενοδοχείο, ένα απόσπασμα του ενετικού τείχους της πόλης, δύο γέφυρες που η νέα υποκαθιστά την παλιά κοντά στο αεροδρόμιο του Μάλεμε, μια υδατοδεξαμενή και η κοίτη κάποιου ξεραμένου χειμάρρου ή ένα super marketαποτέλεσαν θέματα που επεξεργάστηκαν ομάδες φοιτητών σχολών αρχιτεκτονικής και καλών τεχνών από όλα τα πανεπιστήμια της Ελλάδας. Η συνολική παραγωγή κατασκευάζει μεταβάσεις στους επιλεγμένους χώρους και προτάσεις για επεκτάσεις τους. Ενδιέφεραν τόποι που συνηθίζουμε να περιφρονούμε είτε αυτοί ήσαν
έρημοι είτε πολυσύχναστοι αλλά τετριμμένοι ώστε-υπό κάποια οπτική γωνία- να θεωρούνται πάλι ερημωμένοι. Ως τέτοιοι έρημοι τόποι οι επιλεγμένοι τόποι, ζητούν ερμηνεία ως τόποι“αναπαρεστημένοι” -με ιδιαίτερο τρόπο-.Οι τόποι χωρίς αναπαράσταση δεν υπάρχουν και πράγματι οι επιλεγμένοι τόποι θυμίζουν τόπους με κενά αναπαράστασης,ακόμη κι αν συνεχίζουν να είναι πολυσύχναστοι, ακόμη κι αν τους επισκεπτόμαστε καθημερινά. Κάποιες ιδιαίτερες αρχαιολογίες ερειπίων της καθημερινότητας αποτελεσαν την πρώτη προσέγγιση στους τόπους αυτούς. Η δυσκολία αναπαράστασης ήταν η πρώτη ύλη των εργαστηρίων αρχιτεκτονικής σε όλες του τις εκδοχές. Η αρχιτεκτονική δράση ισοδυναμούσε με κάποια ώθηση για προσδιορισμό. Τα θέματα αυτά επικαθορίστηκαν από κάποια θεατρική οργάνωση των εκάστοτε ομάδων εργασίας και αναζητούσαν την έννοια του συμβάντος μέσα στην συνθήκη του αιφνίδιου επικαθορισμού του κάθε φορά διαφορετικού επιλεγμένου, απροσδιόριστου πεδίου.
Κάποια δεύτερη γενιά θεματικών περιοχών του αρχιτεκτονικού εργαστηρίου έθεσε ως κέντρο της αναζήτησης την επικαιρότητα της αρχιτεκτονικής και την αλλοίωση του επιστημολογικού κέντρου που διαπιστώνουμε στις τελευταίες μεταβολές της. Τέθηκαν έτσι ζητήματα όπως αυτό της αναπαράστασης κάποιας νέας αρχιτεκτονικής στο διαδίκτυο ή αυτό της αρχιτεκτονικής στις συνθήκες χρεοκωπίας.Ενίοτε οι αλλαγές της αρχιτεκτονικής προσδιορίστηκαν εν σχέσει προς την υλικότητα της κατασκευής κάποιων ιδιαίτερων επίπλων που σχεδιάστηκαν από τα εργαστήρια αυτά. Στο τελευταίο εργαστήριο που αφιερώθηκε στην έννοια της χρεοκωπίας της αρχιτεκτονικής επιχειρήθηκε κάποια κατάθεση ιδεών για την αποκατάσταση γηρασμένων κατασκευών του κέντρου των πόλεων. Ταυτόχρονα κάποια εννοιολογική εμβάθυνση ζητούσε να επεξηγήσει την νέα συνθήκη της αρχιτεκτονικής ως αίτημα για κάποια νέα κατασκευαστικότητα.
Η απόφαση για την περιγραφή μεταθέτει αιφνίδια την ταυτότητα του πολυσύχναστου τόπου σε κάποια άλλη περιοχή. Έτσι, η περισυλλογή κειμένων, αντικειμένων,ιχνών και προτάσεων που κατασκευάστηκαν και συλλέχθηκαν από κάποια ομάδα ανθρώπων δημιουργεί έναν ατελή κατάλογο που περιγράφει την ίδια στιγμή ενώ επεκτείνει συγκεκριμένες πρακτικές απέναντι στον χώρο και στις σημασίες του. Η έννοια του κειμένου και της αναζήτησης νέων έρημων τόπων για την αρχιτεκτονική κατέδειξαν τους νέους τόπους προσανατολισμού των εργασιών.
Οι μελέτες που σχεδιάζουν πραγματικές επεκτάσεις του χώρου οργανώνουν επίσης περιγραφές. Η συλλογή των αρχιτεκτονικών προτάσεων που διατυπώνονται με διάφορα μέσα επεκτείνει το συγκεκριμένο σύνολο εργασιών προς άλλους χώρους και με άλλους τρόπους.
2011 The Value of Garbage
http://www.kamworkshops.com/the_value_of_garbage/
http://the-value-of-garbage.tumblr.com/
http://www.flickr.com/photos/hospi-table/collections/72157627465915702/
2010 The Bankruptcy of Architecture
http://www.kamworkshops.com/2010/
http://the-bankruptcy-of-architecture.blogspot.com/
http://www.flickr.com/photos/hospi-table/collections/72157624620710239/
2009 Shelves
http://www.kamworkshops.com/2009/
http://www.flickr.com/photos/hospi-table/collections/72157627452888121/
2008 Super Market
http://www.kamworkshops.com/files/KAM_poster_2008.pdf
http://www.flickr.com/photos/hospi-table/collections/72157605602144950/
2007 Hospi-Table
http://www.kamworkshops.com/2007/
http://www.flickr.com/photos/hospi-table/collections/72157605723915431/
2006 WaterTank and River Bed
http://www.flickr.com/photos/antonas/sets/72157605931534254/
2005 2 Bridges
http://2bridgesbuiltevent.blogspot.com/
http://www.flickr.com/photos/hospi-table/sets/72157602360469669/
2004 Paradigmata
2003 Limit wall
2002 Factory
http://www.kamworkshops.com/files/KAMworkshops_2002-2006.pdf
H εκδρομή οργανώθηκε (τρία έτη) στα πλαίσια του μαθήματος του «αρχιτεκτονικού σχεδιασμού» και συμμετείχαν φοιτητές του 3ου έτους. Περιλάμβανε επισκέψεις σε σημαντικά ιστορικά κτίρια, σε νέες κατασκευές και συγκροτήματα κτιρίων καθώς και σε σύγχρονες πολιτιστικές υποδομές. Κατά την διάρκεια της εκπαιδευτικής εκδρομής πραγματοποιήθηκαν επισκέψεις σε δύο αρχιτεκτονικές σχολές (ETSAB, ESARQ) και δόθηκαν διαλέξεις από τους καθηγητές: Μαρία Γούλα, Maria Rubert, και Alberto Estévez. Επίσης σε συνεργασία με τους αρχιτέκτονες Enric Serraκαι Fermín Vázquez πραγματοποιηθήκαν επισκέψεις σε σύγχρονα δημόσια έργα και συγκροτήματα κατοικιών.
(Βαρκελώνη Μάιος 2002, Ιούλιος 2003, Απρίλιος 2004)