Το ερευνητικό αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας πρώτης προσπάθειας προσέγγισης του ήχου ως στοιχείο της αρχιτεκτονικής δημιουργίας και τη σχέση που έχει αυτό το μέσο με το χώρο γύρω του, καθώς και με το σχήμα, τα υλικά και το σκοπό μιας αρχιτεκτονικής σύνθεσης. Στόχος ήταν η καλύτερη κατανόηση των μεθόδων ακουστικής μελέτης κλειστών χώρων, καθώς και των μέσων με τα οποία μπορούν τέτοιες μελέτες να πραγματοποιηθούν. Το πρώτο μέρος της έρευνας είναι θεωρητικό και έχει να κάνει με την ακουστική γενικότερα και την κατανόηση του ήχου σαν μέσο και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί, καθώς  και καθώς και την επιστημονική ορολογία που χρησιμοποιείται για να περιγράψουμε τις διάφορες ιδιότητές του και το δεύτερο έχει να κάνει με την πραγματοποίηση, ανάλυση και σύγκριση των ακουστικών μετρήσεων που πραγματοποιήθηκαν στο αμφιθέατρο του τμήματος χωροταξίας του πανεπιστημίου Θεσσαλίας, η μία στον ίδιο το αμφιθέατρο και η άλλη σε ένα τρισδιάστατο ψηφιακό μοντέλο του χώρου αυτού. Έπειτα πραγματοποιείται ανάλυση και σύγκριση των δύο διαφορετικών μετρήσεων και με βάση τα αποτελέσματα που παρήχθησαν από αυτές αλλά και τις θεωρητικές γνώσεις σχετικά με την ακουστική βγαίνουν συμπεράσματα σχετικά με το χώρο του αμφιθεάτρου αλλά και την ακρίβεια και αξιοπιστία κάθε μεθόδου.