Η ερευνητική ιδέα προσπαθεί να προσεγγίσει την έννοια μιας διαφορετικής μορφής κατοίκησης στο τοπίο των ελληνικών νησιών. Επιχειρείται η γεωμετρικοποίηση του τοπίου μέσα από το σχηματισμό των ορυγμάτων και τον επαναπροσδιορισμό της πεζούλας. Τα ορύγματα οριοθετούν τις διαδρομές ενώ παράλληλα λαμβάνουν και την κατοίκηση. Δημιουργείται μία κίνηση που ελεύθερα ο περιπατητής- διαμένοντας αντικρίζει εξετάζει το τοπίο- περιβάλλον έχοντας για κτήριο γύρω του ένα τοπίο ζωντανό. Στόχος είναι η αναδιάταξη του τοπίου με τέτοιο τρόπο ώστε να παραλάβει τις λειτουργίες. Το μονοπάτι συντελεί την διαδρομή στην οποία κυριαρχεί η φύση, τα σημεία εποπτείας αλλά και η κατοίκηση. Η έρευνα εξίσου πραγματεύεται την έννοια του αναστρέψιμου. Το χαράκωμα είναι μη αναστρέψιμη παρέμβαση και τα προγράμματα μέσα σε αυτή η αναστρέψιμη, δηλαδή η προσθήκη αυτή μπορεί να αφαιρεθεί. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται το ίχνος της πορείας.

Τα ορύγματα βρίσκονται σε κοιλάδα μικρού κολπίσκου ανάμεσα στην περιοχή Μοναστήρι και στους Αγ. Αναργύρους. Απαρτίζονται από τρείς βασικούς άξονες-σχισμές οι οποίες έχουν διαφορετική γεωμετρία και είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους. Η πρώτη σχισμή τοποθετείται στην καρδιά της κοιλάδας στην οποία υπάρχει ποιμνιοστάσιο και οινοποιείο. Η δεύτερη και η τρίτη σχισμή έχουν παρόμοιες λειτουργίες με βασική αυτή της κατοίκησης. Συνολικά διαθέτουν 22 δωμάτια. Σε αυτές λαμβάνουν χώρα οι κοινωνικές δράσεις. Πέρα από τις κύριες λειτουργίες υπάρχουν και οι δευτερεύουσες βοηθητικές (πλυσταριό, κουζίνα, ντους, δεξαμενή για το ποίμνιο), οι οποίες τοποθετούνται στα πλοκάμια επεκτάσεις των ορυγμάτων. Τα πλοκάμια ενισχύουν την διαδικασία βύθισης μέσα στην γη και εκ νέου ανάδυσης στην επιφάνεια.

Το πρωτόγονο τοπίο είναι το κυρίαρχο στοιχείο μέσα στο οποίο κρύβονται οχυρώνονται άνθρωποι και σύγχρονα ετερόκλητα προγράμματα. Σε αυτό το τοπίο ο παραθεριστής προσπαθεί να κυριαρχήσει να προστατευτεί και να αυτονομηθεί.