Βρισκόμαστε σε μία εποχή που η εξοικονόμηση ενέργειας παύει να είναι επιλογή και καθίσταται ανάγκη όχι μόνο για λόγους οικολογικούς αλλά κυρίως για λόγους οικονομίας. Σε μία χώρα όπως η Ελλάδα που η οικολογική της συνείδηση είναι βαθειά κοιμισμένη και στροβιλίζεται στον τυφώνα της οικονομικής κρίσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (Δ.Ν.Τ.) επιβάλλεται να κάνουμε τα κτίρια μας πιο πράσινα. Ο αστικός ιστός έχει γίνει τόσο πυκνός οδηγώντας στην απομόνωση και την αποξένωση. Οι χώροι για να παίζουν τα παιδιά με ασφάλεια εξαφανίζονται και η διάθεση για περίπατο και άθληση μειώνεται αφού ο αστός είναι αναγκασμένος να κινηθεί σε ένα περιβάλλον γεμάτο καυσαέριο και αυτοκίνητα.

Για τη δική μου διπλωματική εργασία, θέλησα να κάνω μία πρόταση εξοικονόμησης ενέργειας στην κατοικία, χρησιμοποιώντας τις αρχές του βιοκλιματικού σχεδιασμού, από τα πρώτα στάδια μελέτης. Επιχείρησα να σχεδιάσω ένα συγκρότημα κατοικιών που καταναλώνει όσο τον δυνατόν λιγότερη ενέργεια λαμβάνοντας υπ’ όψιν τον προσανατολισμό, τον τρόπο κατασκευής, την τοποθέτηση των ανοιγμάτων αλλά και το ρόλο του χρήστη. Προσπάθησα να δημιουργήσω ένα σύστημα κατοικιών και δημοσίων χρήσεων, που κυριαρχεί το πράσινο, με αρκετούς χώρους συγκέντρωσης και επικοινωνίας, χώρους άθλησης, διαδρόμους περιπάτου και ποδηλατοδρόμους. Ένα περιβάλλον ασφαλές για παιδιά αλλά και ενήλικους, με πολλές δραστηριότητες και υγιεινό περιβάλλον. 

Δημιουργήσαμε 25 κατοικίες στο Σταυρό Φθιώτιδας χρησιμοποιώντας εξωτερική θερμομόνωση, φωτοβολταϊκά, σωστό προσανατολισμό και φυτεμένα δώματα. Δώσαμε επίσης προσοχή στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό δημιουργώντας ομοιγένεια στα διάφορα κτίσματα χωρίς όμως να είναι ίδια.