Η έρευνα ξεκινά με την καταγραφή των βασικότερων ορισμών και τύπων μουσείου, όπως έχουν επικρατήσει ως σήμερα, και συνεχίζει με μια σύντομη ανασκόπηση στην ιστορία των μουσείων από την εποχή της δημιουργίας τους, τη δημιουργία των πρώτων συλλογών. Γίνεται αναφορά στην εμφάνιση του όρου, στη σταδιακή διαφοροποίησή του ανά κάθε χρονική περίοδο και καταλήγει στις σημερινές μορφές του θεσμού.

 Στη συνέχεια, η έρευνα χωρίζεται σε δύο στάδια. Στο πρώτο αναφέρονται οι βασικές λειτουργίες του σε σχέση με την πληροφορία και τη μνήμη (σκοπός), με το κοινό (δέκτης) και με το μουσειακό αντικείμενο (μέσο). Στο δεύτερο γίνονται αναφορές στη σημερινή ευκολία μετάδοσης των πληροφοριών και των εικόνων και στην επιρροή της στο σύγχρονο επισκέπτη.

 Μετά από μια σύγκριση της σημασίας που είχε το μουσείο παλαιότερα με τη σημερινή, προκύπτουν προβληματισμοί σύμφωνα με τις μετατροπές που δέχθηκε. Σήμερα, η ουσιαστική του προσφορά αποδυναμώνεται και το μουσείο καταλήγει να ταυτίζεται με την αποθήκη. Παρ’ όλ’ αυτά, όσο περνά ο χρόνος, η έκτασή τους μεγαλώνει κι ο αριθμός τους αυξάνεται κι όλες οι παραπάνω μεταβολές γίνονται με επιταχυντικούς ρυθμούς.

 Μέσα από τις αντιφάσεις που προκύπτουν μεταξύ των θεμελιωδών αρχών και προθέσεων του μουσείου και της σημερινής λειτουργίας του, αναφέρονται προτάσεις για τη δημιουργία νέων μουσειακών μεθόδων. Εφαρμόζοντας σύγχρονα μέσα, ο μουσειακός χώρος μπορεί να περιοριστεί και στη συνέχεια να γίνει δυνατή η δημιουργία νέων μουσειακών θεωριών, οι οποίες να είναι προσαρμοσμένες στη νέα πραγματικότητα.