Το γεγονός πως τόσο οι διαδικασίες κατοίκησης, όσο και οι διατροφικές συνήθειες του ανθρώπου είναι λειτουργικά ασυμβίβαστες με έναν πλανήτη περιορισμένων φυσικών πόρων, γίνεται ολοένα και περισσότερο κατανοητό. Τα αστικά κέντρα παρουσιάζουν ‘γραμμικές’ διαδικασίες μεταβολισμού των πόρων, όπου τα τρόφιμα, το καθαρό νερό, η ενέργεια και άλλοι απαιτούμενοι πόροι εισάγωνται από μακρινές αποστάσεις, καταναλώνονται και σε επόμενο στάδιο μετατραπέπονται και διανέμονται ταχέως ως απόβλητα ή απορρίμματα, τα οποία ο φυσικός κόσμος δεν έχει τη δυνατότητα να επεξεργαστεί με ευκολία.

Σκοπός της παρούσας ερευνητικής μελέτης είναι να παρουσιάσει το επιχείρημα ότι η ιδέα της αστικής καλλιέργειας μπορεί να βοηθήσει στην επίλυση του μακροχρόνιου παραδόξου της κλίσης της ανθρωπότητας προς μία εκθετικά δημογραφική και οικονομική ανάπτυξη, ενώ κατοικεί σε ένα πλάνητη περιορισμένων υλικών μέσων. Η μελέτη χωρίζεται σε τρία μέρη, μέσα από τα οποία γίνεται προσπάθεια ανάδειξης των προοπτικών επίτευξης της αστικής βιωσιμότητας.

Συγκεκριμένα, στο πρώτο μέρος, παρουσιάζεται ο ορισμός της αστικής καλλιέργειας, οι διάφορες τυπολογίες που συναντάμε την τωρινή χρονική περίοδο, καθώς και αναλύονται τα διάφορα ζητήματα ενέργειας, όσον αφορά το φαινόμενο της αστικής θερμικής νησίδας, καθώς και το μεγάλο ζήτημα της εμπεριεχόμενης ενέργειας των τροφίμων. Επιπλέον, παρουσιάζονται τα πλεονεκτήματα, αλλά και οι προβληματισμοί σχετικά με το περιβάλλον, την κοινωνία και την οικονομία, καταλήγοντας στην αναφορά τεσσάρων μελετών περίπτωσης σε τέσσερις διαφορετικές χώρες.

Στο δεύτερο μέρος, γίνεται μια παρουσίαση μιας νέας στρατηγικής αστικού σχεδιασμού, των Συνεχών Παραγωγικών Αστικών Τοπίων, η οποία λειτουργεί ως το ‘μανιφέστο’ της ερευνητικής αυτής εργασίας. Στη συνέχεια αναφέρονται οι εννοιολογικές προσεγγίσεις και παραδείγματα που αφορούν την ιδέα της κατακόρυφης καλλιέργειας.

Τέλος, στο τρίτο μέρος, αξιοποιώντας τις πληροφορίες και τις γνώσεις που συλλέχθηκαν από τις παραπάνω ενότητες, παρουσιάζεται αρχικά η πρόταση προσέγγισης της αστικής καλλιέργειας ως ένα εργαλείου αστικού εξοπλισμού. Αναλύονται δύο προσεγγίσεις. Η πρώτη είναι πολεοδομικού χαρακτήρα και αφορά την ανάπτυξη μιας μεθοδολογίας αξιολόγησης και εντοπισμού χώρων μέσα στον αστικό ιστό. Η δεύτερη προσέγγιση παρουσιάζει την απόπειρα σχεδιασμού ενός προτύπου κατακόρυφης κινούμενης υδροπονικής καλλιέργειας, με δυνατότητα ανάρτησης της από υφιστάμενα κτίρια, αλλά και έδρασής της στο έδαφος, ως μέρος του αστικού δημόσιου ή ημι-δημόσιου χώρου.