Η διπλωματική εργασία εστιάζει στον σχεδιασμό των μονάδων κλειστής συλλογικής συμβίωσης πληθυσμιακών ομάδων που χρίζουν φροντίδας, στις παραμέτρους που περιλαμβάνει ένας σχεδιασμός με γνώμονα τη φροντίδα αλλά και πως εμπειρικά ο άνθρωπος βιώνει, συμβιώνει και επηρεάζεται από το κτιστό περιβάλλον σε συνθήκες κοινωνικής κλειστότητας. Πιο αναλυτικά η διπλωματική εργασία μελετά πως οι χώροι του ορφανοτροφείου και του γηροκομείου, ως κτιριακές μονάδες που οι άνθρωποι χρίζουν ιδιαίτερης μεταχείρισης και φροντίδας, μπορούν να συνυπάρξουν και να συνδιαλλαγούν μεταξύ τους αλλά και με τη γύρω κοινότητα. Στα πλαίσια αυτά στο σενάριο και το προτεινόμενο κτιριολογικό πρόγραμμα της διπλωματικής εργασίας το ορφανοτροφείο και το γηροκομείο του Βόλου συστεγάζονται σε ένα ποικίλο και πλουραλιστικό πρόγραμμα με γνώμονα τη φροντίδα. 

 Στόχος της εργασίας είναι να διερευνηθούν πτυχές της συλλογικής κατοίκησης όταν αυτές αναφέρονται σε συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες με τις ανάγκες για φροντίδα που έχει κάθε μια από αυτές. Διερευνάται πως αυτές οι ανάγκες εκφράζονται χωρικά και ποια είναι τα τυπολογικά χαρακτηριστικά που βοηθούν στην καλύτερη διαβίωση και συμβίωση των κατοίκων. 

 Σημαντικότερο ρόλο στην λειτουργία και στην τελική διαμόρφωση του σχεδιασμού οποιασδήποτε κτηριακής μονάδας προτείνεται να έχει ο ίδιος ο κάτοικος, για αυτό και στην προτεινόμενη διαμόρφωση οι χώροι φροντίδας διαμορφώνονται με τρόπο «ανοικτό», «ευμετάβλητό», με τρόπο που μπορούν να φιλοξενήσουν διαφορετικές δράσεις και καθημερινές δραστηριότητες. Η μελέτη γύρω από τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και τη φροντίδα σε συλλογικές κατοικίες είναι ιδιαίτερα χρήσιμη και είναι ένας όρος που αμφιταλαντεύεται στα πλαίσια της ελληνικής κοινωνίας. Με αφορμή την αμφιταλάντευση αυτή δημιουργήθηκε ο νέος τύπος κτιρίου φροντίδας που στόχος του είναι να φιλοξενεί μια μίξη ηλικιακών ομάδων (μικρούς κατοίκους, ηλικιωμένους)με κοινές δραστηριότητές αλλά και αλληλεπίδραση με τον κοινωνικό περίγυρο(την γειτονία, πόλη του Βόλου).