Η αρχιτεκτονική είναι ένα θεμελιώδες στοιχείο της εμβύθισης των παικτών σε έναν εικονικό κόσμο, ο οποίος αισθάνεται εξίσου αυθεντικός με τον πραγματικό. Η σειρά παιχνιδιών Assassin’sCreedπαρουσιάζει τόσο πραγματικούς χώρους όσο και πλασματικούς. Δημιουργεί οπτικά ρεαλιστικές αναπαραστάσεις και ιστορικά συνεκτικές χωρικότητες, ενώ η φανταστική αφήγηση των παιχνιδιών κατασκευάζει έναν καινούριο χώρο μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Αν και απουσιάζει η «ιστορική εγγύηση» στα σενάρια που επινοούνται για διασκέδαση, αυτό που μπορεί και παρέχει το Assassin’sCreedείναι η εμπειρία που δύναται να ενισχύσει την κατανόηση των διαφορετικών εποχών και πολιτισμών. Αποτελεί μια δελεαστική εικονική μηχανή χρόνου, η οποία αναπαριστά όχι τόσο το ίδιο το παρελθόν αλλά την οπτική του κόσμου για την ιστορία και τα ζητήματα της κοινωνίας που αντικατοπτρίζονται στις ερμηνείες του για αυτό. Το διαδραστικό αυτό μέσα μπορεί δυνητικά να χρησιμοποιηθεί για να προσελκύσει ενδιαφέρον για την αρχιτεκτονική, την ιστορία και τους διαφορετικούς πολιτισμούς και να ενθαρρύνει την εκμάθηση των παραπάνω χρησιμοποιώντας πραγματικά γεγονότα και στοιχεία ως μηχανισμούς του παιχνιδιού ή/και της διήγησης της ιστορίας. Στην παρούσα εργασία εξετάζονται τα χαρακτηριστικά της σειράς Assassin’s Creed ως προς το gameplay, την κοινότητα στην οποία απευθύνεται και την εμβύθιση που δημιουργεί. Ερευνώνται επίσης οι αναπαραστάσεις της σειράς, η σχέση τους με τα ιστορικά δεδομένα και οι ανακρίβειές τους. Τέλος, επιχειρείται η ανάγνωση του Assassin’s Creed ως ετεροτοπία του Foucault.