Ο Υμηττός είναι το  βουνό της Αττικής που απέχει τη μικρότερη απόσταση από το κέντρο της πόλης της Αθήνας. Ως ορεινός όγκος, έχει αδιαμφισβήτητα μεγάλη οικολογική σημασία, καθώς αποτελεί ένα βιότοπο όπου συμβιούν αρμονικά πολλά είδη χλωρίδας και πανίδας. Ο πλούτος του όμως δέχθηκε σωρεία ανθρωπογενών δραστηριοτήτων, που επέφεραν  αρνητικές επιπτώσεις. Ο Υμηττός είναι η «αυλή του Αθηναϊκού σπιτιού μας»  και πρέπει να τον προστατεύουμε.  

 Στην περιοχή του δήμου της Αγίας Παρασκευής, που εκτείνεται στο ανατολικό άκρο του αθηναϊκού λεκανοπεδίου έως τον ορεινό όγκο του Υμηττού, υφίστανται προβλήματα σύνδεσης του αστικού ιστού με το φυσικό περιβάλλον του βουνού. Ένα δομημένο όριο από ιδιωτικές κυρίως εγκαταστάσεις στην περιαστική ζώνη του Υμηττού καθιστά αδύνατη την προσέγγισή του από τους κατοίκους. 

 Παράλληλα, οι ελάχιστοι δημόσιοι υπαίθριοι χώροι ή χώροι πρασίνου, αλλά και οι λιγοστοί χώροι πολιτιστικών χρήσεων που διαθέτει η Αγία Παρασκευή φαίνεται να επιτείνουν την ανάγκη ύπαρξης ενός χώρου που θα καλύπτει συνδυαστικά τις ανάγκες των κατοίκων, έχοντας ταυτόχρονα και υπερτοπικό χαρακτήρα.

 Λύση στο πρόβλημα θα μπορούσε να είναι η δημιουργία ενός μουσείου και του δημόσιου υπαίθριου χώρου του. Το μουσείο αναφέρεται στην ιστορία του Υμηττού, στη συνύπαρξή του με τους ανθρώπους, στους μύθους αλλά και στις επιστήμες που σχετίζεται. Είναι ένας χώρος πολιτισμού που προσφέρει στους επισκέπτες του μια μοναδική εμπειρία διασύνδεσης με τη φύση και τον πολιτισμό, σε ένα τόπο όπου τα υποκείμενα μαθαίνουν τι πραγματικά σημαίνουν το ΄αστικό΄ βουνό για τον άνθρωπο. Ένα μουσείο, που η γνωριμία του με τον επισκέπτη δεν θα περιορίζεται σε μια επίσκεψη, αλλά θα δημιουργεί την ευχαρίστηση της επανάληψης, γιατί κάθε νέα επίσκεψη και ανάλογα με την χρονική εποχή θα φέρνει νέες εικόνες  και νέες εμπειρίες, μια αίσθηση φιλικότητας και την δυνατότητα της συνάντησης και της συναναστροφής.