Λίγα λεπτά έξω από το Βόλο, σε απόσταση 3,9 χιλιομέτρων με κατεύθυνση την Αθήνα, βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος της Δημητριάδας. Η αρχαία πόλη της Δημητριάδας ιδρύθηκε το 294-292 π.Χ. στην περιοχή των Πευκακίων και των Νέων Παγασών από το Μακεδόνα βασιλιά Δημήτριο Πολιορκητή. Κατείχε στρατηγική θέση στην αυτοκρατορία, γεγονός που μαρτυρεί η ύπαρξη Ανακτόρου. Διέθετε ένα σημαντικό λιμάνι βόρεια του Ανακτόρου και ένα Θέατρο -το θέμα της παρούσας εργασίας- στα δυτικά, όπως ακολουθεί κανείς τη διαδρομή που υποδεικνύουν οι εναπομείναντες πεσσοί του ρωμαϊκού υδραγωγείου.

 Το αρχαίο θέατρο βρίσκεται επί της οδού Αθηνών και οι ανασκαφικές εργασίες του περασμένου αιώνα το έχουν αποκαλύψει πλήρως. Ο χώρος είναι επισκέψιμος κατόπιν συνεννόησης με την Εφορεία Αρχαιοτήτων, ωστόσο λείπουν στοιχειώδεις υποδομές. Παρά ταύτα, συζητήσεις με κατοίκους της περιοχής αποκαλύπτουν πως μεγάλη μερίδα της τοπικής κοινότητας αγνοεί την ύπαρξή του, παρόλο που είναι κομμάτι της καθημερινότητας πολλών πολιτών. Ως σημαντική αιτία αυτού αναγνωρίζεται η απουσία νυχτερινού φωτισμού. Αυτές οι συνθήκες αποτέλεσαν την αφορμή για την εκπόνηση της εργασίας.

 Βάση της εργασίας αποτέλεσε το αποτυπωτικό έργο του Peter Marzolff (1980), στο οποίο μου δόθηκε πρόσβαση από την Εφορεία Αρχαιοτήτων. Έπειτα από επισκέψεις στον αρχαιολογικό χώρο, συνεντεύξεις με ειδικούς και μελέτη του υλικού που συλλέχθηκε, αναγνωρίστηκαν οι ανάγκες του χώρου και καθορίστηκαν οι σχεδιαστικοί άξονες. Η εργασία αναπτύσσεται σε δύο σκέλη: τους αρχιτεκτονικούς χειρισμούς και το νυχτερινό φωτισμό. Προτείνεται η δημιουργία διαδρομής με αφετηρία το κέντρο της ευρύτερης αρχαιολογικής περιοχής, η οποία ακολουθεί τους πεσσούς και καταλήγει στο αρχαίο θέατρο. Μεσολαβούν γεγονότα που παραλαμβάνουν τον επισκέπτη, προσανατολίζουν το βλέμμα του και εξυπηρετούν τις ανάγκες ενός χώρου ανοιχτού στο κοινό. Η επέμβαση στον ίδιο τον αρχαιολογικό χώρο του θεάτρου διατηρείται ήπια. Ο φωτισμός μελετάται επικουρικά, καθώς ένας τόπος ζει τόσο το πρωί με το φως του ήλιου, όσο και τη νύχτα στην οποία φωτίζεται ό,τι αξίζει να φανερωθεί.