Στο παρόν ερευνητικό εξετάζονται τα συστήματα φωτισμού σε τέσσερα ευρωπαϊκά μουσεία (Brandhorst Museum - Μόναχο, Kiasma Museum of Contemporary Art - Ελσίνκι, Μουσείο της Ακρόπολης- Αθήνα και Guggenheim Museum - Μπιλμπάο) καθώς και οι σχεδιαστικές τους ιδέες, το κτιριολογικό τους πρόγραμμα και οι στόχοι που επιθυμούσαν να επιτύχουν οι αρχιτέκτονες. Παρατηρεί κανείς ότι στόχος του κάθε αρχιτέκτονα και στα τέσσερα μουσεία, που βρίσκονται σε εντελώς διαφορετικά σημεία της Ευρώπης, είναι η κατά το δυνατό καλύτερη και μεγαλύτερη εκμετάλλευση του φυσικού φωτισμού (για τον λόγο αυτό χρησιμοποιούνται εξειδικευμένα συστήματα που φιλτράρουν το φυσικό φως και το κατευθύνουν σε όποια σημεία του μουσείου θεωρείται απαραίτητη η παρουσία του) και ο συνδυασμός του με τον τεχνητό όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο για την καλύτερη απόδοση των εκθεμάτων.

Γίνεται επίσης μια γενική αναφορά στον φωτισμό των μουσείων και συγκεκριμένα στην ανάδειξη και στην προστασία των εκθεμάτων καθώς και στις τεχνικές σχεδιασμού για την καλύτερη και σωστότερη απόδοση. Αναφέρονται πιθανά προβλήματα που μπορούν να προκαλέσουν ζημιές στα εκθέματα ή να επηρεάσουν αρνητικά τον παρατηρητή τους (όπως πχ η θάμβωση, η καταστροφή των εκθεμάτων από την έκθεση στην ακτινοβολία κλπ)

Στο δεύτερο μέρος που σχετίζεται άμεσα με το πρώτο και το εξειδικεύει, παρατίθεται η τεχνική αναφορά της CIE (Διεθνής Επιτροπή για τον Φωτισμό) που αποτελείται από τρία μέρη. Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει τις βασικές αιτίες καταστροφής των εκθεμάτων καθώς και βασικές έννοιες όπως η φασματική κατανομή ισχύος της ακτινοβολίας και το φάσμα δράσης του υλικού λήψης, στο δεύτερο παρατίθενται πρόσφατες έρευνες ενώ στο τρίτο γίνονται συστάσεις για τον φωτισμό. Πρέπει να επισημανθεί ότι το πρότυπο της CIE δεν είναι υποχρεωτικό αλλά συμβουλευτικό.