Στην παρούσα διπλωματική εργασία βασιζόμαστε στο λογοτεχνικό έργο του Ιταλού Καλβίνο, ‘Αόρατες πόλεις’, επιχειρώντας μια μετάφραση του κόσμου του από τη δίκη μας σκοπιά, μέσω ενός video game. Στόχος μας είναι τόσο η απεικόνιση του κόσμου αυτού, όσο και η περιπλάνηση και διάδραση μέσα σ’ αυτόν.

 Η αυτοκρατορία των πόλεων του Καλβίνο μεταφέρεται μέσα σε ένα ανθρώπινο οργανισμό που χαρτογραφείται. Τα όργανα που τον αποτελούν σχηματίζουν τα αστικά κέντρα. Οι ανατομίες τους δημιουργούν το σχεδιασμό τους, οι αρτηρίες μετατρέπονται σε ποτάμια και θάλασσες, οι φλέβες σε δρόμους ,τα κύτταρα σε κτίρια. Ενώ τα ορατά στοιχεία μιας πόλης είναι εύκολα εντοπίσιμα, τα αόρατα τα ανακαλύπτει κανείς μόνο ως «πλάνητας». Το σχεδιασμό των πόλεων της δικιάς μας αυτοκρατορίας, ακολουθεί η διάθεση μας να εισάγουμε αυτό τον περιπλανώμενο σ’ αυτές έτσι ώστε να της εξερευνήσει, να τις βιώσει και να αλληλοεπιδράσει με το περιβάλλον τους. Στο παιχνίδι που δημιουργούμε, ο οργανισμός που φιλοξενεί τις αόρατες πόλεις νοσεί από έναν ιό που τις προσβάλει, εξαλείφοντας τα κτίρια της. Η πλήρης εξαφάνιση τους συνεπάγεται τη νέκρωση της κάθε πόλης-οργάνου και συνεπώς του  οργανισμού. Ένα nanobot [ ELECTRA ] εισάγεται στο σώμα που νοσεί με σκοπό να καταστρέψει τον ιό και να σώσει τον οργανισμό. Παίρνει τον ρόλο του Μ. Πόλο ως εξερευνητή, αυτή τη φορά όμως με γυναικεία μορφή, προς τιμήν όλων των αναφορών που έχουν γίνει από τον Καλβίνο στο γυναικείο φύλο.

 Ο άνθρωπος είναι εξόριστος στην αυτοκρατορία του σώματος στο οποίο κατοικεί. Ως αυτοκράτορας παρότι δεν πρόλαβε να την εξερευνήσει, γνωρίζει πως αυτή θα καταστραφεί. Ο μεγαλύτερος φόβος του είναι ο χρόνος, που σαν ασθένεια προσβάλει μία μία τις πολιτείες του κορμιού του.