Το παρών ερευνητικό με τίτλο “Δομές Καραντίνας στον Ύστερο Μεσαίωνα και η Μετεξέλιξή τους - Το Παράδειγμα των Λαζαρέτων της Βενετίας” εκπονήθηκε από τις φοιτήτριες Κουμανίδου Ε. και Τσέου Ε. με επιβλέπουσα καθηγήτρια την Φατσέα Ε. Στην παρακάτω εργασία, με αφορμή την πανδημία του ιού Covid-Sars-19, γίνεται μια προσπάθεια ανάλυσης της σχέσης της αρχιτεκτονικής με την πρακτική της καραντίνας μέσω των πρώτων δομών που αναδύθηκαν με σκοπό την αντιμετώπισή της πανώλης στην Ευρώπη, και πιο συγκεκριμένα στη Μεσόγειο, την εποχή του ύστερου Μεσαίωνα. Με αφετηρία τα Ενετικά Λαζαρέτα, γίνεται δομική και λειτουργική ανάλυσή τους με τη χρήση βιβλιογραφικών πηγών καθώς και με επί τόπου αυτοψία σε αυτά. Η ανάλυσή των δύο αυτών Λαζαρέτων αφορά την ιστορία τους πριν εδραιωθούν ως τόποι καραντίνας, τη χωρική σχέση τους με τη Βενετία, την αρχιτεκτονική ανάλυση των κτιριακών συγκροτημάτων τους και τη μετέπειτα πορεία τους μετά το πέρας των επιδημιών. Στη συνέχεια, αφού αναζητηθούν αντίστοιχες δομές, κτισμένες αλλά και θεωρητικές, στον ευρύτερο χώρο της Μεσογείου, γίνεται διερεύνηση της επιρροής τους από τα Ενετικά λαζαρέτα μέσω διαφόρων οπτικών και αναζήτησης ομοιοτήτων και κοινών χαρακτηριστικών. Τέλος, παρατίθενται συμπεράσματα και σχολιασμοί όλων των παραπάνω σε τέσσερις ενότητες. Η πρώτη ενότητα αναζητά τις σχέσεις μεταξύ καραντίνας, εγκλεισμού και κρατικού ελέγχου. Στη δεύτερη ενότητα γίνεται μια προσπάθεια σύγκρισης της καραντίνας της εποχής του ύστερου Μεσαίωνα με την σημερινή εποχή. Η τρίτη ενότητα είναι μια ευρύτερη ματιά στην πορεία μετεξέλιξης όλων των δομών καραντίνας που αναλύονται στην εργασία αυτή ενώ στην τέταρτη και τελευταία ενότητα μελετάται η εξέχουσα σημασία των απρόσκοπτων εμπορικών συναλλαγών σε σχέση με τις δομές καραντίνας.