Αντικείμενο της έρευνας αποτελεί η διερεύνηση της αρχιτεκτονικής όπως αυτή παρουσιάζεται στους χώρους κατανάλωσης. Ειδικότερα, η έρευνα εστιάζει στον εντοπισμό των τακτικών πρόκλησης που επιστρατεύονται από τους αρχιτέκτονες προκειμένου να δημιουργηθούν καινοτομίες που στοχεύουν στην έλξη του καταναλωτικού κοινού.
 Αφορμή της έρευνας αποτελεί η άποψη ότι, η σχέση μεταξύ αρχιτεκτονικής και μόδας στο πεδίο της κατανάλωσης έχει, πλέον, εξελιχθεί σε κυρίαρχο αρωγό της τακτικής της αποπλάνησης. Η μόδα ως μορφή τέχνης οφείλει να είναι ποθητή προκειμένου να καταναλωθεί και η αρχιτεκτονική έχει τη δύναμη να εξυπηρετεί αλλά και να εκφράζει αυτήν την κατανάλωση. Ζούμε σήμερα την «έκσταση» της επικοινωνίας, της παραγωγής αντικειμένων και της καταναλωτικής πράξης. Η μαζική κουλτούρα οδηγεί τους πολίτες σε μια ανεξέλεγκτη κατανάλωση αντικειμένων.
 Για την προσέγγιση του ερευνητικού αντικειμένου επιχειρείται η ιστορική αναδρομή στη σχέση του γυναικείου φύλου με την καταναλωτική κουλτούρα, η διερεύνηση της σχέσης των επώνυμων αρχιτεκτόνων του 20ου αιώνα με το χώρο της κατανάλωσης, καθώς και η αναζήτηση των τεχνικών προσέλκυσης του καταναλωτικού κοινού που έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια από τους αρχιτέκτονες σε συνεργασία με τους ιδιοκτήτες των καταστημάτων.
 Πρόθεση της έρευνας δεν αποτελεί η περιγραφή των ίδιων των καταστημάτων, αλλά ο εντοπισμός των μέσων με τα οποία αποδίδονται στο χώρο οι τακτικές πρόκλησης που χρησιμοποιεί η αρχιτεκτονική της κατανάλωσης. Το πεδίο της έρευνας περιλαμβάνει μια ποικιλία καταστημάτων που εκτείνονται από τη Νέα Υόρκη μέχρι το Τόκυο, (Prada-New York, Prada-Tokyo, Τeatro Armani-Μilano, Tribeca Issey Miyake-New York, Louis Vuitton-Tokyo, Comme des Garcons-Νew York, Marni-London, Adidas originals store-Berlin), σχεδιασμένα από επώνυμους αρχιτέκτονες, για τα οποία εξετάζονται και εντοπίζονται οι βασικές αρχές σχεδιασμού τους.