Με κάθε φυσική καταστροφή, πανδημία και κακόβουλη φήμη έρχεται η αναπόφευκτη “βόμβα πληροφοριών”. Οι ζωντανές μεταδώσεις καταλαμβάνουν τον πραγματικό χώρο, και η τεχνολογία συνδέει τη ζωή με τον τρόμο. Για τις καταστροφές όμως φταίει η τεχνολογία ή η κατάχρηση της από τους ανθρώπους; Υπάρχει μια λεπτή γραμμή που χωρίζει την τεχνολογική ανάπτυξη με την τεχνολογική κατάχρηση. Η σωστή διαχείριση της δύναμης που μας παρέχει η τεχνολογία είναι απαραίτητη για την εξέλιξή μας.
Για χιλιετίες, χρησιμοποιούμε φυσικά υλικά για να χτίσουμε στην αρχιτεκτονική, αλλά καθώς τα κτίρια και οι πόλεις γίνονται πιο έξυπνα, η Αρχιτεκτονική των Πληροφοριών εξελίσσεται. Είναι μια εικονική αναπαράσταση της φυσικής αρχιτεκτονικής. Η Αρχιτεκτονική Πληροφοριών χρειάζεται νέους τύπους εικονικών υλικών. Τα δεδομένα, οι πληροφορίες και η γνώση είναι εκείνα τα υλικά που συνδέουν το φυσικό και το εικονικό περιβάλλον, το οποίο με τη σειρά του περιγράφει την αλληλεπίδραση μεταξύ των χαρακτηριστικών και των λειτουργιών του πραγματικού αντικειμένου. Στην προσομοίωση αστικού σχεδιασμού αποκτά σημασία η διερεύνηση μελλοντικών σεναρίων.
Οι πόλεις είναι πρώτα απ’ όλα κατασκευασμένες για τους ανθρώπους, και στο σημερινό κόσμο, οι άνθρωποι παράγουν μεγάλες ποσότητες πολύτιμων δεδομένων, συμβάλλοντας έτσι σε αυτό που αποκαλούμε Έξυπνες Πόλεις. Οι μελλοντικές Έξυπνες Πόλεις θα κυριαρχούνται από εξαιρετικά μεγάλο αριθμό έξυπνων συσκευών και εφαρμογών, που θα επικοινωνούν αυτόνομα με στόχο τη συνεχή βελτίωση της αστικής ζωής, καθώς και από έξυπνα κτίρια, τα οποία μπορούν να θεωρηθούν ως ένα “υπερσύστημα” διασυνδεδεμένων υποσυστημάτων κτιρίων, το οποίο συνδέει τα δίκτυα υπολογιστών σε ένα μεγαλύτερο “υπερσύστημα”. Οι Έξυπνες Πόλεις μπορούν να ενισχύσουν την υγεία, την ευτυχία και την παραγωγικότητα των ανθρώπων σε αυτές, δηλαδή ενισχύουν τη βιωσιμότητα των υπαρχόντων πόλεων. Αλλά οι πόλεις δεν θα ολοκληρωθούν ποτέ, και ακόμη και η ‘Εξυπνη Πόλη δεν είναι ένα τελικό στάδιο στην αστική ανάπτυξη. Θα αποτελέσει ένα θεμέλιο για την επόμενη γενιά αστικών συστημάτων, όπως είναι η Πόλη του Ανταποκρίνεται. Η μεγαλύτερη διαφορά τους θα είναι ο ρόλος του πολίτη στο μελλοντικό αστικό σύστημα, όπου ο ρόλος του κατοίκου θα αλλάξει από αυτόν ενός μη συμμετέχοντα σε ενεργό εταίρο στη διακυβέρνηση της πόλης.
Οι πόλεις είναι συστήματα συστημάτων που συχνά τείνουν να αυτοοργανώνονται για να προστατεύονται και να αντιστέκονται στην αλλαγή. Ωστόσο, για να αντιμετωπιστούν οι συστημικές προκλήσεις, οι πόλεις πρέπει να είναι ανθεκτικές και να διατηρούν τις δυνατότητες αλλαγής και μετασχηματισμού. Η ανθεκτικότητα επικεντρώνεται στην ενίσχυση της απόδοσης ενός συστήματος απέναντι σε πολλαπλούς κινδύνους. Τα αστικά συστήματα θα πρέπει να είναι ανακλαστικά, ισχυρά, πλεονάζοντα, ευέλικτα, πολυμήχανα, χωρίς αποκλεισμούς και ολοκληρωμένα ώστε να είναι δυνατή η ανθεκτικότητα. Υπάρχουν σημαντικές σχέσεις μεταξύ βιοφιλικών πόλεων και αστικής βιωσιμότητας και ανθεκτικότητας και, πιο συγκεκριμένα, η πρώτη βοηθά στην προώθηση της τελευταίας. Ο βασικός στόχος του βιοφιλικού σχεδιασμού είναι να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των ανθρώπων και της φύσης, λαμβάνοντας την εξελικτική βιολογία, οικολογία και περιβαλλοντική ψυχολογία ως βάση για το σχεδιασμό.