Ο Αντώνης Κατσαρός είναι αρχιτέκτων (ΕΜΠ, 2005) και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος ειδίκευσης (Πολυτεχνείο του Μιλάνο, 2007). Εργαστηριακός συνεργάτης του ΤΕΙ Θεσσαλίας (2009-2013). Εργάστηκε στο γραφείο “Vittorio Grassi Architetto & Partners” στο Μιλάνο και είναι συνιδρυτής του αρχιτεκτονικού γραφείου “Α+Α Κατσαρός & Συνεργάτες”. Έχει συμμετάσχει σε πανελλήνιους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς και σε εκθέσεις αρχιτεκτονικού έργου.

Το ενδιαφέρον για το ζήτημα της προσθήκης εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο με βάση το οποίο η ενασχόληση με έργα που θέτουν περιορισμούς και δεσμεύσεις χωρικής και κατασκευαστικής φύσης δεν αποτελεί ένδειξη πολιτισμικής ένδειας, αλλά υπόδειξη του πλούτου του δομημένου περιβάλλοντος που υπόκειται σε διαρκή μεταβολή.
Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα της επέμβασης σε υφιστάμενα κτήρια συνδέεται άμεσα με το ζήτημα της σχέσης παλιού και νέου. Ειδικά, όμως, στην προσθήκη στη σύγχρονη αρχιτεκτονική παραγωγή, που αποτελεί το πεδίο έρευνας της παρούσας διατριβής, εντοπίζεται μία ειδική συνθήκη: ότι αυτή η παραγωγή αποτελεί το άμεσο κτισμένο παρελθόν της κοινωνίας που πραγματοποιεί την προσθήκη. Αν, δηλαδή, είμαστε συνηθισμένοι σε επεμβάσεις σε έργα που η χρονική απόσταση παλιού και νέου είναι τέτοια που θέτει το ζήτημα της σχέσης του δημιουργού με το κτισμένο παρελθόν των – μακρινών – προγόνων του, εδώ θα εστιάσουμε σε περιπτώσεις στις οποίες τίθεται το ζήτημα της σχέσης του δημιουργού με το δικό του άμεσο – και πολύ κοντινό – παρελθόν. Η χρονική εγγύτητα της μεταβολής αποδίδει στη σχέση παλιού – νέου ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Κάτω απ’ αυτό το πρίσμα, η προσθήκη νοείται ως μια πράξη, η οποία παραλαμβάνει το υφιστάμενο και οργανώνει μια νέα σύνθεση που θα αποκαλέσουμε αποτέλεσμα της προσθήκης.
Αν, λοιπόν, από τη μία στρεφόμαστε στη συνολική αφήγηση και στην ανάλυση των μεγάλων επεμβάσεων στην κλίμακα της πόλης, από την άλλη αξίζει να σταθούμε στις μικρές αφηγήσεις και στις πάσης φύσεως προσθήκες στα έργα της “τρέχουσας” αρχιτεκτονικής. Προσθήκες αδιάλειπτες που νοούνται ως απάντηση και προσαρμογή στις επίσης αδιάλειπτες μεταβολές των χρηστών και των χρήσεων ή που οφείλονται απλώς στη φυσική φθορά του χρόνου. Η παρούσα διατριβή θα διερευνήσει τη θεωρία και την πρακτική αυτών των μικρών επεμβάσεων και θα επιχειρήσει να αναδείξει την προσθήκη ως σημαίνουσα αρχιτεκτονική πράξη.
 

katsarchgmail.com