Η εργασία αυτή διερευνά την προσέγγιση του Αγίου Όρους από τον «ξένο», δηλαδή από εκείνον που αποφασίζει να αφήσει για πρώτη φορά την καθημερινή του ζωή για κάποιο χρονικό διάστημα κινούμενος προς τον συγκεκριμένο τόπο. Η έννοια του «ξένου» προσεγγίστηκε  μέσα από θεωρίες σχετικές με το προσκυνηματικό ταξίδι (Victor & Edith Turner, Allan Morinis, Michael Sallnow). Ως κύριο υλικό μελέτης χρησιμοποιήθηκαν οι γραπτές μαρτυρίες επισκεπτών του Αγίου Όρους κατά τα τελευταία 100 χρόνια, Ελλήνων και αλλοεθνών, ορθοδόξων και μη. "Ξένος" και "προσκυνητής" συσχετίστηκαν με βάση τον τόπο της κοινής τους εμπειρίας, και κυρίως μέσα από τη διαδικασία αλλαγών που συμβαίνουν και στους δύο κατά τη διάρκεια παραμονής τους σε αυτόν, έχοντας πάντα κατά νου τα ιδιαίτερα κίνητρα του ταξιδιού που διαφοροποιεί τις δύο κατηγορίες.

 Κατά κοινή αποδοχή, οι φυσικές διαστάσεις του χώρου και του χρόνου παίζουν σημαντικό ρόλο στη βίωση ενός καινούργιου τόπου, ιδιαίτερα ενός τόπου μάλιστα που μπορεί να θεωρείται ιερός για μία μερίδα ανθρώπων.  Με αυτό σαν βάση εξετάζεται πως χώρος και χρόνος λειτουργούν σαν ένα αδιαίρετο σύμπλοκο για τον κάθε επισκέπτη με αποφασιστική συμβολή στην νοηματοδότηση του ταξιδιού, άλλοτε αποκαθιστώντας στην ατομική συνείδηση την έννοια της ολότητας/οικουμενικότητας και του υπαρξιακού προορισμού, άλλοτε δένοντας την εκάστοτε κοινότητα γύρω από την έννοια ενός «κοινού τόπου», άλλοτε και τα δύο.

 Μέσα από την εμπειρία του Αγιορείτικου χωρο-χρονικού πλαισίου επιτυγχάνεται η δημιουργική συλλειτουργία του φυσικού με το πνευματικό επίπεδο, με αποτέλεσμα την πιθανή πυροδότηση έντονων εσωτερικών διεργασιών για τον "ξένο". Παρατηρήθηκε ότι ο επισκέπτης συχνά έρχεται αντιμέτωπος με το προσωπικό του παρελθόν, το οποίο επεξεργάζεται δημιουργικά, ενώ σε άλλες περιπτώσεις οι εκεί εμπειρίες του γίνονται αντικείμενο συνειδητής ανάκλησης αργότερα και κατά την επάνοδό του στην καθημερινή ζωή.

 Έτσι, το Άγιο Όρος, ως ο "κοινός" εκείνος τόπος δυναμικής διάδρασης ανθρώπων από ετερογενή περιβάλλοντα, ενώ από τη μία διατηρεί κάποια πάγια νοήματα για τον μόνιμο κάτοικο και τον προσκυνητή, από την άλλη ως «τόπος εκτός» για τον «ξένο» - επισκέπτη, μπορεί να υποκινεί διαδικασίες αλλαγής και επαναπροσδιορισμού της συνολικότερης στάσης του απέναντι στον κόσμο και τα πράγματα.