Το παρόν ερευνητικό θέμα αποτελεί μια πορεία ανίχνευσης και προσέγγισης «γι’ αυτό που υπάρχει ανάμεσα» στον μαθητή/ χρήστη και το αρχιτεκτονικό περιβάλλον που αφορά τη σχολική αυλή, και ότι περιλαμβάνει αυτή. Η έννοια της ατμόσφαιρας, άυλη και ασαφής, επιλέχθηκε ως αντικείμενο μελέτης.

Στο πρώτο μέρος επιχειρείται μια προσέγγιση της ατμόσφαιρας μέσα από θεωρητικές-φιλοσοφικές απόψεις. Ξεκινώντας από την έννοια της ατμόσφαιρας, η προσέγγιση συνεχίζεται από τη σκοπιά της σωματικής εμπειρίας, του κτιρίου και  του τόπου. Διερευνάται επίσης η σχολική ατμόσφαιρα μέσα από μία ιστορική αναδρομή σε σχολεία της Ελλάδας.

Το δεύτερο μέρος εστιάζει περισσότερο στην έννοια της σημερινής σχολικής αυλής και τα χαρακτηριστική της. Μελετάμε πως ο χώρος της σχολικής αυλής λειτουργεί σε σχέση με το παιδί και τις δραστηριότητες του και την επιρροή που του ασκεί. Εξετάζουμε εάν η σχολική αυλή επιδρά στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού και γίνεται λόγος για τα ερεθίσματα που πρέπει να του προσφέρει.

Μέσα από παραδείγματα μαθαίνουμε καλύτερα τους χώρους του σχολείου, τις χρήσεις που έχει ο κάθε χώρος από αυτούς αλλά και τον λόγο ύπαρξης του καθενός. Μαθαίνουμε τους κανονισμούς που πρέπει να τηρούνται για τις σχολικές αυλές και το σχηματισμό ενός ασφαλούς περιβάλλοντος για το παιδί.

Στο τελευταίο μέρος ασχοληθήκαμε με τη συλλογή πληροφοριών μέσω ενός ερωτηματολογίου απευθείας από τους μαθητές ενός λυκείου της Αθήνας σχετικά με τη προσωπική τους γνώμη όσον αφορά τη δική τους σχολική αυλή. Αναλύοντας τα στοιχεία αυτά σχηματίζουμε και παραθέτουμε πίνακες προτιμήσεων και καταλήγουμε σε συγκεκριμένα συμπεράσματα.

Τέλος, σκοπός της συγκεκριμένης έρευνας είναι να αποτελέσει ένα εργαλείο κατανόησης για το πώς μπορούμε να παράγουμε αρχιτεκτονική με σημείο αναφοράς τον μαθητή. Δηλαδή, να λαμβάνονται υπόψη οι ανθρώπινες αισθήσεις, ιδιαίτερα στα πρώτα στάδια ανάπτυξης του ατόμου και να συνδυάζονται με τις προσταγές του κάθε τόπου.