Arch.Uth Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Arch.Uth UTH.gr English
  Ζαφειρόπουλος Θεόδωρος / Διδάκτορας ΤΑΜ
Η Α-ΣΤΟΧΙΑ ΩΣ ΑΝΑΣΤΟΧΑΣΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ

Βιογραφικό

Γεννήθηκε το 1978. Αποφοίτησε με άριστα από το τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών Α.Π.Θ. (1998-2003). Συμμετείχε στο πρόγραμμα Erasmus με υποτροφία του Ι.Κ.Υ στο Universidad de Barcelona, Βαρκελώνη – Ισπανία. (2000-2001). Αποφοίτησε με άριστα από το Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών της ΑΣΚΤ (2004-2006). Αποφοίτησε με άριστα και τιμήθηκε με το Paula Rhodes Μemorial Award από το MFA του School of Visual Arts, Nέα Υόρκη-ΗΠΑ με υποτροφίες από τα Ιδρύματα Fulbright, Gerondelis και Αλέξανδρος Ωνάσης (2007-2009). Συμμετείχε στο Skowhegan School of Painting and Sculpture (2009). Είναι Υποψήφιος Διδάκτορας του Τμήματος Αρχιτεκτόνων στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Από το 2001 έχει πραγματοποιήσει 8 ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 50 διεθνείς ομαδικές εκθέσεις, residencies και project στην Ελλάδα και εξωτερικό. Έχει αποσπάσει επαίνους και αναθέσεις παραγωγής έργων σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους. Έργα του βρίσκονται σε πολλές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Άρθρα, κριτικές και παρουσιάσεις του έργου του έχουν δημοσιευτεί σε δεκάδες ελληνικά, διεθνή μέσα. Zει και εργάζεται στην Αθήνα.

Ερευνητικά ενδιαφέροντα

Η διερεύνηση της έννοιας «αστοχία» στην σύγχρονη Τέχνη αποτελεί τον πυρήνα της διατριβής.
Ο όρος «α-στοχία» περιλαμβάνει ένα τεράστιο πλήθος εννοιών όπως το εσφαλμένο, το ανολοκλήρωτο, το τυχαίο, η παράλειψη, το απρόοπτο, το ακατόρθωτο, η ανημποριά και μια τεράστια ακόμα λίστα από όρους που κυρίως προσδιορίζουν την αδυναμία επίτευξης ενός προδιαγεγραμμένου στόχου. Ενισχύοντας την σημασία στη θεωρητική όσο και πρακτική α-στοχία, η παρούσα εργασία θα επιχειρήσει να αναζητήσει νέους, εναλλακτικούς, απροσδόκητους τρόπους ανοίγματος των πεπερασμένων καταστάσεων, που κυμαίνονται από την ιδεολογική τοποθέτηση για ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και μη οντολογική χειραφέτηση σε ό,τι αφορά την εμπλοκή της υλικότητας στην εικαστική παραγωγή. Βασική αναζήτηση του ερευνητικού πεδίου αποτελεί ο προσδιορισμός των μεταποιητικών μηχανισμών που παρατηρούνται στην διαδικασία παραγωγής του έργου Τέχνης και των συνθηκών που παρουσιάζονται κατά την χρονική διάρκεια υλοποίησης του. Σημείο αφετηρίας της προκείμενης εργασίας είναι η υπόθεση πως η αποτυχία αναφέρεται στην κατάσταση κατά την οποία η εικαστική πρακτική (η μέθοδος παραγωγής έργου) αδυνατεί να επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα δηλαδή να προσεγγίσει τον προδιαγεγραμμένο στόχο .
H ανάλυση της αποτυχίας και η σύζευξη της με την α-στοχία αποτελεί το πεδίο συλλογής και ανάλυσης δεδομένων για τον προσδιορισμό των αιτιών που οδήγησαν σε καταστάσεις αδιεξόδου. Η παρούσα διατριβή χρησιμοποιώντας ένα ευρύ φάσμα μεθόδων για να εξετάσει τα αίτια ή τις αιτίες της αποτυχίας προσδιορίζει την διαδικασία ανάλυσης και ορισμού των αιτιάσεων μεταστροφής βασιζόμενη στη συλλογή συστατικών που διακόπτουν ή διαταράσσουν την διανοητική και υλομορφική διεργασία του έργου.
Για να οργανωθεί μια τέτοιου είδους αποκωδικοποίηση η έρευνα διεξάγεται στο πλαίσιο συλλογής μελέτης, αρχειοθέτησης και διαλεύκανσης των εσωγενών και εξωγενών παραγόντων που επηρεάζουν την σύλληψη, σχεδιασμό και υλοποίηση του έργου Τέχνης. Η έρευνα εστιάζεται πάνω σε 2 βασικούς άξονες:
1) Φυσικά η τεχνητά συμβάντα που εμβόλιμα αλυώνουν το περιεχόμενο και διαστρευλώνουν δομές και καταστάσεις αποτελούν την «πλατφόρμα» πάνω στην οποία θα συλλεχθεί κάθε μορφή «ύλης» μέσα από παρατήρηση, παράθεση, και απολογισμό του συμβάντος. Τα συμπεράσματα προκύπτουν μέσα από παράθεση και κριτικό σχολιασμό των περιστατικών και γεγονότων που μετάλλαξαν την εξελικτική πορεία μίας διαδικασίας ή άλλοτε από άστοχες αποφάσεις των δημιουργών και του θεσμικού πλαισίου μέσα στο οποίο παράγεται κάθε έργο και ενσωματώνουν στην λογική τους την «δημιουργική καταστροφή».
2) Έργα τέχνης και ευρύτερες εικαστικές πρακτικές που «εκ προθέσεως» δεν αποσκοπούν σε μια «τελεολογική ολοκλήρωση» (on going activities) είναι το πεδίο μέσα στο οποίο διερευνούνται πιθανότητες για μια «άλλης τάξης» κοσμοθεώρηση της ά-στοχης διαδικαστικής αλληλουχίας με κεντρικό στόχο την παρατήρηση του «νέου έργου» που αναμφίβολα-υποχρεωτικά προκύπτει μετά από κάθε υποχρεωτική ή ηθελημένη μεταστροφή.
Το ερευνητικό πεδίο μέσα από αυτό το πρίσμα εστιάζεται σε project και πρακτικές που ακολουθούν μια «μεθοδολογία τυχαιότητας» Έργα που κυρίως έχουν την δυνατότητα ή την επιθυμία να χρησιμοποιούν ως συγκροτησιακό στοιχείο του περιεχομένου τους εμβόλιμες παρεμβολές κάθε τύπου ή ακολουθούν στρατηγικές ατέρμονης διαδικαστικής αλληλουχίας χωρίς προσανατολισμένο στόχο, μη οριοθετημένη περιοχή δράσης και μη στοχευμένη ή αποκρυσταλλωμένη κατευθυντήρια πορεία.
 

e-mail

zafiropoulos1978@gmail.com