Ο χώρος του animationδεν μπορεί να οριστεί με βάση τις μετρικές αναφορές του φυσικού χώρου. Η αδυναμία μας αυτή για την ακριβή οριοθέτηση του, δεν εμποδίζει την απόδοση σε αυτόν, μια σειρά χαρακτηριστικών του χώρου, τα οποία λαμβάνουμε από την ύπαρξη και την κίνηση μορφών μέσα σε αυτόν. Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι ο χώρος του animationδεν είναι ενιαίος, δεν διακρίνεται από καθολικές αρχές και δεν ταυτίζεται με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, αλλά χαρακτηρίζεται από μια ποικιλία η οποία βασίζεται στο είδος του animation, στον τρόπο που γίνεται η αφήγηση της ιστορίας, καθώς και στην ίδια την ιστορία. Με τον τρόπο αυτό, στην ταινία FANTASIAτου WaltDisney, δεδομένου του ότι αποτελείται από 8 αυτοτελής διηγήσεις, σε κάθε μία από τις οποίες αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη ενός διαφορετικού χώρου, οδηγούμαστε στην διάκριση τεσσάρων ενοτήτων χώρου. Η διαβάθμιση των ενοτήτων του χώρου από τον «πραγματικό», στην «επιλεκτική πραγματικότητα», στον «φανταστικό» και στον «αφηρημένο» πραγματοποιήθηκε με την συνεχή σύγκριση του κάθε υπο - χώρου με τον φυσικό χώρο και μεταξύ τους, μέσω των διαδικασιών της χωρικής και οπτικής αντίληψης.