Αντικείμενο αυτής της έρευνας είναι η προσέγγιση μοντέλων - χώρων διαβίωσης, φροντίδας και περίθαλψης ηλικιωμένων ατόμων. Αφορά στην ανάγκη δημιουργίας νέων σχεδιαστικών μεθόδων και συνθηκών κατοίκησης, για αυτοεξυπηρετούμενα και μη αυτοεξυπηρετούμενα άτομα. Η έρευνα απαρτίζεται από τέσσερα κεφάλαια.

Στο πρώτο, θεωρητικό, πλαίσιο γίνεται μια πιο θεωρητική προσέγγιση του γήρατος. Μελετούνται τα δημογραφικά χαρακτηριστικά παγκοσμίως αλλά και στην Ελλάδα. Η συνεχόμενη αύξηση του ποσοστού των ηλικιωμένων ή αλλιώς των baby boomers είναι ο
κύριος λόγος της στροφής του ενδιαφέροντος σε αυτήν την ομάδα ατόμων. Εν συνεχεία εξετάζονται τα χαρακτηριστικά αυτής της ομάδας στην σύγχρονη κοινωνία. Οι ραγδαίες μεταβολλές που δέχτηκε η οικογένεια από το, όχι και τόσο μακρινό, παρελθόν εώς τα
τελευταία χρόνια επηρέασαν άμεσα την άλλοτε ανεξάρτητη και ευήμερη ζωή των παππούδων μας. Γίνεται προσπάθεια να γίνουν πιο κατανοητοί οι λόγοι για τους οποίους οι ηλικιωμένοι έγιναν θύματα της αποκοινωνικοποίησης και άτομα παραγκωνισμένα, χωρίς συγκεκριμένο ρόλο στο σήμερα. Το πέρασμα των χρόνων φέρνει σημάδια σωματικών ανικανοτήτων, προβλημάτων και ασθενειών κάνοντας τους ευάλωτους. Ο νέος τρόπος ζωής και οι νέοι ρυθμοί της πόλης, μετέτρεψαν τη σημερινή οικογένεια σε μια πιο κλειστή και πυρηνική όπου τα ηλικιωμένα μέλη μένουν κατα κύριο λόγο αμέτοχα.

Έπειτα, παραθέτονται, πιο συγκεκριμένα, οι ανάγκες και τα προβλήματα των ηλικιωμένων και όλες αυτές οι φυσικές και ψυχολογικές ανάκγες που τους καθιστούν εξαρτώμενους από άλλους, οι τρόποι αντιμετώπισης απο την πολιτεία και τους διάφορους φορείς αλλά και απο τους υπόλοιπους ανθρώπους του περιγύρου τους. Επίσης, γίνεται αναφορά στην λεγόμενη ιδρυματοποίηση, η οποία είναι συνέπεια και φυσικό επακόλουθο όλων των παραπάνω και κυρίως της αδυναμίας του οικογενειακού και φιλικού περιβάλλοντος να τους φροντίσει. Έτσι οι ηλικιωμένοι χρειάζονται την υποστήριξη και την βοήθεια της πολιτείας και του κράτους. Πρέπει να τους παρέχεται μια ψυχολογική και συναισθηματική στήριξη είτε βρίσκονται σε κάποιο ίδρυμα είτε όχι. Τα άτομα αυτά πρέπει να αντιμετωπιστούν σαν μια ευαίσθητη κοινωνικά ομάδα, που πρέπει να παραμείνει ζωντανή παρ’ όλες τις αδυναμίες που φέρνει το γήρας. Στην εργασία αυτή, αναλύονται κάποιες υπηρεσίες φροντίδας του σύγχρονου ηλικιωμένου. Γίνεται παραπομπή σε πολιτικές προστασίας του γήρατος, άλλων χωρών οι οποίες κατέχουν μεγαλύτερη εμπειρία όσον αφορά το γήρας. Στη συνέχεια περιγράφεται σε σημαντικό βαθμό το ελληνικό μοντέλο αντιμετώπισης και φροντίδας των ηλικιωμένων. Το κρατικό σύστημα υγείας της Ελλάδας δεν έχει αναπτύξει νέα μοντέλα και προοδευτικές μεθόδους για να αντιμετωπίσει αυτήν την πρόκληση. Τα ΚΑΠΗ και το πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι αποτελούν συνηθισμένες πολιτικές για την προστασία του γήρατος στην Ελλάδα. Συχνά συναντάμε και ιδρύματα τα οποία όμως δεν είναι τα μέρη όπου θα βάζαμε κάποιο δικό μας άνθρωπο.

Το δεύτερο πλαίσιο είναι το σχεδιαστικό. Εδώ επιχειρείται μια προσπάθεια να κατανοήσουμε ποιο θα είναι το περιβάλλον που θα συμβάλλει τελικά στο να διατηρείται σε ικανοποιητικό επίπεδο η ποιότητα κατά το γήρας. Ποια θα είναι τελικά αυτά τα στοιχεία και οι παράγοντες που πρέπει να συμπεριληφθούν στο σχεδιασμό χώρων που θα στεγάσουν τον γηράσκοντα πληθυσμό. Οι σχεδιαστικοί αυτοί παράμετροι σχετίζονται άμεσα με την σωματική άνεση αλλά και με την ψυχοσυνθετική επίσης. Δεν φτάνει ένας χώρος να παρέχει όλες τις διευκολύνσεις (κατάλληλες διαστάσεις για άτομα με αναπηρίες κτλ). Θα πρέπει επίσης να εξασφαλίζει και την ψυχολολογική ικανοποίηση. Γίνεται αναφορά λοιπόν σε ανθρωπομετρικά μεγέθη και σχεδιαστικές αρχές αλλά θίγονται επίσης και θέματα προσωπικών ευαισθησιών, προτιμήσεων και συμπεριφορών.

Στο τρίτο μέρος παρουσιάζονται κάποια παραδείγματα κτιρίων που απευθύνονται σε ηλικιωμένους και υπερίλικες. Έχουν κατηγοριοποιηθεί ανάλογα με το επίπεδο υπηρεσιών φροντίδας και στήριξης που προσφέρουν. Από τη μία είναι οι εγκαταστάσεις που κοινό τους στοιχείο είναι η διατήρηση κάποιου βαθμού ανεξαρτησίας και από την άλλη έχουμε τα κτίρια που προσφέρουν σχεδόν ολοκληρωμένη και εξειδικευμένη περίθαλψη και είναι συνήθως ειδικευμένες κλινικές. Είναι παραδείγματα από όλο τον κόσμο και δείχνουν διάφορους χειρισμούς για την φροντίδα των ηλικιωμένων.

Στο τέταρτο πλαίσιο απορρέουν κάποια συμπεράσματα και κάποιες κριτικές ολόκληρης της έρευνας που αφήνουν ανοιχτά ζητήματα και σκέψεις βοηθώντας μας να κατανοήσουμε, διασταυρώνοντας όλα όσα αναφερθήκαν, ποιο ακριβώς θα είναι εκείνο το περιβάλλον στο οποίο θα εξασφαλίζεται η ποιότητα ζωής κατα το γήρας. Η έρευνα κλείνει με την παράθεση της βιβλιογραφίας.