Σύμφωνα με τον Benjamin, ο κινηματογράφος «έχει μια μοναδική δύναμη να εκφράζει με φυσικά μέσα και με απαράμιλλη πειστικότητα το ονειρικό, το θαυμάσιο, το υπερφυσικό». Ο κινηματογράφος μέσω μιας μηχανής μπορεί να απεικονίζει τον κόσμο, ένα κόσμο όμως, που ταυτόχρονα επιβάλει μέσω της μηχανής σε μαζική διάδοση. Κάθε σενάριο, είτε ανήκει στο πραγματικό, είτε στο φαντασιακό, εμπεριέχει κομμάτια από τον τρόπο ύπαρξης των κοινωνιών του χτες, του τώρα και του αύριο, σε ένα συνονθύλευμα αισθήσεων του πως οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τον κόσμο γύρω τους. Κατά τη διάρκεια της έρευνας εξετάστηκαν πάνω από 200 ταινίες, σειρές, anime και animation από το χώρο της επιστημονικής φαντασίας. Ενώ, μετά από αρκετές αναλύσεις και κατατάξεις που πραγματοποιήθηκαν, επιλέχθηκαν 82 ταινίες, οι οποίες παρουσιάζονται με χρονολογική σειρά, δημιουργώντας μια βάση δεδομένων.  Η αναζήτηση των μορφών ξεκινά από τις πρώιμες αναπαραστάσεις των μηχανικών σωμάτων, ενώ εκτείνεται μέχρι τις σύγχρονες εκδοχές τους, που αντιγράφουν με απόλυτη ακρίβεια την ανθρώπινη μορφή. Ωστόσο, οι πιθανές μορφές του μεταανθρώπινου σώματος που επιλέχθηκαν, παραπέμπουν στις μορφές εκείνες που η φυσική τους υπόσταση αλλοιώθηκε με τεχνητά και όχι φυσικά μέσα, δημιουργώντας μια νέα συνθήκη, ένα υβριδικό νέο σώμα, μια συμπυκνωμένη εικόνα φαντασίας και υλικής πραγματικότητας, κάτι ανάμεσα σε έμβια και τεχνητή μορφή ύπαρξης.

Οι εξελίξεις στους χώρους της πληροφορικής, της βιοτεχνολογίας, της βιο-ιατρίκης μηχανικής, της ρομποτικής, της νανο-τεχνολογίας και της τεχνητής νοημοσύνης, υπόσχονται ένα υπερ-σχεδιασμένο μέλλον που προκαλεί αμηχανία. Η πόλη και το σώμα είναι συνδεδεμένα, δεσμεύοντας το Υποκείμενο να επαυξήσει τον εαυτό του για να μπορέσει να ενταχθεί στη επαυξημένη πόλη του σήμερα. Ο άνθρωπος «αποκτά συνείδηση της τεχνολογίας ως προέκτασής του εαυτού του», ενώ μοιάζει να ζητά νέες προϋποθέσεις κατανόησης αυτού του εαυτού και της θέσης του σε έναν κόσμο που συνεχώς μεγαλώνει και περιπλέκεται. Μέσα από όλες αυτές τις χωρικές και νοηματικές αλλαγές, όπως και τις «υπερβατικές» ικανότητες που αποκτά ο άνθρωπος προεκτείνοντας συνεχώς τον εαυτό του, δημιουργείται το ερώτημα, αν θα συνεχίσει άραγε να είναι ακόμη άνθρωπος με την έννοια του ανθρώπινου όπως την ξέραμε μέχρι σήμερα;