Στην παρούσα ερευνητική εργασία θα αναλυθεί η τρογλωδυτική αρχιτεκτονική στην Καππαδοκία και ειδικά η περίπτωση των ιερών χώρων μέσα από την περιγραφή και ανάλυση πέντε μοναστηριών και ερημητηρίων. Η Καππαδοκία βρίσκεται στη περιοχή της Κεντρικής Ανατολίας στη σημερινή Τουρκία. Πρόκειται για μια περιοχή με ιδιαίτερο γεωλογικό και αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Σε αυτή παρά τη δυσκολία του τραχιού και δύσκολου εδάφους οι κάτοικοι κατάφεραν να δημιουργήσουν μια ιδιαίτερη αρχιτεκτονική παράδοση. Εκτός από τις φυσικές δυσκολίες, η περιοχή αντιμετώπισε έντονη κινητικότητα είτε από ειρηνικούς εισβολείς, μέσω τον κινήσεων των φύλων, είτε με την πληθώρα επιδρομών που αντιμετώπισε λόγω της σημαντικής της θέσης. Αυτό δεν εμπόδισε τους κατοίκους να αναπτύξουν μια ιδιαίτερη τεχνική δημιουργόντας μια πληθώρα από οικισμούς, ακόμα και υπόγειες πόλεις. Έντονο ενδιαφέρον παρουσιάζουν το πλήθος από μοναστήρια και ερημητήρια που υπάρχουν στη περιοχή, καθώς αναπτύχθηκε σε ιερό τόπο κυρίως λόγω της εδραίωσης του χριστιανισμού ως θρησκεία, κατα τη περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Με την τεχνική που αναπτύχθηκε αρχικά για την επιβίωση των κατοίκων, άνθισε η ναοδομία και η τεχνη της αγιογραφίας. Με την παράθεση και περιγραφή των 5 παραδειγμάτων, τα οποία ειναι το μοναστήρι Karanlik kale και το μοναστήρι Eskı Gümüş καθώς και τα ερημητήρια του Αγίου Νικητα του Στυλίτη, του Αγίου Συμεών του Στυλίτη καθώς και το συγκρότημα της Αγίας Βαρβάρας, θα εξεταστεί το ζήτημα της αρμονίας και της ένταξης της αρχιτεκτονικής δημιουργίας σε ένα τοπίο αφιλόξενο σαν κι αυτό της Καππαδοκίας.