Στο παρόν ερευνητικό θέμα, επικεντρωνόμαστε στα επιμέρους κομμάτια (ψηφίδες) που συνιστούν το αεροδρόμιο, και στα οποία προσδίδονται ιδιαιτερότητες από τα εκάστοτε χαρακτηριστικά τους μέσω του στοιχείου της μεταβατικότητας, που χαρακτηρίζει την εξέλιξή τους. Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από ταχύτητα και γρήγορες εναλλαγές, το αεροδρόμιο γίνεται υποδοχέας όλων των κινήσεων και δράσεων του σύγχρονου ταξιδιώτη.

 Επιλέγοντας ως κριτήριο την προσέγγιση της κάθε κινηματογραφικής αναπαράστασης του αεροδρομίου και των λειτουργιών του, θα επιχειρήσουμε να επαναπροσδιορίσουμε τον ορισμό εννοιών όπως ‘πύλη’, ‘μετάβαση’, ‘αναμονή’ αλλά και να εστιάσουμε στις ‘συμπεριφορές’ των ταξιδιωτών της μεγάλης οθόνης μέσα στο φιλμικό χώρο του αεροδρομίου. Παράλληλα, επιχειρούμε την αναγωγή του χώρου του αεροδρομίου σε ένα περιβάλλον παιχνιδιού, όπου oταξιδιώτης εμφανίζεται ως ο παίκτης που ενεργεί μόνος του καλούμενος να μεταβεί μέσα από τις διάφορες  ’πίστες’ στο τελικό στάδιο, το οποίο είναι και το πέρασμα της θύρας επιβίβασης.

 Μελετώντας το ‘μηχανισμό’ του αεροδρομίου, παρατηρούμε το υποκείμενο των δράσεων που εκτελούνται σε αυτό, τον ταξιδιώτη, φέρνοντας σε αντίστιξη την κατάσταση του ατόμου στο αεροδρόμιο με εκείνη του ανθρώπου κατά την βρεφική ηλικία. Ηπροσομοίωση του ρόλου βρέφους-ταξιδιώτη, οδηγεί σε κοινές καταστάσεις επεξεργασίας των ερεθισμάτων και των πληροφοριών του πολύπλοκου περιβάλλοντος, ενεργοποιώντας ‘ψηφίδες μετάβασης’ που συνδέονται με το πριν και το μετά, ένα διάγραμμα με πλήρη και κενά.