Η μελέτη διερευνά τη σχέση της πόλης με το θέατρο, ως ένα μέσο σχεδιασμού, περιγραφής και ανάλυσης του δημόσιου αστικού τοπίου. Εστιάζοντας στην πόλη του Βόλου και στη σχέση της με το αρχαιολογικό τοπίο της αρχαίας Δημητριάδας, προτείνεται η ανάπλαση ενός τμήματος της ακτογραμμής, στα όρια  των δύο πόλεων, με σχεδιαστικούς όρους δανεισμένους από το θέατρο και σεβασμό στα φυσικά χαρακτηριστικά και τα ίχνη κατοίκησης της περιοχής από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Αμφιθεατρικές δομές σχηματίζονται σε όλη την έκταση του κόλπου και μία πλωτή κυκλική σκηνή καθορίζει, με βάση το θεατρικό κείμενο, το σκηνικό φόντο. Η άρρηκτη σχέση του κατοίκου με τη θάλασσα καθόρισε την προγραμματική χρήση της περιοχής μελέτης, με τη δημιουργία χώρων που εντείνουν τη σύνδεση του ανθρώπου με το νερό. Σε μία απόπειρα προσέγγισης του αρχαιολογικού χώρου ως ένα ζωντανό τμήμα της πόλης, προτείνονται αστικές φυτεύσεις βασισμένες στον κάναβο του ρυμοτομικού συστήματος της αρχαίας πόλης και μία διαδρομή που να συνδέει το αρχαιολογικό με το σύγχρονο αστικό τοπίο. Η πόλη αντανακλώντας τις ραγδαίες αλλαγές, αναζητά μηχανισμούς να απευθυνθεί στους κατοίκους της. Και η σύγχρονη δραματουργία, βγαίνοντας από τα συμβατικά χωρικά πλαίσια της σκηνής, εισβάλει στο δημόσιο χώρο καλώντας τον κάτοικο, ηθοποιό και ερμηνευτή, στον επαναπροσδιορισμό της τέχνης, της επικαιρότητας μα κυρίως του χώρου που βιώνουν και κατοικούν. Ο τόπος γίνεται ο «πρωταγωνιστής», σε ένα δημόσιο, αστικό θέατρο.