Η πόλη, είναι ένα σύστημα λειτουργιών, που συντίθεται από επιμέρους στοιχεία, με κυρίαρχα, τον δημόσιο και τον ιδιωτικό χώρο. Τα δύο αυτά στοιχεία δημιουργούν μαζί ένα από τα πιο κρίσιμα δίπολα σχέσεων στην αρχιτεκτονική.
Τα δύο αυτά στοιχεία δεν ακολουθούν, στον φυσικό χώρο, παράλληλη ή ομόρροπη εξέλιξη αλλά μεταξύ τους υφίσταται ‘αιώνια διαμάχη’. Ο ‘πόλεμος’ αυτός κυριαρχίας ανάμεσα στο δημόσιο και ιδιωτικό δεν περιορίζεται μόνο στον πραγματικό χώρο, αλλά εμπεδώνεται και μέσα από τον φανταστικό, μελλοντικό κόσμο που προβάλλει ο κινηματογράφος της επιστημονικής φαντασίας. Η τεχνολογία και η ψηφιακότητα έχουν πια δημιουργήσει ένα νέο αστικό περιβάλλον, που έχει ασαφή και άυλα όρια, τα οποία αφήνουν πολλά περιθώρια για τον επαναπροσδιορισμό του δίπολου ‘ιδιωτικό-δημόσιο’.
Το παρόν ερευνητικό, έχει ως στόχο την αναζήτηση μιας απάντησης για την ‘αιώνια μάχη’, μέσα από το πρίσμα του κινηματογράφου της επιστημονικής φαντασίας.
Η Ε.Φ. θεωρείται συχνά ως ένας προφήτης για το μέλλον της κοινωνίας και της φυσικής πόλης. Δεν αποτελεί όμως άλλη από μια προβολή του σύγχρονου κόσμου, μια εικόνα του τώρα που προβάλλεται στο μέλλον.
Το μέλλον αυτό φαίνεται να το ζούμε ήδη. Η τεχνολογία έχει ‘καταλάβει’ πολλά κομμάτια της ζωής μας. Ο νέος φυσικός χώρος που έχει δημιουργήσει, είναι ο γνωστός ψηφιακός. Το άυλο αυτό δίκτυο, επηρεάζει αναπόφευκτα τις παραδοσιακές λειτουργίες του δημόσιου χώρου και τον ρόλο του ιδιωτικού. Οι κοινωνικοοικονομικές εντάσεις μετατρέπουν τον αστικό χώρο σε ‘ανεξέλεγκτο΄ και ‘απρόβλεπτο’.
Μέσα από την ανάλυση των ταινιών επιστημονικής φαντασίας και τη σύνοψη όλων των παραδειγμάτων-εικόνων που μας δίνουν για τις έννοιες του αστικού χώρου, όπως ο ιδιωτικός χώρος-‘καταφύγιο’, ο δρόμος και η πλατεία, η έρευνα καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι στην αέναη σύγκρουση μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού, ο επικρατέστερος φαίνεται να είναι ο ιδιωτικός χώρος. Μαθαίνοντας από την φαντασία της Ε.Φ., θα πρέπει να προστατέψουμε τόσο το ΄καταφύγιό’ μας, όσο και τον δημόσιο χώρο, την ‘κυψέλη’ της ανθρώπινης κοινωνικοποίησης.
