Σε ένα πιθανό μέλλον όπου μαζικές πυρηνικές τήξεις έχουν αυξήσει τα επίπεδα ραδιενέργειας στον πλανήτη πέρα από τα βιώσιμα, οι άνθρωποι καταφεύγουν σε καραντίνα στο υπέδαφος. Μία νέα πόλη κάτω από την πόλη που κατοικείται όποτε προκύπτει έκτακτη ανάγκη και όταν οι συνθήκες διαβίωσης στην επιφάνεια της γης είναι δυσχερείς. Η νέα αυτή πόλη θα συνθέτει ένα σύστημα απομόνωσης από τον έξω κόσμο και θα παρέχει στους πολίτες της τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους για το διάστημα που θα χρειαστεί να ξαναγίνει κατοικήσιμη η επιφάνεια. Σε αυτή την νέα πραγματικότητα της μόλυνσης η επιφάνεια της γης μετατρέπεται σε ένα εχθρικό περιβάλλον για τον άνθρωπο, ο οποίος για να προστατευθεί θα πρέπει να κρυφτεί κάτω από την γη. Εκεί, σε ένα κλειστό και ελεγχόμενο περιβάλλον, η κοινωνία μεταλλάσσεται για να ταιριάξει στα νέα δεδομένα επιβίωσης.

Το καταφύγιο στην περιοχή του Λυκαβητού αποτελεί παράδειγμα υπόγειων καταφυγίων τα οποία  βρίσκονται στο εσωτερικό ορεινών μορφών. Αυτά γίνονται βιώσιμα έχοντας εφαρμόσει τεχνικές και μεθόδους υπόγειας λατόμευσης, όπως αυτές των υπόγειων λατομείων μαρμάρου της Πεντέλης, προσφέροντας παράλληλα πολύμορφους χώρους και προστασία. Η τοποθεσία του καταφυγίου επιτρέπει την πρόσβασή του από όλες τις περιοχές του κέντρου της πόλης, παρέχοντας προστασία και στέγαση σε περίπου 40.000 κατοίκους. Με πρόφαση τα πρόσφατα γεγονότα ραδιενεργής μόλυνσης της Ιαπωνίας, το καταφύγιο σχεδιάστηκε αρχικά ως πυρηνικό καταφύγιο το οποίο όμως τελικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για έναν μεγάλο αριθμό απειλών, από βιολογική ή χημική μόλυνση έως και πλημμύρες.