Οι πρώτοι μηχανισμοί ανέλκυσης επινοήθηκαν, λόγω της ανάγκης μετακίνησης προϊόντων και ανθρώπων καθ’ ύψος. Το πρώτο ασανσέρ με τη σύγχρονη έννοια του όρου εμφανίστηκε όταν ο ElishaOtisπροσάρτησε στην τότε μορφή ανελκυστήρα, φρένο που σταματούσε την πτώση της ανελκυόμενης πλατφόρμας σε περίπτωση σφάλματος. Χάρη στην εξασφάλιση της ασφάλειας των επιβατών, ο ανελκυστήρας διαδόθηκε, άλλαξε το τοπίο των πόλεων και οδήγησε στην αστικοποίηση, καθιστώντας βιώσιμα πολύ υψηλά κτήρια-ορόσημα, μέσω της εξειδίκευσης του τρόπου λειτουργίας του.

Ο θάλαμος του ανελκυστήρα παρέμεινε τυποποιημένος ωστόσο, μη παρέχοντας στον χρήστη τη δυνατότητα οικειοποίησής του. Αποτελεί τον μη-τόπο, όπου κυριαρχεί η λειτουργία, χωρίς να παύει όμως να φέρει ιδιότητες χώρου. Τα χαρακτηριστικά του (διάσταση, κλειστό περίβλημα, σύμβολα, εξοπλισμός, μουσική), επηρεάζουν τον επιβαίνοντα, δημιουργώντας σε ακραίες περιπτώσεις ψυχολογικές  διαταραχές, όπως η κλειστοφοβία.

Ο ανελκυστήρας αποτελεί αρχιτεκτονικό στοιχείο που αποκρύπτεται ή κυριαρχεί στο κτήριο, μεταβατικό-συνδετικό χώρο διαφορετικών προγραμμάτων ή και φορέα προγράμματος κάποιες φόρες. Λόγω της κλίμακάς του και της σχέσης του με την οικία, συχνά αντιμετωπίζεται ως προέκτασή της, ενώ δεν παύει να εμπνέει καλλιτεχνικές επεμβάσεις οικειοποίησης.

Ολοκληρώνοντας, πρόκειται για έναν χώρο ευμετάβλητο και ετεροκαθοριζόμενο από πολλές μεταβλητές. Αναμένοντας τους επόμενους επιβάτες, αιωρείται ανάμεσα σε τόπο αμηχανίας και σημείο συνάντησης, καθώς οι προσωπικές σχέσεις μεταξύ των χρηστών φορτίζουν ακαριαία τον θάλαμο - σε κάθε διαδρομή, διαφορετικό σενάριο φιλοξενείται στο εσωτερικό του. Ρυθμισμένο ώστε να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του κτηρίου που ανήκει, το ασανσέρ  χάνεται μέσα στην ρουτίνα, αποτελώντας τον καθημερινό ακραίο χώρο του σύγχρονου ανθρώπου. Χάρη στην ποικιλία των εν δυνάμει περιβαλλόντων που υπάρχουν στο εσωτερικό του, χρησιμεύει ως πειραματικό-ερευνητικό μοντέλο εξερεύνησης των αισθήσεων χώρων που αποκλίνουν από το συνηθισμένο, τοποθετώντας την ανθρώπινη συμπεριφορά στο μικροσκόπιο.  Ως  πολυτόπος και μη-τόπος ταυτόχρονα, ο ανελκυστήρας δεν παύει, παρά την πολυπλοκότητα που εμφανίζει ο εσωτερικός του χώρος, να διαμορφώνει την ίδια στιγμή το περιβάλλον έξω από αυτόν, απελευθερώνοντας την τρίτη διάσταση.