H λίμνη Κάρλα, γνωστή και με την ονομασία Βοιβηίς, θεωρούνταν ως ένας από τους σημαντικότερους υδροβιότοπους της Ελλάδας μέχρι και το 1962, όπου αποστραγγίστηκε ολοκληρωτικά. Σήμερα, ένα τμήμα της λίμνης έχει αναδημιουργηθεί, αποτελώντας μοναδικό παράδειγμα αποκατάστασης υγροτόπου για την ευρύτερη λεκάνη της Μεσογείου. Πριν από την αποξήρανσή της, γύρω από τη λίμνη Κάρλα, είχε αναπτυχθεί ένας πολιτισμός που ως πυρήνα του είχε το νερό. Η βιωματική σχέση των ψαράδων της περιοχής με τη λίμνη, μέχρι την αποξήρανσή της, περιγράφεται με έντονο συναισθηματισμό. Η νέα λίμνη Κάρλα αποτελεί καταφύγιο για σπάνια είδη αποδημητικών πουλιών και φιλοξενεί πλούσια χλωρίδα.

  Η ταυτότητα του επισκέπτη του τοπίου της λίμνης Κάρλας ανήκει σε ένα ευρύ φάσμα ατόμων που επιθυμούν να τη βιώσουν. Στόχος τους είναι να ξεφύγουν από τα δεδομένα του καθημερινού τρόπου ζωής τους και να βρεθούν σε μια διαφορετική γι’ αυτούς συνθήκη.

  Η περιπλάνηση στο χώρο της λίμνης ξεκινά από έναν άξονα υποδοχής συνεχίζει μέσω μια διαδρομής σε ένα υπαίθριο θέατρο που βρίσκεται πάνω στο ανάχωμα, συναντά ένα επίπεδο όπου οι θεατές παρακολουθούν την ανατολή και καταλήγει σε ένα παρατηρητήριο φύσης. Μέσα στη λίμνη οι μονάδες κατοίκησης δημιουργούν ένα χωρικό δίκτυο το οποίο μετασχηματίζεται ανάλογα με το «τώρα» της κάθε στιγμής.

  Το τοπίο βρίσκεται παντού προς όλες τις κατευθύνσεις. Εκεί ο άνθρωπος μπορεί να στοχαστεί, να ονειρευτεί, να βιώσει το νερό και να φύγει από το μοτίβο της καθημερινής ζωής του.