Ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ Δημήτρης Φατούρος άνοιξε την ελληνική αρχιτεκτονική εκπαίδευση σε νέους ορίζοντες συνδιαλλεγόμενη με την ειδική συνθήκη του τόπου, με τις θεωρητικές, εικαστικές και ποιητικές προεκτάσεις τους αρχιτεκτονικού έργου. Η πολιτεία του πιστοποιεί ότι η δημιουργική αρχιτεκτονική έρευνα δεν μπορεί παρά να είναι  συνδεδεμένη με την καλλιέργεια της δημοκρατίας, της συμμετοχής και της διαλεκτικής σύνθεσης θέσεων και προσεγγίσεων. Το μάθημα του Δημήτρη Φατούρου είναι ότι η αρχιτεκτονική δεν εκπορεύεται από μια υπέρτατη μεταφυσική αρχή ή αυθεντία αλλά είναι προϊόν κοινωνικής συνδιαλλαγής, διαλεκτικής σύνθεσης των απόψεων αλλά και των ποικίλων φυσικών. ιστορικών, πολιτιστικών παραγόντων που καθορίζουν το αρχιτεκτονικό έργο.

Ο καθηγητής του Georgia Tech Γιάννης Πεπονής συνέδεσε πολύ πρόωρα, εδώ και τέσσερεις δεκαετίες, την προγραμματική και υπολογιστική διάσταση της αρχιτεκτονικής ως επιστήμης με την ουμανιστική θεωρία της αρχιτεκτονικής ως τέχνης. Η έμφαση στην διδακτική σημασία της πόλης και οι  αντιλήψεις του περί της σημασίας του σχεδιασμού ως προς την  οργάνωση  της ανθρώπινης κίνησης και παρουσίας συναντώνται, από άλλη κατεύθυνση, με την προσέγγιση του Δημήτρη Φατούρου, ότι ο χώρος δηλαδή δεν μπορεί να κατανοηθεί και να σχεδιαστεί, χωρίς τους πολιτιστικούς και κοινωνικούς παράγοντες που τον  καθορίζουν.