Η Αγγελική Μαλακασιώτη είναι Aρχιτέκτων Mηχανικός του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα AVATAR της σχολής Bartlett School of Architecture, UCL του Λονδίνου. Είναι Διδάκτορας του τμήματος Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και η ερευνητική της δραστηριότητα σχετίζεται με την ψηφιακή εμπειρία, τις νέες τεχνολογίες, τις οπτικοακουστικές αναπαραστάσεις, τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και τα βιντεοπαιχνίδια. Έχει συμμετάσχει σε διεθνή συνέδρια, εκθέσεις και φεστιβάλ και έχει λάβει διακρίσεις πειραματικού φιλμ, φωτογραφίας και συμβολής στην «τέχνη ως έρευνα». 

www.angelikimalakasioti.com

Η παρούσα διδακτορική διατριβή αναζητάει τη «χωρικότητα» του ψηφιακού εαυτού. Πιο συγκεκριμένα, πραγματεύεται τη διερεύνηση των χωρικών ποιοτήτων που ξεδιπλώνονται κατά τη μελέτη της έννοιας του «εαυτού» στο ψηφιακό περιβάλλον. Ως ψηφιακός εαυτός ορίζεται η εξατομικευμένη προβολή ατομικότητας, ή η κατοίκηση του εκάστοτε υποκειμένου στον ψηφιακό χώρο. Η συγκεκριμένη έρευνα επιλέγει το χώρο του διαδικτύου ως εστιακό σημείο μελέτης, υπογραμμίζοντας παράλληλα την έκφρασή του ως έκφανση του όρου «κυβερνοχώρος».
Η μεθοδολογία της έρευνας βασίζεται στην επινόηση ενός μεταφορικού σχήματος το οποίο φιλοξενεί την νοητική εμπειρία (συλλογή και μελέτη νοητικών φαινόμενων όπως αυτά εμφανίζονται στις επιστήμες που διαχειρίζονται την έννοια του εαυτού - ψυχιατρική, ψυχολογία, νευρολογία) και την ψηφιακή εμπειρία (νοητικά φαινόμενα όπως αυτά εμφανίζονται στην πραγματεία του κυβερνοχώρου), ως τα δύο πεδία ενδιαφέροντος. Εφαρμόζοντας υλικό από το ένα πεδίο στο άλλο, επιχειρείται η περιγραφή του ψηφιακού εαυτού με ένα συστηματικό τρόπο, παγιώνοντας ένα νέο λεξιλόγιο και κατά συνέπεια, ένα νέο σημείο θέασης των πραγμάτων.
Στο πλαίσιο αυτό, η έρευνα χρησιμοποιεί τον κώδικα DSM (διαγνωστικό και στατιστικό εγχειρίδιο διανοητικών διαταραχών, ή αλλιώς, εγχειρίδιο διαφορικής διάγνωσης DSM) με σκοπό την άντληση της ‘πρώτης ύλης’ του μεταφορικού λόγου της διατριβής - της σύνταξης δηλαδή ενός συνόλου νοητικών καταστάσεων τα οποία τέλος θα ερμηνευθούν μέσα από μία διαδικασία «διάγνωσης του ψηφιακού». Κατά τη διάγνωση αυτή, θα επιχειρηθεί ο εντοπισμός των νοητικών συμπτωμάτων που δύνανται να αντιστοιχούν στον ψηφιακό εαυτό και οι χωρικές ποιότητες που τα χαρακτηρίζουν. Το σύνολο των χωρικών παρατηρήσεων οργανώνεται σε ένα θεωρητικό σχηματισμό, που, στο πλαίσιο της μελέτης αυτής, ορίζεται ως «ψηφιακό σώμα».
Η παρούσα διατριβή αρθρώνεται σε τέσσερα κεφάλαια ως εξής:
Στο πρώτο κεφάλαιο εισάγονται τα βασικά ερευνητικά ερωτήματα και το γενικότερο πλαίσιο της έρευνας. Στο δεύτερο κεφάλαιο, αναλύεται η μεθοδολογική προσέγγιση. Στο τρίτο κεφάλαιο, αναπτύσσεται το κύριο μέρος της έρευνας (ανά θεματικές γειτνιάσεις σε σχέση με το περιεχόμενό τους και τον τρόπο που αυτά σχετίζονται με τον ψηφιακό εαυτό και το χώρο που αυτός υποδηλώνει), το οποίο οργανώνεται ως εξής: ο αστερισμός της γέννησης, ο αστερισμός της σκιάς, ο αστερισμός της αναπνοής, ο αστερισμός της επιθυμίας, ο αστερισμός της αντανάκλασης, ο αστερισμός του ύπνου, ο αστερισμός της φωνής. Στο τέταρτο κεφάλαιο αποτυπώνεται συνοπτικά η ερευνητική διαδικασία και τα συμπεράσματά της.
 

malakasiotiuth.gr