Ο Βαγγέλης Παπανδρέου (1984) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στο πανεπιστήμιου Αιγαίου, Μηχανικός Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων (2009) ενώ συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στο πανεπιστήμιου Θεσσαλίας με τίτλο «Αρχιτεκτονικό Σχεδιασμό» (2011). Συνέχισε τις σπουδές στην αρχιτεκτονική σχολή του πανεπιστημίου Θεσσαλίας (2016), ενώ σήμερα είναι υποψήφιος διδάκτορας στο ίδιο πανεπιστήμιου. Έχει συνεπιμεληθεί την έκθεση βιβλιογραφικού και οπτικοακουστικού υλικού στο πλαίσιο της ημερίδας «Εργαστήριο 66. Δημήτρη και Σουζάνα Αντωνακάκη» στο Μουσείο Μπενάκη ενώ έχει αποσπάσει διάκριση στο Διαγωνισμό Σχεδίασης Πολιτιστικών Προϊόντων του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων. Συμμετέχει σε ομιλίες ενώ εργάζεται ως αρχιτέκτονας συνεργαζόμενος με άλλους αρχιτέκτονες.

 Η παρούσα πρόταση διδακτορικής διατριβής έχει ως στόχο την διερεύνηση της σύνδεσης της αρχιτεκτονικής με τους αναπαραστατικούς μηχανισμούς που καθιέρωσε η νεωτερικότητα. Δημοσιεύσεις, φιλμ και ταινίες, συζητήσεις, ομιλίες, καταγραφές ιστοριογραφίας λειτουργούν ως τρόποι που το κτίριο κοινοποιείται. Το κτίριο δεν νοείτε μόνο ως κτίσμα, ως δομική υπόσταση, αλλά και ως ο τρόπος με τον οποίο αναπαρίσταται. Στην περίπτωση του Atelier 66, του Δημήτρη και της Σουζάνας Αντωνακάκη, η θεωρητική προσέγγιση στο λόγο τους για την αρχιτεκτονική αποτελεί ένα ιδιοσυστατικό της αρχιτεκτονικής τους που άλλοτε λειτουργεί παράλληλα, άλλοτε προπορεύεται και άλλοτε επικαλύπτει την αρχιτεκτονική τους πράξη. Έτσι η αρχιτεκτονική συγκροτείται ως αντικείμενο γλώσσας και κατοίκησης. Στην αρχιτεκτονική τους επιχειρείται μια αναθεώρηση των αισθητικών και αισθητηριακών καθεστώτων της νεωτερικότητας. Θα εξεταστούν οι σχέσεις ανάμεσα στην όραση, την γραφή, την ανάγνωση και την υλικότητα και ο συνδυασμός της αίσθησης της όρασης που θεμελιώνεται στο πρότυπο της αναπαράστασης της αρχιτεκτονικής ως εικόνας, με μια διαφορετική παράδοση της νεωτερικότητας που ιεραρχεί και αναμιγνύει διαφορετικά τις αισθήσεις, την όραση με την αφή και την κίνηση. Επίσης θα ερευνηθεί και η ενσώματη αισθητηριακή εμπειρία με τις αντιλήψεις που έχουμε για την κατοίκηση και τον χώρο, αναδιατάσσοντας την αντίληψη για την αρχιτεκτονική με το αισθητηριακό καθεστώς των πέντε αισθήσεων. Υπ’ αυτήν την έννοια θα εξεταστούν οι αναφορές των Δημήτρη και Σουζάνα Αντωνακάκη τόσο στην λαϊκή παράδοση όσο και στη νεωτερικότητα καθώς και η λειτουργία της μνήμης στην «πολυ-αισθησιακή» αρχιτεκτονική εμπειρία, η οποία με τον τρόπο αυτό αποκτά την ικανότητα να ενεργοποιεί πολλαπλούς χρόνους που ενσαρκώνουν και διαφορετικές μορφές υλικότητας.

vagelispapandreougmail.com