Το παρόν ερευνητικό θέμα επιχειρεί να αναπτύξει ένα δημιουργικό προβληματισμό και να ασκήσει κριτική όσον αναφορά το κείμενο του Pier Vittorio Aureli  «Η Αρχιτεκτονική Αρνείται» και το μανιφέστο με τίτλο «Δόγμα» που το ακολουθεί. Πρόκειται για το κείμενο μίας διάλεξης που ο Iταλός αρχιτέκτονας κλήθηκε να δώσει στα πλαίσια των AA Media Studies το 2009. Με αυτό του το κείμενο ο Aureli , μέσα από ένα συλλογισμό που αναπτύσσει συνοπτικά, προβαίνει στον προκλητικό χαρακτηρισμό της εναντίωσης ως «πεμπτουσίας»  του μανιφέστου.  Στη συνέχεια και σε άμεση συσχέτιση με τον παραπάνω συλλογισμό ο ίδιος καταθέτει τη δική του προκλητική διακήρυξη, ένα μανιφέστο που αποτελείται αποκλειστικά και μόνο από εναντιώσεις.

Μέρος του προβληματισμού που αναπτύσσεται στο παρόν ερευνητικό, αφορά στη σύγκριση του λόγου του Aureli με τους λόγους δύο προσώπων στους οποίους και στηρίζει σε μεγάλο βαθμό τον δικό του. Πρόκειται για κείμενα του εικαστικού  Ad Reinhardt, στα οποία βασίζει το μεγαλύτερο μέρος του μανιφέστου του ο Aureli, καθώς επίσης και του αρχιτέκτονα Ludwig Mies van der Rohe. Έτσι, παρακολουθούμε τον Aureli, να υιοθετεί τον πυρήνα της άρνησης από τον Reinhardt, αλλά και να παραθέτει στο μανιφέστο του, εναντιώσεις του Mies πριν από τις δικές του. Παράλληλα με την παραπάνω προσέγγιση, η παραγωγική μέθοδος, την οποία ο Aureli προτείνει, τίθεται υπό αμφισβήτηση και δοκιμή, ενώ επιχειρείται να αναλυθεί κατά το δυνατόν και να κριθεί η επιχειρηματολογία που τη στηρίζει.