Τα road moviesστο σύνολό τους διατηρούν έναν κοινό πυρήνα: το ταξίδι ως εξερεύνηση της κοινωνίας και του εαυτού. Ο ρόλος της κίνησης στην εκάστοτε κοινωνία εκφράζει την σχέση του ανθρώπου με το εφήμερο και την μονιμότητα. Στο σύνολο των ταινιών που συμπεριλαμβάνονται στην έρευνα αναζητείται η σχέση του ανθρώπου με το εφήμερο μέσα από τις έννοιες του χρόνου και χώρου κίνησης.

 Ο χρόνος της κίνησης διαμορφώνει την ταυτότητα του υποκειμένου και την σχέση του με τον χώρο που διασχίζει. Η μετάβαση εξερευνά την παράλληλη χωρική και υπαρξιακή πορεία της ταυτότητας. Η συνέχεια  καθιστά αμελητέο τον χώρο που διασχίζεται. Η ταυτότητα του νομά ή του vagabondπαραμένει στο ενδιάμεσο των χώρων στάσης. Η επαναληπτικότητα συνδέει τον κινούμενο άνθρωπο με τον χώρο μέσω της οικειοποίησης του εφήμερου και του φαινομένου της εδαφικότητας. Η προβλεψιμότητα στην κίνηση επιτρέπει στο υποκείμενο μια νοερή χαρτογράφηση του χώρου και του χρόνου.

 Η σχέση του κινούμενου ανθρώπου με τον χώρο του εφήμερου είναι αμφίδρομη. Ο χώρος του οχήματος βιώνεται ως μετασχηματιστής της ανθρώπινης κινητικότητας και μέρος της ενδιάμεσης (liminal) ύπαρξης του αυτοκινητοποιημένου ανθρώπου ή αλλιώς του οδηγού, που αποτελεί την εξέλιξη του ανθρώπινου σώματος. Το τοπίο του δρόμου/ Roadscape  δομεί χώρους (μοτέλ βενζινάδικα diner) που εν κινήσει συνθέτουν οπτικά κολάζ του επιβάτη. Χώροι όπου τα κινούμενα σώματα απρόβλεπτα συγκρούονται και αλληλεπιδρούν με το άγνωστο, επανατροφοδοτώντας την πορεία. Πέρα από το οργανωμένο δομημένο σύστημα του δρόμου, η κίνηση σε χώρους δίχως ταυτότητα επιφέρει απιδινισμό του σώματος και τον εκ νέου προσδιορισμό του εαυτού.

 Στην εποχή της νέας κινητικότητας το μεταμοντέρνο πρόβλημα ταυτότητας είναι η αποφυγή της μονιμότητας και η επιδίωξη του εφήμερου.