Η κοινωνία που διαπλάθει όλο της το περιβάλλον, επινόησε και την ειδική τεχνική της για να επεξεργαστεί τη συγκεκριμένη βάση του συνόλου εργασιών: το ίδιο της το έδαφος. Ο δημόσιος χώρος ώντας ένα πεδίο κοινωνικής προβολής αποτελεί ταυτόχρονα και το χώρο οπου αναπτύσσονται  συμπεριφορές και σχέσεις, μέσω της συλλογικοποίησης των αναγκών και των εμπειριών. Η διαμόρφωση αυτών των συμπεριφορών επιβάλλεται στους χρήστες του χώρου μέσω του σχεδιασμού. Η προσπάθεια σχεδιασμού των ευρωπαικών πόλεων και γενικά των μητροπόλεων των ανεπτυγμένων χωρών οδηγεί στη λήψη μέτρων για διαμόρφωση καθαρών- λειτουργικών πόλεων.  Η καθαριότητα και η υγιεινή σήμερα τείνουν να επιτυγχάνονται με "καθαρισμούς" από ανθρώπινες συνήθειες. Ο ελειπής σχεδιασμός είναι κατά συνέπεια αυτός που καθορίζει ποιές είναι οι “απαγορευμένες” συνήθειες.

Το «κέντρο συλλογικών σωματικών πρακτικών» είναι ένα πρότζεκτ, το οποίο εστιάζει σε αυτές τις ελλείψεις και τις απαγορεύσεις, επιχειρώντας να καλύψει τις σωματικές ανάγκες στο δημόσιο χώρο τοποθετώντας τες ταυτόχρονα σε ενα διαφορετικό πλαίσιο.  Κεντρικό σημείο έχει τα δημόσια λουτρά και τις δημόσιες τουαλέτες. Γύρω από τη διαδικασία του λουτρού και της τουαλέτας αναπτύσσεται ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει φαγητό, μπάνιο, μικροβιολογικό εργαστήριο κλπ.

Θεωρώντας σημαντική την ύπαρξη δημόσιων λουτρών και τουαλετών σε ενα αστικό κέντρο επιλέξαμε να τοποθετήσουμε το κτίριο στη συμβολή των οδών Σταδίου και Αιόλου στο κέντρο της Αθήνας. Αντιμετωπίζουμε το κτίριο αντιστοιχίζοντάς το με το πεπτικό σύστημα, όπου ένας βασικός άξονας κίνησης περνάει από ξεχωριστούς χώρους, που αντιστοιχούν σε διαφορετικές λειτουργίες.        Το κτίριο επιχειρεί να καλύψει αφενός των ανάγκη ύπαρξης δημόσιων λουτρών και τουαλετών και αφετέρου την ανάγκη για κοινωνικοποίηση, δημόσια επικοινωνία, μετατροπή των οικιακών (ή μη) σωματικών συνηθειών σε συλλογικές πρακτικές.