Η εκβιομηχάνιση του τρόπου παραγωγής οδήγησε στη σταδιακή αντικατάσταση της χειρονακτικής εργασίας. Η Πληροφορική Επανάσταση με τη χρήση υψηλής τεχνολογίας  και πληροφοριακών μέσων μας προσέφερε την ψηφιακή τεχνολογία. Η προσφορά αυτή συντελεί στη διερεύνηση και επεξεργασία νέων αρχιτεκτονικών μορφών. Ο ρόλος του ανθρώπινου χεριού αλλάζει και προσαρμόζεται στις σύγχρονες συνθήκες. Θεωρητικοί και φιλόσοφοι μέσα από τις αναζητήσεις τους προσφέρουν το θεωρητικό υπόβαθρό για πειραματισμό πάνω σε νέες αρχιτεκτονικές πρακτικές. 

Tο ερευνητικό θέμα πραγματεύεται μία από τις ανθρώπινες χειρονομίες: το πρωτόγονο αντανακλαστικό του γραπώματος καθώς και το ενέργημα τσαλακώνω.Το τσαλάκωμα μελετάται θεωρητικά ως αποτέλεσμα μιας κίνησης αυθόρμητης και προ-πολιτισμικής, μέσα από τις δυνατότητες του ανθρώπινου χεριού, την ανατομία του, την ιστορία και σχετικές αναφορές. Παράλληλα γίνεται συσχέτιση με αρχιτεκτονικές έννοιες όπως η πτύχωση και η ενιαία επιφάνεια.  Η δημιουργική δυναμική του τσαλακώματος ερευνάται μέσα από μορφογενετικές διαδικασίες με αναλογικά και ψηφιακά μέσα. Με την αλληλουχία πειραμάτων δημιουργείται συνέχεια στη μετάβαση από τα αναλογικά μέσα επινόησης μορφής, στα ψηφιακά μοντέλα και τέλος στην ψηφιακή κατασκευή. Με τη βοήθεια αυτών των εργαλείων γίνεται διαχείριση της πληροφορίας κατά το σχεδιασμό και την κατασκευή. Μέσω της άμεσης σχέσης του σχεδιασμού με την παραγωγή δημιουργείται το ψηφιακό συνεχές. Η ίδια η πληροφορία που παράγεται κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού μεταφέρεται στην παραγωγή. Η σύνδεση σχεδιασμού-κατασκευής χαρακτηρίζεται από μία γραμμική λογική με αυξανόμενη πολυπλοκότητα.