Με έμπνευση τον ελληνικό μεταπολεμικό κινηματογράφο και τη θεματολογία που διαχειρίζεται, ξεκίνησε μία συλλογή ποικίλλων κινηματογραφικών οπτικών, προκειμένου να σκιαγραφηθεί το πορτρέτο της γυναίκας των δεκαετιών του ‘50, ‘60 και ‘70. Κριτήριο της επιλογής αυτού του εργαλείου έρευνας, γνωρίζοντας ότι συχνά χαρακτηρίζεται από υπερβολή, ήταν η διάθεση καταγραφής των συμπεριφορών μέσα στα χωρικά και κοινωνικά δεδομένα της εποχής, αποδίδοντας μία αντικειμενικότερη γνώμη για την κοινωνική φυσιογνωμία της γυναίκας εκείνη την εποχή. Δεν επιλέχθηκαν συγκεκριμένα είδη ταινιών, αλλά μελετήθηκαν διάφορα στιγμιότυπα κινηματογραφικού χρόνου, όπου πρωταγωνιστούσε η γυναικεία φυσιογνωμία προκειμένου να καταγραφεί μία ποικιλία ρόλων και συμπεριφορών.

Αποτέλεσμα της περιορισμένης αυτής έρευνας ήταν η δημιουργία ενός ψηφιδωτού ρόλων και χαρακτηριστικών που δεν διαφέρει πολύ από το αντίστοιχο σημερινό, απλά μεταφέρει τον παλμό μίας περισσότερο συντηρητικής κοινωνίας. Η μελέτη αυτή δεν παρέμεινε μία απλή καταγραφή αλλά εξελίχθηκε σε πολύτιμο εργαλείο ανάγνωσης προσωπικών στάσεων επί του θέματος των δύο φύλων και του χώρου.

Tο σύνολο της δουλειάς επομένως, είναι όντως ένα κράμα, προσωπικών και αντικειμενικών καταγραφών που παρουσιάζουν την εξέλιξη μίας παρουσίας, της γυναικείας, μέσα από τα μάτια ενός ανθρώπου που κοιτά το παρελθόν με σύγχρονη ματιά.

Σε επίπεδο παρουσίασης, το project αυτό αποδόθηκε με τη μορφή δύο αφισών που περιλαμβάνουν η μία το πρόσωπο μίας κοπέλας που σχηματίζεται από εικόνες που περιέχονται στις ταινίες που μελετήθηκαν και η άλλη το σύνολο των προσωπικών παρατηρήσεων υπό μορφή αποσπασματικών σκέψεων. Επίσης, αποδόθηκε η εικόνα της κοπέλας υπό τη μορφή ενός ηλεκτρονικού ψηφιδωτού ήχων που ενεργοποιούνται από την επιλογή των αντίστοιχων εικόνων.