Οι Δύο Λαχανόκηποι στο Δημοτικό Σχολείο του Νόρντχεσιχ είναι ένα παράδειγμα έργου συμμετοχικού σχεδιασμού και η αφορμή για να ξεκινήσει αυτή η εργασία. Σκοπός της είναι η καταγραφή και ερμηνεία της συμμετοχικής διαδικασίας για την ανάπτυξη της ιδέας και τη δημιουργία του έργου με την τοπική κοινότητα. Δεν προσχεδιάστηκε, η ανάμιξη της κοινότητας από την αρχική φάση του σχεδιασμού ήταν κρίσιμη για τη συνέχεια. Ξεκίνησε από την ιδέα ότι τα παιδιά μπορούν να είναι στον πυρήνα της ευαισθητοποίησης σχετικά με την προέλευση και ποιότητα του φαγητού: μπορούν να διδάξουν τους γονείς πώς να καλλιεργούν λαχανικά. Οι σχολικοί λαχανόκηποι είναι το πρώτο βήμα για την αλλαγή της κουλτούρας του τρόπου ζωής στο Νόρντχεσιχ, μια γειτονιά του Σοβέτο όπου το ποσοστό ανεργίας φτάνει το 85%. Το έργο λειτουργεί ως πρότυπο για την επισιτιστική ασφάλεια της περιοχής: ενθαρύνει τους κατοίκους της ευρύτερης κοινότητας να συμμετέχουν, να μάθουν και να καλλιεργούν φαγητό για τους ίδιους. Η καταγραφή είναι σημαντική για τη σειρά των ενεργειών που πραγματοποιήθηκαν και δίνει έμφαση στη μακροπρόθεσμη διαδικασία.
Σε αυτή την εργασία, παράλληλα με την καταγραφή, γίνεται μία προσπάθεια ένταξής του σε ένα ευρύτερο πλαίσιο παρόμοιων ενεργειών με αναφορές σε κείμενα σχετικά με τη συμμετοχική διαδικασία των έργων με κοινωνικές «δεσμεύσεις». Τέλος, μέσω μιας συζήτησης με τη Marjetica Potrč γίνεται μια απόπειρα ανάλυσης και κατανόησης της συμμετοχικής πρακτικής προκειμένου να εντοπιστούν οι επιμέρους προβληματικές της διαδικασίας.