Η περιοχή μελέτης στην οποία παρεμβαίνω και την οποία μετασχηματίζω, τοποθετείται στην Παλαιά Πόλη στο βράχο της Μονεμβασιάς. Το σημείο παρέμβασης είναι το νοτιοδυτικό άκρο του κάστρου το οποίο έχει πρόσβαση στη θάλασσα. Η επιλογή του έγινε με αφορμή τη μοναδικότητα που έχει ο οικισμός λόγω της μοναδικής πρόσβασης του από τα δυτικά του βράχου, στοιχείο το οποίο έδωσε και την ονομασία του ως Μονεμβασιά. Ιδιαίτερη βαρύτητα αποκτά η μοναδική θαλάσσια επικοινωνία απευθείας με την Πόλη, η οποία αποτελούσε στρατηγικής σημασίας λιμάνι.
Στον υπάρχοντα λοιπόν ιστό της Μονεμβασιάς παρατηρούμε αλλεπάλληλες μετατροπές ερειπίων σε κτίσματα, τα οποία προορίζονται για τουριστικές χρήσεις. Παρόλο που γίνεται προσπάθεια για διατήρηση της τυπολογίας και των αρχιτεκτονικών χαρακτηριστικών σε αυτές τις μετατροπές κρίνω ότι δημιουργείται μια κατάσταση συμφόρησης που οδηγεί στην μετατροπή της Μονεμβασίας σε μονοσήμαντο τουριστικό προορισμό.
Στην προσπάθεια μου λοιπόν να αναστείλω αυτήν την τουριστική τάση, αντιπροτείνω ένα διαφορετικό μετασχηματισμό των εναπομεινάντων  ερειπίων της Μονεμβασίας. Ανακατασκευάζω αυτά τα ερείπια και αντί της προοπτικής ενός κτίσματος, δημιουργώ δημόσιους χώρους και ένα σύμπλεγμα υπαίθριων ή ημιυπαίθριων κήπων. Στο σύνολό τους αυτοί οι κήποι που απαρτίζονται από πλήθος διαφορετικών φυτών (πορτοκαλιές, νεραντζιές, λεμονιές, ελιές, βουκαμβίλια, γιασεμί, μπούζι, φραγκοσυκιά, καλαμιά, βασιλικό, μαργαρίτες, κυκλάμινο), δημιουργούν ένα εν δυνάμει δίκτυο, με κατεύθυνση από και προς τη θάλασσα, που στοχεύω να ανατρέψει τη μονοσήμαντη τουριστικά ερμηνεία της Πόλης της Μονεμβασιάς και να αναδείξει με τρόπο διαφορετικό τις χωρικές πυκνότητες της.