Σήμερα, ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με αναπάντεχες επιβραδύνσεις-παύσεις της κίνησής του, όταν καλείται να περιμένει, πράγμα που σπάνια επιλέγει εκούσια. Η αναμονή είναι μια αθέλητη διακοπή, μια διαταραχή της ‘προγραμματισμένης’ καθημερινότητας. Η έναρξή της μπορεί να μη σηματοδοτηθεί ή να πέσει στην αντίληψή μας και το τέλος της μπορεί να είναι αβέβαιο. Είναι το ‘εν τω μεταξύ’, η περίοδος ανάμεσα στο παρόν και σε ένα προσδοκώμενο γεγονός. Πολύ συχνά χαρακτηρίζεται και ως ‘νεκρός χρόνος’, ‘χαμένος χρόνος’, ωστόσο, είναι η μοναδική κατάσταση κατά την οποία γίνεται έντονα αντιληπτό το πέρασμα του χρόνου, σε σχέση με την κίνηση και την εξέλιξη του περιβάλλοντος.

Στην έναρξη αυτής της έρευνας, έγινε μια προσπάθεια καταγραφής των αναμονών που βιώνει ένας άνθρωπος και δημιουργίας μιας λίστας με όσο το δυνατόν περισσότερα σημεία και καταστάσεις κατά τις οποίες κανείς βρίσκεται να περιμένει. Έτσι προέκυψε μια λίστα που οργανώνει και διακρίνει τις αναμονές με βάση το θεματικό περιεχόμενό τους, άλλη σχετικά με το χρόνο που διαρκούν, άλλη σε σχέση με τη στάση του ανθρώπινου σώματος κατά τη διάρκειά της και μια τελευταία με βάση το χώρο μέσα στον οποίο αυτή βιώνεται. Αυτές οι λίστες εμπλουτίζονταν κατά τη διάρκεια της έρευνας και αναλύθηκαν περεταίρω με αναφορές σε θεωρίες του χρόνου, στην τέχνη, σε τυπικές συμπεριφορές που αναπτύσσονται κατά τη διάρκεια της αναμονής, καθώς και από την επιτόπια παρατήρηση χώρων αναμονής, δημιουργώντας ένα αρχείο που θα μπορούσε συνεχώς να αυξάνεται.

Στόχος αυτής της έρευνας δεν ήταν η πλήρης καταγραφή κάθε υπαρκτής αναμονής, αλλά μια προσπάθεια συλλογής στιγμιότυπών της, μέσω των οποίων γίνονται κατανοητές οι διαφορετικές πτυχές της και, συνεπακόλουθα, ο ρόλος και η σημασία της κατά τη διάρκεια της ζωής του σύγχρονου ανθρώπου.